Ο Τζαμπιέρτο Μπονιπέρτι το κατάλαβε αυτό στα χρόνια που με τον Ομάρ Σίβορι και τον Τζον Τσαρλς διέλυαν τις ιταλικές άμυνες, έραβαν το πρώτο αστέρι στη μπιανκονέρα φανέλα και μεγάλωναν τον μύθο της. Και στα χρόνια που ακολούθησαν, αυτά που έζησε ως ο πρόεδρος της Κυρίας υπό την σκέπη του Τζάνι Ανιέλι, το έκανε τρόπο ζωής για όλους. «Το να νικάς δεν είναι σημαντικό, είναι το μόνο που μετράει»...
Τα λόγια του Μπονιπέρτι, του ανθρώπου που εκφράζει τη Juventinita, το DNA της Γιούβε δηλαδή, αποτέλεσαν, αποτελούν και θα αποτελούν πάντα φάρο για τους επόμενους, αρκεί οι επόμενοι όμως να μπορούν να το μεταφράσουν σωστά. Να το... ζυγίσουν όπως πρέπει, να καταλάβουν τι ακριβώς εννοούσε ο Presidente με αυτή την ατάκα και όχι να την αλλοιώσουν και αυτή, όπως και αρκετά άλλα.
Το «Vincere non è importante, è l'unica cosa che conta», είναι ο νόμος της Γιουβέντους, ο οποίος δεν μπορεί να αλλοιωθεί όπως αλλοιώνονται ή αλλάζουν το σήμα, οι ρίγες στις φανέλες, η λογική του κλαμπ συνολικά. Και πάνω από όλους και όλα, δεν μπορούν, δεν έχουν το δικαίωμα να αλλοιώσουν το νόημα του Μπονιπέρτι οι οπαδοί, ο απλός κόσμος που βλέπει τη Γιουβέντους και θέλει τις επιτυχίες της.
Σε αυτές, άλλωστε, αναφερόταν με αυτά τα λόγια ο Τζαμπιέρο. Στους τίτλους, στις κούπες. Οχι στην απόδοση της ομάδας είτε παίζει με τη Μίλαν ή την Ιντερ, είτε με την Τσεζένα ή την Φροζινόνε. Οταν ο Μπονιπέρτι είπε ότι «το να νικάς δεν είναι σημαντικό, είναι το μόνο που μετράει», εννοούσε ότι στη Γιούβε είναι... υποχρεωτικό το να πετύχεις. Είναι καθήκον η κατάκτηση τίτλων, η κυριαρχία.
Δεν εννοούσε ότι «εντάξει, δεν μας ενδιαφέρει αν δεν βλέπεται η ομάδα, το θέμα είναι να μπει ένα γκολ και να νικήσουμε». Θα υπάρξουν και ματς που θα τα πάρεις έτσι, προφανώς δε θα λυπηθεί κανείς αν οι μπιανκονέρι πάνε σε έναν τελικό Champions League και νικήσουν καθαρά λόγω τύχης, αλλά δεν μπορεί να είναι αυτός ο κανόνας. Δεν μπορεί να γίνει αλλοίωση του πραγματικού νοήματος της πιο διάσημης ατάκας που έχει ειπωθεί για τη Γιουβέντους.
«Vincere non è importante, è l'unica cosa che conta», σημαίνει πως όταν βρίσκεσαι στην Κυρία, από οποιοδήποτε πόστο, πρέπει να ξέρεις ότι έχεις μόνο μία επιλογή: Να πετύχεις. Και όχι τυχαία μάλλον, ο προπονητής που αγαπήθηκε περισσότερο από όλους ήταν και είναι ο Μαρτσέλο Λίπι.
Αυτός που τίμησε τα λόγια του Τζαμπιέρο Μπονιπέρτι ακριβώς με το στυλ που έπρεπε...
το να ενθουσιαζει τον καθε αμπαλο δεν ειναι δουλεια του αλεγκρι. οταν πρεπει κανει τη δουλεια. ο καλυτερος ολων
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι 48 χρονών
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μόνα χρόνια που καμαρωνα και ήμουν περήφανος για την ομάδα μου ήταν τα χρόνια με τον Λίπη στον πάγκο.Και αυτό οχι για τους τιτλους που έπαιρνε η ομάδα αλλά για το ότι βρισκόταν στα χειλη ολλων-φίλων και εχθρων-για την μπαλάρα που επαιζε.