Η κίνηση που θα φέρει τη Γιουβέντους πιο κοντά στο πολυπόθητο Champions League

Φτάσαμε ακόμα σε ένα καλοκαίρι και η μεταγραφολογία, δίνει και παίρνει για το ποιοι θα μείνουν ή θα φύγουν από τη Γιουβέντους ώστε να πετύχει τους στόχους της.

Αρθρογραφία | Γιουβέντους

Είναι ένα κλαμπ που θεωρείται στα τοπ τέσσερα της γηραίας ηπείρου, με τα κατορθώματα των τελευταίων ετών (6 συνεχόμενα πρωταθλήματα, τρία νταμπλ και δύο τελικοί Champions League). Ωστόσο οι μεταγραφικές κινήσεις όσο καλές και να είναι, δεν είναι αρκετές.

Για μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, οι μπιανκονέρι έχουν ένα εξαιρετικό σύνολο ποδοσφαιριστών που ανά πάσα στιγμή μπορούν να εκτελέσουν τις εντολές του προπονητή τους και να βγουν νικητές.

Επίσης είναι το φαβορί και για την επόμενη χρονιά, για τους εγχώριους τίτλους συνεχίζοντας το ρεκόρ τους. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό…

Δεν είναι μυστικό, ότι από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο οπαδό της Γιουβέντους, υπάρχει μια επιθυμία. Η κατάκτηση του Champions League, για να ολοκληρωθεί μια αναμονή πολλών ετών. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζονται παίκτες με προσωπικότητα ώστε να πάρουν από το χέρι την ομάδα και να την οδηγήσουν, για αυτό ίσως χρειάζεται να μπει το χέρι στην τσέπη λίγο παραπάνω.

«Ο τελευταίος των μοϊκανών» που άνηκε σε αυτή την κατηγορία, ήταν ο μεγάλος Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο. Η σημαία της ομάδας, που με μια κίνηση, με ένα σουτ, με μια στημένη φάση άλλαζε τον ρου του κάθε παιχνιδιού.

Έβαζε την μπάλα στο πλεχτό με κάθε τρόπο, φέρνοντας έτσι βαθμούς και νίκες ακόμα και σε κακές βραδιές. Αν κοιτάξεις το ρόστερ τώρα, τέτοιος ποδοσφαιριστής δυστυχώς δεν υπάρχει. Δεν είναι βαριά κριτική, δεν είναι «κράξιμο», είναι η πραγματικότητα


Αυτό φάνηκε και στον φετινό τελικό του Champions League, η Ρεάλ Μαδρίτης ναι μεν είχε τύχη στα δύο πρώτα γκολ αλλά σχεδόν όλο της το παιχνίδι κερδήθηκε λόγω Ρονάλντο. Ήταν ο ρολίστας που με μισή ευκαιρία σκόραρε και χάρισε το ενδέκατο τρόπαιο στην «βασίλισσα» που καλύτερο ρόστερ μπορεί να μην έχει από την Κυριά αλλά έχει τον CR7.  Αν στην θέση του Ρονάλντο ήταν κάποιος αντίστοιχος με μαυρόασπρα ίσως η ιστορία να είχε γραφτεί διαφορετικά. Καλοί και χρυσοί οι ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές με potential αλλά χρειάζονται όσο ποτέ οι τοπ.

Οι προσωπικότητες ανεβάζουν επιπλέον και την ψυχολογία των υπόλοιπων όταν χρειάζεται. Φυσικά υπάρχει ο μεγάλος αρχηγός ο Τζίτζι Μπουφόν αλλά ένας τερματοφύλακας, δεν μπορεί να μπει στον αγωνιστικό χώρο και να κλωτσήσει την μπάλα για όλους τους άλλους η να τους ξυπνήσει όταν κολλάνε όπως την νύχτα της 3ης Ιουνίου. Την ιστορία στο ποδόσφαιρο πάντα την γράφουν -θέλουμε, δε θέλουμε- τα γκολ.

Αν μπορούσα να επιλέξω την επόμενη μεταγραφική κίνηση. Θα επέλεγα τον Ανχελ Ντι Μαρία που το όνομα του σύμφωνα με δημοσιεύματα πάντα απασχολεί την Γιουβέντους. Έχει εμπειρία από Champions League αφού το έχει κατακτήσει, είναι σε καλή ηλικία σχετικά και μπορεί μόνος του να πάρει παιχνίδια....όλοι θυμόμαστε τα μαγικά του απέναντι στην Μπαρτσελόνα.

Η οικονομική ευρωστία υπάρχει, αρκεί να υπάρχει και η όρεξη από την διοίκηση. Άσε που αποκτώντας έναν τέτοιο ποδοσφαιριστή στέλνεις το μήνυμα ότι πλέον μπορείς να χτυπήσεις παίκτη από το πάνω ράφι ακόμα και αν αυτός δε συγκρίνεται με τον Μέγα Αλεξάνδρο της καρδιάς μας.