Η περίπτωση του Μαξ είναι... περίπτωση, επειδή είναι ένας από τους τρεις πιο επιτυχημένους προπονητές στην ιστορία της Γιουβέντους, αλλά δεν αγαπήθηκε και ανάλογα. Είτε από τον κόσμο, είτε από τους παίκτες του.
Παράπονα σαν κι αυτά του Μπενάτια, είναι κρυφό μυστικό ότι είχαν κι άλλοι μπιανκονέρι, όπως για παράδειγμα ο Πάουλο Ντιμπάλα. Παράπονα, σε ό,τι αφορά τον Αργεντίνο, όχι τόσο για το χρόνο συμμετοχής όσο για τη θέση του, για αυτά που ζητούσε ο Αλέγκρι από αυτόν.
Ο Μπενάτια εξέφρασε παράπονα για το γεγονός ότι ο Μαξ προτιμούσε τον Λεονάρντο Μπονούτσι και όχι αυτόν, αλλά περισσότερο ενδιαφέρον από το να δούμε τα λεπτά που έπαιξε ο καθένας, έχει ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε καθαρά ποδοσφαιρικά το υλικό του ο πρώην προπονητής.
Και εδώ έχουμε ακόμη ένα παράδοξο σε ό,τι αφορά τον Αλέγκρι. Κατακτούσε συνεχώς τίτλους και έγραψε ιστορία στη Γιουβέντους, χωρίς όμως να βελτιώνει ατομικά τους παίκτες του. Μυστήριο... Γεγονός όμως.
Αν εξαιρέσουμε τον Γκονσάλο Ιγουαΐν, ο οποίος ήρθε στο Τορίνο ως γκλοτζής μόνο και έγινε πιο ολοκληρωμένος ως ποδοσφαιριστής, στις άλλες περιπτώσεις βλέπουμε κυρίως στασιμότητα.
Ο Φεντερίκο Μπερναρντέσκι δεν εξελίχθηκε καθόλου, σε όποια θέση κι αν δοκιμάστηκε. Ο Πάουλο Ντιμπάλα έδειχνε χαμένος στον αγωνιστικό χώρο, μέχρι που αναστήθηκε φέτος με τον Μαουρίτσιο Σάρι. Ο Μίραλεμ Πιάνιτς στάσιμος, προς το χειρότερο. Ο Αλεξ Σάντρο στάσιμος. Αναφέρουμε τέσσερις ενδεικτικές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που ήρθαν στη Γιουβέντους και η διοίκηση και ο κόσμος περίμεναν και περιμένουν πολλά.
Προφανώς και υπάρχουν ποδοσφαιριστές για τους οποίους δε φταίει ο Αλέγκρι, όπως ο Ντάγκλας Κόστα που τραυματίζεται συνεχώς, προφανώς και υπάρχουν παίκτες που έπαιξαν καλή μπάλα στη Γιούβε με τον Μαξ, αλλά στη ζυγαριά, η πλάστιγγα γέρνει μάλλον προς το «μη αξιοποίηση του ρόστερ όπως έπρεπε»...
Δεν ξέρω στο θέμα της ανάπτυξης αν φταίει ο Αλέγκρι ή το μη ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.
ΑπάντησηΔιαγραφή