Το καλύτερο σημείο της συνέντευξης Τύπου του Μασιμιλιάνο Αλέγκρι για το ματς με την Πάρμα, ήταν μια ερώτηση που του έγινε και η απάντηση που έδωσε.
Ο προπονητής της Γιουβέντους δέχθηκε κάποια στιγμή την εξής ερώτηση.
- Ανάμεσα στους στόχους φέτος είναι και η βελτίωση της ποιότητας του παιχνιδιού με δεδομένες τις μεταγραφές που έγιναν ή σου αρκεί αυτό που πάντα έχεις κάνει, δηλαδή να νικήσεις με την πρακτική έννοια, κάτι το οποίο φάνηκε και στο Μουντιάλ ότι ήταν η λογική που κυριάρχησε και φαίνεται ότι όλοι πάνε προς εκεί; Κάνεις κάτι σαν σχολή, υπό αυτή την έννοια, πιστεύεις ότι γίνεσαι μοντέλο, σημείο αναφοράς;
Και ακολούθησε η απάντηση του Αλέγκρι.
«Μοντέλο δε θέλω να γίνω γιατί είμαι 51 ετών (γελάει). Σχολή δεν κάνω, δεν πήγαινα καν στο σχολείο, πόσω μάλλον να κάνω εγώ... Οταν θα αποσυρθώ όμως θα πρέπει να μου εξηγήσουν, γιατί δεν το καταλαβαίνω πολύ καλά, ίσως να έχω κάποιο χάντικαπ σε αυτό, τι σημαίνει να παίξεις καλά. Αυτό είναι κάτι που κάθε τόσο μου κινεί την περιέργεια... Αν, από εκεί και πέρα, θέλουμε να διασκεδάσουμε, όπως λέω πάντα, μπορούμε να πάμε να διασκεδάσουμε, αλλά μετά ο μηχανισμός αρχίζει να μην νικάει.
Εγώ νομίζω ότι χρειάζεται ισορροπία σε όλα, γιατί πέρυσι, αν δεν κάνω λάθος, είχαμε την 2η καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα με 89 γκολ. Και τότε, να παίξεις καλά... Είναι δύσκολο να εξηγηθεί. Εγώ δεν το καταλαβαίνω, αλλά ίσως όταν αποσυρθώ αυτοί οι καλοί που το καταλαβαίνουν, θα μου το εξηγήσουν. Και τότε κι εγώ πολύ ταπεινά ίσως θα το εξηγήσω και στους άλλους.
Οταν άρχισα να προπονώ, μου άρεσαν αυτοί που νικούσαν. Από τον Καπέλο στον Λίπι, χωρίς να αφαιρώ τίποτα από τον Σάκι, ο οποίος έδειξε ότι άλλαξε την μεθοδολογία της προπόνησης και στη Μίλαν νίκησε, αλλά στο τέλος στο βιβλίο γράφονται πάντα αυτοί που νίκησαν, δεν γράφουν για κάποιον που έπαιξε καλά αλλά ήρθε δεύτερος. Γράφουν αν νικάς. Εμείς παίξαμε δύο τελικούς του Champions League, αλλά αν τους νικούσαμε θα ήταν καλύτερα. Είναι πολύ λεπτό, σε μένα αρέσει να νικάμε. Από εκεί και πέρα, αρέσει ή δεν αρέσει, όπως και να έχει εγώ είμαι ικανοποιημένος και όταν μερικές φορές παίζεις άσχημα γιατί χρειάζεται κι αυτό για να πάρεις τις νίκες.
Επειτα, χρειάζονται οι καλοί παίκτες, διαφορετικά οι ομάδες δεν θα ξόδευαν 100 εκατ. ευρώ για τον Ρονάλντο, τον Ντιμπάλα και τον Μέσι, αλλιώς θα ήταν όλοι ίδιοι. Και ίδιο στη ζωή δεν είναι τίποτα, για να νικήσεις στο ποδόσφαιρο χρειάζονται οι καλύτεροι. Στη Scala πιστεύω ότι τραγουδάνε οι καλύτεροι. Νομίζω ότι υπάρχουν αυτά τα απλά πράγματα. Ας κάνουμε το ποδόσφαιρο πιο απλό από αυτό που θέλουν να το κάνουν».
Ο προπονητής της Γιουβέντους δέχθηκε κάποια στιγμή την εξής ερώτηση.
- Ανάμεσα στους στόχους φέτος είναι και η βελτίωση της ποιότητας του παιχνιδιού με δεδομένες τις μεταγραφές που έγιναν ή σου αρκεί αυτό που πάντα έχεις κάνει, δηλαδή να νικήσεις με την πρακτική έννοια, κάτι το οποίο φάνηκε και στο Μουντιάλ ότι ήταν η λογική που κυριάρχησε και φαίνεται ότι όλοι πάνε προς εκεί; Κάνεις κάτι σαν σχολή, υπό αυτή την έννοια, πιστεύεις ότι γίνεσαι μοντέλο, σημείο αναφοράς;
Και ακολούθησε η απάντηση του Αλέγκρι.
«Μοντέλο δε θέλω να γίνω γιατί είμαι 51 ετών (γελάει). Σχολή δεν κάνω, δεν πήγαινα καν στο σχολείο, πόσω μάλλον να κάνω εγώ... Οταν θα αποσυρθώ όμως θα πρέπει να μου εξηγήσουν, γιατί δεν το καταλαβαίνω πολύ καλά, ίσως να έχω κάποιο χάντικαπ σε αυτό, τι σημαίνει να παίξεις καλά. Αυτό είναι κάτι που κάθε τόσο μου κινεί την περιέργεια... Αν, από εκεί και πέρα, θέλουμε να διασκεδάσουμε, όπως λέω πάντα, μπορούμε να πάμε να διασκεδάσουμε, αλλά μετά ο μηχανισμός αρχίζει να μην νικάει.
Εγώ νομίζω ότι χρειάζεται ισορροπία σε όλα, γιατί πέρυσι, αν δεν κάνω λάθος, είχαμε την 2η καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα με 89 γκολ. Και τότε, να παίξεις καλά... Είναι δύσκολο να εξηγηθεί. Εγώ δεν το καταλαβαίνω, αλλά ίσως όταν αποσυρθώ αυτοί οι καλοί που το καταλαβαίνουν, θα μου το εξηγήσουν. Και τότε κι εγώ πολύ ταπεινά ίσως θα το εξηγήσω και στους άλλους.
Οταν άρχισα να προπονώ, μου άρεσαν αυτοί που νικούσαν. Από τον Καπέλο στον Λίπι, χωρίς να αφαιρώ τίποτα από τον Σάκι, ο οποίος έδειξε ότι άλλαξε την μεθοδολογία της προπόνησης και στη Μίλαν νίκησε, αλλά στο τέλος στο βιβλίο γράφονται πάντα αυτοί που νίκησαν, δεν γράφουν για κάποιον που έπαιξε καλά αλλά ήρθε δεύτερος. Γράφουν αν νικάς. Εμείς παίξαμε δύο τελικούς του Champions League, αλλά αν τους νικούσαμε θα ήταν καλύτερα. Είναι πολύ λεπτό, σε μένα αρέσει να νικάμε. Από εκεί και πέρα, αρέσει ή δεν αρέσει, όπως και να έχει εγώ είμαι ικανοποιημένος και όταν μερικές φορές παίζεις άσχημα γιατί χρειάζεται κι αυτό για να πάρεις τις νίκες.
Επειτα, χρειάζονται οι καλοί παίκτες, διαφορετικά οι ομάδες δεν θα ξόδευαν 100 εκατ. ευρώ για τον Ρονάλντο, τον Ντιμπάλα και τον Μέσι, αλλιώς θα ήταν όλοι ίδιοι. Και ίδιο στη ζωή δεν είναι τίποτα, για να νικήσεις στο ποδόσφαιρο χρειάζονται οι καλύτεροι. Στη Scala πιστεύω ότι τραγουδάνε οι καλύτεροι. Νομίζω ότι υπάρχουν αυτά τα απλά πράγματα. Ας κάνουμε το ποδόσφαιρο πιο απλό από αυτό που θέλουν να το κάνουν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου