Μπονούτσι: Είχαν γίνει πράγματα που με είχαν πειράξει σε προσωπικό επίπεδο και γι’ αυτό έφυγα από τη Γιούβε

Ο Λεονάρντο Μπονούτσι αναφέρθηκε στο γιατί έφυγε από τη Γιουβέντους, στις αποδοκιμασίες του κόσμου που γίνονται χειροκροτήματα.

Στο Champions League, στις εντάσεις του παρελθόντος με τον Αλέγκρι και στο όνειρο του: Να γίνει προπονητής της Γιούβε.

Αναλυτικά όσα είπε στην Corriere dello Sport ο Ιταλός αμυντικός.

Για την επιστροφή του: «Είναι ένα περίεργο συναίσθημα. Ηταν σαν να μην είχα φύγει ποτέ. Αυτό το γήπεδο, αυτή η ομάδα, αυτή η πόλη είναι το σπίτι μου. Ηταν δύσκολο να τα αφήσω όλα αυτά, μια απόφαση που πήρα λόγω θυμού. Αυτή η εμπειρία, όμως, με βοήθησε να καταλάβω ότι εν βρασμώ μπορεί να πάρεις λάθος αποφάσεις ή τουλάχιστον όχι αυτές που θα έπαιρνες ψύχραιμος».

Για το τι έγινε και αποφάσισε να φύγει: «Τους τελευταίους τέσσερις μήνες είχαν γίνει πράγματα που με είχαν πειράξει σε προσωπικό επίπεδο και δεν ήμουν αρκετά καλός ώστε να σκεφτώ καθαρά. Μετά, με την πάροδο του χρόνου και βλέποντας πιο ψύχραιμα τα πράγματα, κατάλαβα ότι το να αφήσω τη Γιουβέντους δεν ήταν η σωστή απόφαση. Γιατί μόνο εδώ και με αυτή τη φανέλα μπορώ να δείχνω τις πραγματικές δυνατότητες μου. Μαζί με τον πρόεδρο Ανιέλι και τον μάνατζερ μου καταφέραμε την επιστροφή μου και κατάλαβα ότι αυτό ήταν το μόνο που ήθελα».

Για το Champions League: «Ανεξάρτητα από τη μεταγραφή του Κριστιάνο ή την επιστροφή μου, η διοίκηση είχε φτιάξει μια ομάδα που ήταν έτοιμη να παλέψει με άλλες 2-3 για να πραγματοποιήσει αυτό το όνειρο. Προφανώς το να έχεις τον Κριστιάνο στην ομάδα σε κάνει να νιώθεις ότι αυτό το όνειρο είναι πιο πραγματοποιήσιμο. Οποιος παίζει ποδόσφαιρο, όμως, ξέρει ότι η επίτευξη αυτού του στόχου είναι και θέμα τύχης, πνεύματος, θυσίας και φυσικά δουλειάς».


Για τις φήμες περί εντάσεων με τον Αλέγκρι πριν αποφασίσει να φύγει: «Στο ποδόσφαιρο συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Το στρες, τα σημαντικά ματς... Συμβαίνει να υπάρξουν και εντάσεις. Από εκεί και πέρα, ως έξυπνα και ώριμα άτομα κάθεστε να το ξεκαθαρίσετε το θέμα, δίνετε τα χέρια και κοιτάς μπροστά, στον κοινό στόχο».

Για τα σφυρίγματα των τιφόζι: «Τα αξίζω, όπως αξίζω και τα χειροκροτήματα και ελπίζω να συνεχίσω να τα αξίζω γιατί θα σημαίνει ότι κάνω αυτό που πρέπει. Είμαι χαρούμενος για αυτό που ζω αυτή τη στιγμή. Στην αρχή του πρωταθλήματος τα σφυρίγματα μου έδωσαν κίνητρο αλλά με έκαναν να αισθανθώ και άβολα. Τώρα ήρθαν τα χειροκροτήματα. Ελπίζω να γίνουν όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο ζεστά».

Για το μέλλον: «Το όνειρο μου είναι να γίνω ένας σημαντικός προπονητής σε μια σπουδαία ομάδα, πιθανότατα τη Γιουβέντους. Για αυτό τον λόγο παρατηρώ και προσπαθώ να πάρω όλα τα μυστικά από τους προπονητές που είχα, ώστε να καταφέρω να κάνω το καλύτερο. Είναι πολλά τα άτομα που συναντώ και μου λένε "εσύ θα γίνεις προπονητής". Βασικά, είναι κάτι που σκέφτομαι εδώ και χρόνια. Θα ήταν ωραίο να συνεχίσω έτσι στο ποδόσφαιρο. Μακάρι στη Γιουβέντους».