Τι προγραμματισμός είναι αυτός και ποιος έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη;

Η πρώτη γκέλα της χρονιάς, στη Φιορεντίνα. Το 0-0 δεν είναι από μόνο του κακό. Συνοδευόμενο από τη συγκεκριμένη εικόνα της ομάδας, δεν άρεσε καθόλου όμως.

Η Γιουβέντους δεν ήταν καλή και ο Μαουρίτσιο Σάρι στάθηκε στους τραυματισμούς και τρεις αναγκαστικές αλλαγές. Είναι αλήθεια πως όταν πρέπει να βάλεις παίκτες σε συγκεκριμένες θέσεις γιατί κάποιος χτύπησε, δεν μπορείς να εφαρμόσεις κάτι που είχες στο μυαλό σου για να αλλάξει τη ροή του ματς.

Ο Ιταλός αλενατόρε, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι ο πρώτος που συγκεντρώνει τα πυρά. Μέσα Σεπτέμβρη μόνο… στην Ελλάδα κρίνονται οι προπονητές, οπότε καλό είναι να περιμένουμε. Να σημειώσουμε κάποιες εμμονές του ή κάποια λάθη πριν και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ναι. Να τον βγάλουμε άχρηστο μετά από τρεις αγωνιστικές με δύο νίκες και μία ισοπαλία, όχι.


Το ερώτημα είναι άλλο. Η 11άδα που κατεβαίνει στο γήπεδο είναι ίδια κατά 9/11. Ο Ματίς Ντε Λιχτ μπήκε από το προηγούμενο ματς, αναγκαστικά όμως. Ολοι πιστεύουμε πως εάν ο Κιελίνι ήταν καλά, το δίδυμο στην άμυνα θα ήταν εκείνος με τον Μπονούτσι. Νέο πρόσωπο ήταν ο Ντανίλο. Πάλι λόγω τραυματισμού συμπαίκτη του όμως. Του Ντε Σίλιο.

Πάμε τώρα στο ερώτημα. Η Γιουβέντους πήρε το καλοκαίρι 5-6 ποδοσφαιριστές. Από αυτούς, παίζει κάποιος μόνο εάν τραυματιστεί ένας βασικός. Δεν ήρθαν όμως όλοι στο παρά πέντε. Συμμετείχαν στο μεγαλύτερο μέρος της προετοιμασίας, αλλά κανείς από αυτούς δεν αγωνίζεται. Τι προγραμματισμός είναι αυτός και γιατί συμβαίνει αυτό με όλους; Και ποιες είναι οι ευθύνες του τεχνικού διευθυντή γι’ αυτό; Είπαμε, ο Σάρο είναι η εύκολη λύση…