Αν νομίζεις πως αυτό ήταν ένα κακό τέλος για τον Μαρκίζιο, να ξέρεις πως σώθηκε από ένα πραγματικά άσχημο τέλος

Ο Κλαούντιο Μαρκίζιο τελείωσε από τη Γιουβέντους με τρόπο που δεν ήθελε κανείς. Ούτε ο ίδιος, ούτε η Γιουβέντους.

Αρθρογραφία | Γιουβέντους

Στο σημερινό ποδόσφαιρο σπανίζουν οι ποδοσφαιριστές που φορούν για μια ζωή, από την αρχή ως το τέλος της καριέρας τους, μία φανέλα. Εντάξει, ο Κλαούντιο έπαιξε ένα χρόνο δανεικός στην Εμπολι ως πιτσιρικάς, αλλά κανείς δεν το θυμάται.

Ο Μαρκίζιο έδειχνε ικανός να μπει σε αυτή την κατηγορία, αλλά δε θα γίνει έτσι. Κακό; Κακό. Εξέλιξη, όμως, που δεν στενοχωρεί μόνο τον ίδιο ή τους οπαδούς, αλλά και τους ανθρώπους της ομάδας. Τα πράγματα, όμως, δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλεις και αυτό αποδεικνύεται και σε αυτή την περίπτωση.

Η συντριπτική πλειοψηφία των σχολίων σε Ελλάδα και Ιταλία, για το τέλος του Κλαούντιο, έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι τα αποδυτήρια χάνουν έναν από τους παλιούς. Προσωπικά γούσταρα πάντα τον Μαρκίζιο, ίσως επειδή είναι από τις ακαδημίες της Γιούβε, ίσως επειδή μου αρέσουν τα χαφ που ξέρουν μπάλα, ίσως επειδή είναι Γιουβεντίνος, αλλά το επιχείρημα για τα αποδυτήρια δεν μπορώ να το στηρίξω.


Η Γιούβε δεν είναι ένας παιδικός σταθμός στον οποίο έχουμε κάμποσα πιτσιρίκια και πρέπει να υπάρχουν οι δάσκαλοι για να τα εξηγούν τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουν. Η Γιουβέντους είναι ένας κολοσσός, είναι μία ομάδα που έχει ρόστερ πάμπολλων εκατομμυρίων ευρώ, είναι μια ομάδα που θέλει να κατακτήσει όλους τους τίτλους, είναι ένα κλαμπ που αναπτύσσεται συνεχώς.

Αν χρειαζόταν ο Μαρκίζιο για να κρατάει τα αποδυτήρια, τότε... sorry παιδιά, αλλά δεν έχουμε καμία ελπίδα να κατακτήσουμε το Champions League. Και δεν έχουμε και καμία ελπίδα να το κατακτήσουμε του χρόνου, σε δύο χρόνια ή σε πέντε, γιατί είναι σαν να λέμε ότι η διοίκηση του Αντρέα Ανιέλι με τους Μπέπε Μαρότα, Πάβελ Νέντβεντ και Φάμπιο Παράτιτσι δεν ξέρουν πώς να ελέγξουν τα αποδυτήρια.

Η Γιουβέντους χρειαζόταν τον Μαρκίζιο του 100%, τον Μαρκίζιο που βλέπαμε μέχρι και τη σεζόν 2015-16. Από τότε έχουν περάσει δύο χρόνια, ετοιμαζόμαστε για την έναρξη του τρίτου, και λογικά άπαντες έβλεπαν ότι ο Κλαούντιο δεν είναι αυτός που ήταν. Αυτό, λογικά, θα φανεί και από τις προτάσεις που θα έχει, από αυτή που θα επιλέξει, από το πού θα συνεχίσει την καριέρα του.

Ευτυχώς ή δυστυχώς, η Γιούβε λειτουργεί σαν μια επιχείρηση, στην οποία οι συναισθηματισμοί δεν είναι το βασικό κριτήριο για την αξιολόγηση κάποιου. Αδικο; Οπως θέλει ο καθένας το βλέπει. Ετσι είναι όμως. Και αυτό το ξέρει και ο ίδιος ο Κλαούντιο, γι' αυτό και το τέλος ήρθε με λύση του συμβολαίου κοινή συναινέσει.


Αν η Γιουβέντους δεν σεβόταν τον Μαρκίζιο, θα του ζητούσε -ακόμη και τώρα- να της φέρει πρόταση για να φύγει. Αν ο Μαρκίζιο δεν σεβόταν τη Γιουβέντους, θα έμενε σε αυτή γνωρίζοντας ότι δεν είναι στις βασικές επιλογές και ότι θα κάνει τα... ρεπό κάποιου σε ένα εύκολο ματς πρωταθλήματος ή στο Coppa Italia.

Αυτό όμως, θα ήταν ένα πραγματικά άσχημο τέλος. Θα ήταν άδικο για τον ίδιο τον Κλαούντιο πρώτο και πάνω από όλους, το να παραμένει στο ρόστερ και να σκεφτόμαστε όλοι ότι είναι εκεί επειδή είναι Γιουβεντίνος, επειδή είναι από μικρό παιδί στο κλαμπ, επειδή τον αγαπούν οι οπαδοί.

Θα ήταν κάτι σαν... ελεημοσύνη και η ελεημοσύνη δεν είναι ούτε για τη Γιουβέντους ούτε για τους Γιουβεντίνους. Και αυτό, πρώτος από όλους, μπορεί να το καταλάβει ένας Γιουβεντίνος όπως ο Κλαούντιο Μαρκίζιο.

Καλή συνέχεια Principino! Οπου κι αν πας άλλωστε, θα είσαι πάντα μαζί μας.