Αυτοί που έχτισαν μια ομαδάρα, με λάθος επιλογές, άρχισαν να την αποδυναμώνουν

Δε θα άλλαζε η πραγματικότητα ακόμη κι αν κατακτούσε το κύπελλο η Γιουβέντους, αλλά τώρα που το έχασε θα πρέπει στο Τορίνο να το παραδεχθούν και μεταξύ τους: Ο κύκλος αυτής της ομάδας κλείνει.

Ολα σε αυτή τη ζωή έχουν μια αρχή και ένα τέλος και αυτό δεν μπορεί να το αποφύγει κανείς. Μπορεί να το παρατείνει, αν κάνει σωστές επιλογές, αλλά να το αποφύγει... όχι. Το ίδιο, προφανώς, ισχύει και στο ποδόσφαιρο και στην προκειμένη περίπτωση στη Γιουβέντους. Και δεν μπορεί να έχει παράπονο κάποιος... Αυτά που έχουμε ζήσει σε αυτά τα 8,5 ή 9 χρόνια, θα μείνουν για πάντα στην ιστορία του Calcio. Θα μπορούσε να είχε κατακτηθεί και το Champions League σε έναν από τους δύο τελικούς ή μπορεί -μπάλα είναι, ποτέ δεν ξέρεις- να κατακτηθεί φέτος. Και πάλι δεν αλλάζει κάτι.

Αυτός ο κύκλος που άρχισε τη σεζόν 2011-12 φτάνει στο τέλος του και θα πρέπει πρώτοι από όλους να το καταλάβουν, να το αποδεχθούν και να πράξουν αναλόγως, αυτοί που αποφασίζουν. Αυτοί που έχτισαν μια ομαδάρα και στη συνέχεια με τις λάθος επιλογές τους, άρχισαν να την αποδυναμώνουν. Λάθος επιλογές, όπως για παράδειγμα αυτές στη μεσαία γραμμή. Το καλοκαίρι του 2015 έφυγε ο Πίρλο και πωλήθηκε ο Βιδάλ, ένα χρόνο μετά πωλήθηκε ο Πογκμπά και πριν δύο χρόνια ήρθε και το τέλος του Μαρκίζιο.


Εχουν καμία σχέση όσοι χαφ αποκτήθηκαν στη συνέχεια, με αυτούς εκείνης της τετράδας; Καμία και για κανένα λόγο. Αυτό, όμως, δε φαινόταν λόγω των νταμπλ ή λόγω του... γεμάτου ρόστερ. Αριθμητικά, είναι όντως γεμάτο. Ποιοτικά όμως; Πόσοι ή ποιοι είναι οι παίκτες για τους οποίους μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι στα μεγάλα ματς θα είναι πάντα εκεί; Η Γιουβέντους έπαιρνε και τους προηγούμενους τίτλους από κεκτημένη ταχύτητα ή λόγω του ψυχολογικού αέρα σε σχέση με τους υπόλοιπους, αλλά πρόοδο ως ομάδα δεν παρουσίαζε.

Η απόφαση να τερματιστεί η συνεργασία με τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι μπορεί να ήταν σωστή, αφού πλέον δεν γινόταν κάποιο βήμα εμπρός. Σύμφωνα με την άποψη πολλών, μάλιστα, οι δύο πλευρές θα έπρεπε να χωρίσουν μετά το Κάρντιφ. Οπως και να έχει, τελικά χώρισαν. Ο αντικαταστάτης του, ο Μαουρίτσιο Σάρι, πρεσβεύει μια διαφορετική ιδέα ποδοσφαίρου, την οποία όμως έπρεπε να παρουσιάσει με τους παίκτες που υπηρετούσαν τη λογική του προκατόχου. Οποιος πιστεύει ότι αυτό μπορεί να αλλάξει από τη μία στιγμή στην άλλη, ας δει πόσα χρόνια χρειάστηκε ο Γιούργκεν Κλοπ, ένας προπονητής καλύτερος από τον Σάρι, για να αλλάξει τη δική του ομάδα, για παράδειγμα...


Η Γιουβέντους, δηλαδή οι Ανιέλι-Νέντεντ-Παράτιτσι, πρέπει να παραδεχθεί ότι ο κύκλος αυτής της ομάδας κλείνει και να προχωρήσει σε σημαντικές αλλαγές στο ρόστερ της για να ανοίξει έναν νέο, είτε άμεσα είτε σε ένα-δύο χρόνια. Είναι εύκολο αυτό όμως; Οχι και το έχουμε πει πριν 1-1,5 μήνα: Με τα οικονομικά δεδομένα που προκαλεί η πανδημία, τα πράγματα είναι δύσκολα. Και αυτό καλό θα είναι να το θυμόμαστε όλοι...