Το να... ευλογούμε τα γένια μας, όπως λέει αυτή η φράση κλισέ, δεν μας αρέσει. Ειδικά όταν το αποτέλεσμα της ομάδας είναι άσχημο. Διαβάζοντας όμως σήμερα τον ιταλικό Τύπο, συνειδητοποιήσαμε ότι άνθρωποι που γράφουν για τη Γιούβε, γράφουν αυτό που είχαμε γράψει πριν κάνα μήνα: Οτι η ομάδα, με χάλια ψυχολογία λόγω αυτού του τελικού του κυπέλλου, πρέπει να πετύχει σε πρωτάθλημα και Champions League βασιζόμενοι σε παίκτες στους οποίους δε θέλει να βασίζεται άλλο...
Το να έχουν αποφασίσει, φυσικά, ότι ήρθε η ώρα για αλλαγές στο ρόστερ, είναι θετικό. Το αρνητικό είναι ότι δεν εξασφάλισαν ότι αυτό δε θα το μάθει πρόωρα όλος ο κόσμος και ειδικά οι ποδοσφαιριστές που είναι στη λίστα με τους υπό παραχώρηση. Ο Τύπος έγραφε καθημερινά, επί εβδομάδες και συνεχίζει να το κάνει, ονόματα παικτών που η Γιούβε θέλει να διώξει και η διοίκηση δε φρόντισε ώστε αυτό να μην γραφτεί ή έστω να διαψευστεί πειστικά. Κι ας ίσχυε.
Έτσι, φτάνουμε τώρα στο σημείο να βλέπουμε σε έναν τελικό κυπέλλου, παίκτες που μοιάζουν χαμένοι ή ξενερωμένοι. Ο Πιάνιτς για παράδειγμα. Βλέπουμε παίκτες που μπαίνουν αλλαγή για να δώσουν τη λύση και δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Ο Μπερναρντέσκι για παράδειγμα. Βλέπουμε παίκτες που παραμένουν ακόμη στη Γιουβέντους και πληρώνονται τσάμπα και σκανδαλωδώς, ενώ δεν έχουν να δώσουν τίποτα πλέον. Ο Κεντίρα για παράδειγμα. Βλέπουμε παίκτες που είναι εκτός αποστολής με μικροπρόβλημα και σκέφτονται ήδη την επόμενη ομάδα τους. Ο Ιγκουαΐν για παράδειγμα.
Η Γιουβέντους φρόντισε να κάνει σαφές μέσω του Τύπου ότι κάποιοι παίκτες θα πρέπει να φύγουν, ξεχνώντας ότι με αυτούς τους παίκτες θα πρέπει τώρα να πετύχει τους στόχους της, έχοντας στο πρωτάθλημα πολύ μεγαλύτερη πίεση από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. Και αυτή την κατάσταση πρέπει να τη διαχειριστεί ένας προπονητής, ο οποίος έχει κατακτήσει μόνο το Europa League με την Τσέλσι. Και οκτώ ανόδους από τη μία κατηγορία στην άλλη, στην Ιταλία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου