Η μνημειώδης ατάκα του Ντάβιτς όταν έκανε τον απολογισμό της καριέρα του

Τα 45α γενέθλια του έχει σήμερα ένας από τους πιο αγαπητούς παίκτες που φόρεσαν ποτέ την μπιανκονέρα φανέλα. Ο Εντγκαρ Ντάβιντς.

Στο ποδόσφαιρο έχουν βγει πολλά προσωνύμια για ποδοσφαιριστές, προπονητές, προέδρους, τους πάντες. Εχουν μείνει, επίσης, πολλές φάσεις στη μνήμη όλων. Ενα κοντρόλ, μια ντρίμπλα, ένα γκολ, ένα τάκλιν, κάτι που να ταυτίζεις με ένα άτομο και να ανακαλείς αυτή τη φάση για να τον περιγράψεις με μία-δύο λέξεις. Στον Εντγκαρ Ντάβιντς η φάση θα ήταν να... δαγκώνει στον λαιμό τον αντίπαλο ή να πανηγυρίζει με σφιγμένες γροθιές προς την curva, γιατί ο Ολλανδός ήταν δύναμη και πάθος. Και το προσωνύμιο Pittbull είναι από τα πιο επιτυχημένα ever...

Η πρώτη «συνάντηση» του Ντάβιντς με τη Γιουβέντους ήταν εκείνη τη βραδιά του Μαΐου του 1996 στη Ρώμη, στον τελικό του Champions League. Δικό του ήταν, μάλιστα, ένα από τα άστοχα πέναλτι του Αγιαξ, για να καταλήξει η κούπα στην Κυρία. Σημαδιακό, ενδεχομένως. Οταν πάντως, λίγους μήνες μετά, υπέγραψε στη Μίλαν, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο Ντάβιντς θα ταυτιζόταν τελικά με τους μπιανκονέρι. Κι όμως... Στο Μιλάνο δεν κατάφερε ποτέ να βρει σημείο επαφής με το Φάμπιο Καπέλο ενώ τα συνεχή δημοσιεύματα για την εξωγηπεδική του ζωή έκαναν ακόμη πιο περίπλοκα τα πράγματα.

Ο σοβαρός τραυματισμός τον Φεβρουάριο του 1997 θα τον αφήσει εκτός δράσης για μήνες και όταν επιστρέψει θα ψάξει να βρει τον τρόπο για να φύγει από το Μιλάνο. Κι αυτό τον δρόμο τον βρήκε τον Δεκέμβριο του '97, όταν συμφώνησε με τη Γιουβέντους. Ο Λουτσιάνο Μότζι δεν άργησε να τα βρει και με τη Μίλαν, η οποία επιθυμούσε την πώληση του Ολλανδού, με αποτέλεσμα το Pittbull να ντυθεί μπιανκονέρο. Κι από εκείνη την στιγμή όλα άλλαξαν... Στη Γιουβέντους του Μαρτσέλο Λίπι, όπου κυριαρχούσε η φινέτσα και το μυαλό, ο Ντάβιντς έβαλε την έξτρα δύναμη στο κέντρο.


«Επέλεξα τη Γιούβε επειδή τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει νικήσει περισσότερο από οποιαδήποτε ομάδα στην Ιταλία, στην Ευρώπη, στον κόσμο. Είναι το όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή, είναι ο ποδοσφαιρικός παράδεισος. Είμαι πλέον στο πιο υψηλό επίπεδο που υπάρχει, από εμένα εξαρτάται πλέον να μην κλωτσήσω την τύχη μου». Και δεν την κλώτσησε. Στα χρόνια του στο Τορίνο ο Ολλανδός κατέκτησε πρωταθλήματα, έπαιξε και έχασε τελικούς Champions League, καθιερώθηκε ένα από τα πιο δυνατά αμυντικά χαφ που εμφανίστηκαν ποτέ, κέρδισε την αναγνώριση και την αγάπη των Γιουβεντίνων.

Αυτούς στους οποίους απευθύνθηκε ο ίδιος, όταν ήρθε η ώρα να κάνει τον απολογισμό της καριέρας του, λέγοντας: «Με τη Γιουβέντους έμαθα να νικάω. Δεν ξέρω πώς έγινε, είναι κάτι που αναπνέεις στον αέρα των αποδυτηρίων, είναι αντιλήψεις που μεταδίδονται από ποδοσφαιριστή σε ποδοσφαιριστή, είναι το συναίσθημα που σου μεταδίδουν εκατομμύρια οπαδών και δεν υπάρχει κλαμπ στον κόσμο που να σε επηρεάζει με τον ίδιο τρόπο».

Χρόνια πολλά Pittbull!