Σαν σήμερα, στις 19 Νοεμβρίου του 1995, ο Τζανλουίτζι Μπουφόν πραγματοποιούσε το ντεμπούτο του με την Πάρμα.
Απέναντι στη Μίλαν, στην εντός έδρας δύσκολη αναμέτρηση, ο τότε 17χρονος νεαρός τερματοφύλακας κρατούσε το «μηδέν» απέναντι στους ροσονέρι του Μπάτζο και του Γουεά (Πάρμα-Μίλαν 0-0). Η πορεία που ξεκίνησε εκείνη την ημέρα, συνεχίζεται ακόμη. Ο Μπουφόν κατέκτησε την κορυφή του κόσμου. Για πολλούς είναι ο καλύτερος όλων των εποχών. Εχει κερδίσει τρόπαια, χρήματα, σεβασμό.
Ο Τζίτζι είχε γράψει μια επιστολή στον 17χρονο εαυτό του. Για τον πιτσιρικά που έμπαινε εκείνη την εποχή στο γήπεδο και ένιωθε άτρωτος. Για τον σούπερμαν που ακολούθησε. Για το λάθος δρόμο που πήρε. Για τη μάχη με την κατάθλιψη.
Μέρα που είναι, αξίζει να τη θυμηθούμε…
«Καλησπέρα 17χρονε Τζιανλουίτζι,
Πιστεύεις πως μπορείς να κατακτήσεις όλο τον κόσμο. Ετοιμάζεσαι να γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και νομίζεις ότι ξέρεις τα πάντα. Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρεις απολύτως τίποτα». Με αυτόν τον δυνατό τρόπο ξεκίνησε την επιστολή του ο Μπουφόν. Η συνέχεια είναι ακόμη πιο δυνατή.
Αφήνουμε τον ίδιο τον αφηγητή των γεγονότων να τα μεταφέρει όπως ένιωσε όταν έβαζε τις παρακάτω λέξεις στη σειρά…
«Τι κάνεις εδώ; Θα έπρεπε να είσαι σπίτι και να πέφτεις για ύπνο και εσύ έχεις βγει σε κλαμπ. Ηπιες μία μπύρα και νιώθεις άτρωτος. Ξεφεύγεις και σύντομα θα τσακώνεσαι έξω από το κλαμπ με αστυνομικούς και θα κατουρήσεις την ρόδα του περιπολικού, κάτι που δε θα το πάρουν καθόλου καλά. Ρισκάρεις να χάσεις ό,τι έχεις χτίσει, όλα αυτά για τα οποία έχεις δουλέψει.
Θα τα βάλεις με τρία στοιχεία που μπορούν να σε καταστρέψουν και να γίνουν εξαιρετικά επικίνδυνα. Το χρήμα, τη φήμη και τη δουλειά των ονείρων σου. Από την μία, πιστεύεις πως είναι καλό να έχεις υπερβολική αυτοπεποίθηση γιατί ένας προπονητής θα σε προτιμήσει έναν που δε φοβάται από έναν που είναι τεχνικά καλύτερος. Από την άλλη όμως, εάν ένας άνθρωπος δεν φοβάται τίποτα, μπορεί να ξεχάσει πως είναι να σκέφτεται. Εχει μυαλό. Αν σκέφτεσαι μονάχα το ποδόσφαιρο σε όλη σου τη ζωή, τότε η ψυχή σου θα επιδεινωθεί. Θα φτάσεις σε σημείο να πέσεις σε κατάθλιψη και δε θα θες να φύγεις από το κρεβάτι.
Θα γελάς που σου τα λέω τώρα, όμως το χειρότερο πράγμα θα σου συμβεί στο καλύτερο σημείο της καριέρας σου. Είσαι στα 26 σου χρόνια, είσαι τερματοφύλακας της Γιουβέντους και της εθνικής Ιταλίας. Εχεις τα πάντα. Απολαμβάνεις χρήματα, δόξα και σεβασμό. Ο κόσμος θα σε φωνάζει Superman.
Η αλήθεια όμως είναι πως είσαι σαν όλους τους άλλους. Κάποια στιγμή το επάγγελμα σου θα γίνει η φυλακή σου. Θα γίνεις ένα ρομπότ που θα πηγαίνει για προπόνηση, θα γυρίζει σπίτι, θα βλέπει τηλεόραση και θα κοιμάται. Κάθε μέρα το ίδιο. Ενα πρωί θα σηκωθείς από το κρεβάτι και τα πόδια σου θα τρέμουν. Θα είσαι τόσο αδύναμος που δεν θα μπορείς να οδηγήσεις. Το μόνο που θα θέλεις είναι να κοιμάσαι και για εφτά ολόκληρους μήνες δε θα έχεις κάτι να απολαμβάνεις στην ζωή σου.
Στην ζωή όμως, δεν είναι το παν τα χρήματα και η φήμη. Πρέπει να φροντίσεις την ψυχή και να βρεις μία έμπνευση πέρα από το ποδόσφαιρο. Ασχολήσου με τον κόσμο γύρω σου. Εχεις πράγματα να κάνεις. Είσαι ο Μπουφόν. Ομως ποιος πραγματικά είναι ο Μπουφόν. Ποιος είσαι; Ξέρεις;
Όταν θα είσαι νέος στην Πάρμα, θα κάνεις κάτι που οφείλεται στην αλαζονεία σου. Θα φορέσεις μία μπλούζα πριν από ένα σημαντικό παιχνίδι για να δείξεις πως είσαι ηγέτης και δε φοβάσαι τίποτα. Η μπλούζα γράφει “Θάνατος στους δειλούς”. Αργότερα θα καταλάβεις πως είναι ένα μεγάλο λάθος καθώς δε γνωρίζεις πως είναι το σλόγκαν της ακροδεξιάς και αυτό θα προκαλέσει πρόβλημα στην ίδια σου την οικογένεια. Τα λάθη όμως είναι για τους ανθρώπους και σου δείχνουν πως τελικά δεν ξέρεις τίποτα.
Αυτό θα σε τραβήξει μακριά από την κατάθλιψη. Δε θα θυμάσαι ότι είσαι ιδιαίτερος, αλλά το ότι είσαι ίδιος με όλους τους υπόλοιπους. Δεν το αντιλαμβάνεσαι τώρα, αλλά σου λέω ότι το αληθινό κουράγιο είναι να δείχνεις αδυναμία και να μη ντρέπεσαι γι' αυτό. Αξίζεις το δώρο της ζωής, Τζίτζι. Να το θυμάσαι. Το μοναδικό για το οποίο έχω μετανιώσει είναι ότι δεν άνοιξα τους ορίζοντες του μυαλού μου νωρίτερα.
Στα 41, αισθάνεσαι την ίδια φωτιά να καίει μέσα σου. Δεν θα είσαι απόλυτα ικανοποιημένος. Ακόμα κι αν έχεις πιάσει στα χέρια σου το Παγκόσμιο Κύπελλο, θα ψάχνεις τη σεζόν που δε θα δεχθείς κανένα γκολ! Πάντοτε έτσι ήσουν».
Απέναντι στη Μίλαν, στην εντός έδρας δύσκολη αναμέτρηση, ο τότε 17χρονος νεαρός τερματοφύλακας κρατούσε το «μηδέν» απέναντι στους ροσονέρι του Μπάτζο και του Γουεά (Πάρμα-Μίλαν 0-0). Η πορεία που ξεκίνησε εκείνη την ημέρα, συνεχίζεται ακόμη. Ο Μπουφόν κατέκτησε την κορυφή του κόσμου. Για πολλούς είναι ο καλύτερος όλων των εποχών. Εχει κερδίσει τρόπαια, χρήματα, σεβασμό.
Ο Τζίτζι είχε γράψει μια επιστολή στον 17χρονο εαυτό του. Για τον πιτσιρικά που έμπαινε εκείνη την εποχή στο γήπεδο και ένιωθε άτρωτος. Για τον σούπερμαν που ακολούθησε. Για το λάθος δρόμο που πήρε. Για τη μάχη με την κατάθλιψη.
Μέρα που είναι, αξίζει να τη θυμηθούμε…
«Καλησπέρα 17χρονε Τζιανλουίτζι,
Πιστεύεις πως μπορείς να κατακτήσεις όλο τον κόσμο. Ετοιμάζεσαι να γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και νομίζεις ότι ξέρεις τα πάντα. Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρεις απολύτως τίποτα». Με αυτόν τον δυνατό τρόπο ξεκίνησε την επιστολή του ο Μπουφόν. Η συνέχεια είναι ακόμη πιο δυνατή.
Αφήνουμε τον ίδιο τον αφηγητή των γεγονότων να τα μεταφέρει όπως ένιωσε όταν έβαζε τις παρακάτω λέξεις στη σειρά…
«Τι κάνεις εδώ; Θα έπρεπε να είσαι σπίτι και να πέφτεις για ύπνο και εσύ έχεις βγει σε κλαμπ. Ηπιες μία μπύρα και νιώθεις άτρωτος. Ξεφεύγεις και σύντομα θα τσακώνεσαι έξω από το κλαμπ με αστυνομικούς και θα κατουρήσεις την ρόδα του περιπολικού, κάτι που δε θα το πάρουν καθόλου καλά. Ρισκάρεις να χάσεις ό,τι έχεις χτίσει, όλα αυτά για τα οποία έχεις δουλέψει.
Θα τα βάλεις με τρία στοιχεία που μπορούν να σε καταστρέψουν και να γίνουν εξαιρετικά επικίνδυνα. Το χρήμα, τη φήμη και τη δουλειά των ονείρων σου. Από την μία, πιστεύεις πως είναι καλό να έχεις υπερβολική αυτοπεποίθηση γιατί ένας προπονητής θα σε προτιμήσει έναν που δε φοβάται από έναν που είναι τεχνικά καλύτερος. Από την άλλη όμως, εάν ένας άνθρωπος δεν φοβάται τίποτα, μπορεί να ξεχάσει πως είναι να σκέφτεται. Εχει μυαλό. Αν σκέφτεσαι μονάχα το ποδόσφαιρο σε όλη σου τη ζωή, τότε η ψυχή σου θα επιδεινωθεί. Θα φτάσεις σε σημείο να πέσεις σε κατάθλιψη και δε θα θες να φύγεις από το κρεβάτι.
Θα γελάς που σου τα λέω τώρα, όμως το χειρότερο πράγμα θα σου συμβεί στο καλύτερο σημείο της καριέρας σου. Είσαι στα 26 σου χρόνια, είσαι τερματοφύλακας της Γιουβέντους και της εθνικής Ιταλίας. Εχεις τα πάντα. Απολαμβάνεις χρήματα, δόξα και σεβασμό. Ο κόσμος θα σε φωνάζει Superman.
Η αλήθεια όμως είναι πως είσαι σαν όλους τους άλλους. Κάποια στιγμή το επάγγελμα σου θα γίνει η φυλακή σου. Θα γίνεις ένα ρομπότ που θα πηγαίνει για προπόνηση, θα γυρίζει σπίτι, θα βλέπει τηλεόραση και θα κοιμάται. Κάθε μέρα το ίδιο. Ενα πρωί θα σηκωθείς από το κρεβάτι και τα πόδια σου θα τρέμουν. Θα είσαι τόσο αδύναμος που δεν θα μπορείς να οδηγήσεις. Το μόνο που θα θέλεις είναι να κοιμάσαι και για εφτά ολόκληρους μήνες δε θα έχεις κάτι να απολαμβάνεις στην ζωή σου.
Στην ζωή όμως, δεν είναι το παν τα χρήματα και η φήμη. Πρέπει να φροντίσεις την ψυχή και να βρεις μία έμπνευση πέρα από το ποδόσφαιρο. Ασχολήσου με τον κόσμο γύρω σου. Εχεις πράγματα να κάνεις. Είσαι ο Μπουφόν. Ομως ποιος πραγματικά είναι ο Μπουφόν. Ποιος είσαι; Ξέρεις;
Όταν θα είσαι νέος στην Πάρμα, θα κάνεις κάτι που οφείλεται στην αλαζονεία σου. Θα φορέσεις μία μπλούζα πριν από ένα σημαντικό παιχνίδι για να δείξεις πως είσαι ηγέτης και δε φοβάσαι τίποτα. Η μπλούζα γράφει “Θάνατος στους δειλούς”. Αργότερα θα καταλάβεις πως είναι ένα μεγάλο λάθος καθώς δε γνωρίζεις πως είναι το σλόγκαν της ακροδεξιάς και αυτό θα προκαλέσει πρόβλημα στην ίδια σου την οικογένεια. Τα λάθη όμως είναι για τους ανθρώπους και σου δείχνουν πως τελικά δεν ξέρεις τίποτα.
Αυτό θα σε τραβήξει μακριά από την κατάθλιψη. Δε θα θυμάσαι ότι είσαι ιδιαίτερος, αλλά το ότι είσαι ίδιος με όλους τους υπόλοιπους. Δεν το αντιλαμβάνεσαι τώρα, αλλά σου λέω ότι το αληθινό κουράγιο είναι να δείχνεις αδυναμία και να μη ντρέπεσαι γι' αυτό. Αξίζεις το δώρο της ζωής, Τζίτζι. Να το θυμάσαι. Το μοναδικό για το οποίο έχω μετανιώσει είναι ότι δεν άνοιξα τους ορίζοντες του μυαλού μου νωρίτερα.
Στα 41, αισθάνεσαι την ίδια φωτιά να καίει μέσα σου. Δεν θα είσαι απόλυτα ικανοποιημένος. Ακόμα κι αν έχεις πιάσει στα χέρια σου το Παγκόσμιο Κύπελλο, θα ψάχνεις τη σεζόν που δε θα δεχθείς κανένα γκολ! Πάντοτε έτσι ήσουν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου