Ο Ιερός Πόλεμος και οι υποστηρικτές του

Ο Ιερός Πόλεμος είναι η συνεχής προσπάθεια που πρέπει να καταβάλλει ο πιστός προς όφελος της κοινότητάς του αλλά και για την προστασία της πίστης του απέναντι σε οποιαδήποτε εχθρό, υλικό ή άυλο, εξωτερικό ή εσωτερικό.

Αρθρογραφία | Γιουβέντους

Κάπως έτσι μπορώ να παρομοιάσω την αιώνια στάση της Ιντερ εναντίον της Γιουβέντους. Δεν αναφέρομαι σε αγωνιστικό επίπεδο αλλά κυρίως σε διοικητικό και οπαδικό. Αυτή μου η άποψη ενισχύεται από τα γεγονότα που ακολούθησαν μετά τον αγώνα μεταξύ της Κυρίας και των νερατζούρι, την ανταλλαγή δηλώσεων και τις υπόνοιες που άφησαν οι Μιλανέζοι περί διαιτητικής και όχι μόνο εύνοιας των οποίων χαίρει δήθεν η Γιουβέντους, κανονική προβοκάτσια δηλαδή με ολίγη προπαγάνδα.

Είναι γνωστές αυτές οι πρακτικές από την διοίκηση της Ιντερ, δεν θα τους μάθουμε τώρα. Απλά ήλπιζα ότι μετά την αλλαγή της ιδιοκτησίας τους, θα υιοθετούνταν νέα ήθη. Προφανώς, έκανα λάθος!

Θυμάμαι, ότι μετά από το ματς της Γιούβε με την Ρόμα (3-2), στο οποίο είχαν γίνει κάποια διαιτητικά λάθη, η διοίκηση των τζάλορόσσι είχε κρατήσει ένα επίπεδο. Δεν υπήρξαν, ούτε κατά διάνοια αυτές οι πρόσφατες γελοιότητες με την ανάρτηση βίντεο κλπ. Ο ίδιος ο Παλότα ήταν ιδιαίτερα μετριοπαθής στις δηλώσεις του και καλά έκανε γιατί με αυτόν τον τρόπο εξομάλυνε κάπως την κατάσταση, δεν την έκανε χειρότερη!


Αναθάρρησαν λοιπόν εκεί στο Μιλάνο επειδή έκαναν κάποια συνεχόμενα καλά αποτελέσματα και θεώρησαν ότι έχουν καλή ομάδα. Πίστεψαν ότι μπορούν να διεκδικήσουν τίτλο. Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, και αφού είχε προηγηθεί η σφαλιάρα από την Λάτσιο, προσγειώθηκαν στην σκληρή πραγματικότητα της Γιουβέντους.

Επειδή όμως στην Ιντερ δεν τους έκατσε καλά η ήττα, σε συνδυασμό με τον αλόγιστο και υπέρμετρο ενθουσιασμό τους και στην προσπάθεια τους να δικαιολογήσουν την καθολική ανυπαρξία τους, άρχισαν οι γνωστές πρακτικές που ανέφερα παραπάνω, θεωρώντας ότι λόγος της αποτυχίας τους είναι το σύστημα που τους πολεμάει και ευνοεί την Γιουβέντους.

Φαίνεται, ότι στην Ιντερ εκτός από μέτρια ομάδα έχουν και πενιχρή μνήμη. Διότι το ίδιο σύστημα που σήμερα πολεμούν ήταν αυτό που κόντεψε να διαλύσει τη μεγαλύτερη ομάδα της Ιταλίας, με ένα σκάνδαλο-ψέμα, με τον υποβιβασμό που επιβλήθηκε στην Γιουβέντους και με τις παρενέργειες αυτού να την ακολουθούν για αρκετό καιρό μέχρι να μπει ξανά σε πορεία πρωταθλητισμού.

Μερικά καλά αποτελέσματα λοιπόν, εισροή χρήματος και η λογική ήττα από τη Μεγάλη Κυρία κάνουν την Ιντερ να ηγηθεί μιας προσπάθειας να σπιλωθεί η ομάδα, η προσπάθεια που καταβάλλει καθημερινά για βελτίωση και η δικαιότατη επικράτηση της στο πρωτάθλημα τα τελευταία 5 χρόνια.

Κάνουν την Ιντερ να ηγηθεί στο κύμα αντί-γιουβεντινισμού που αρχίζει να υφίσταται, σε έναν Ιερό Πόλεμο εναντίον της Γιουβέντους, γιατί θεωρούν πως είναι χρέος τους να την νικήσουν, με οποιοδήποτε κόστος, με οποιοδήποτε τρόπο. Να την κάνουν αντιπαθητική στα μάτια του κόσμου, ακόμα και σε αυτά των ουδετέρων.


Και εδώ προστίθεται η επιλογή κάποιων Ελλήνων να υποστηρίξουν τον εν λόγω σύλλογο. Θέλουν εναγωνίως να νιώθουν αδικημένοι. Δηλαδή δεν την επέλεξαν με βάση την αγάπη τους για αυτή, για το ποδόσφαιρο που ενδεχομένως μπορεί να παίζει αλλά επειδή τους προσφέρει το άλλοθι και την ευκαιρία να νιώσουν αδικημένοι.

Και όπως είναι λογικό, κάθε τέτοια προσπάθεια έχει και τους υποστηρικτές της. Πιο πρόσφατη περίπτωση αυτή του μέγα προβοκάτορα Ράτζα Ναϊνγκολάν. Συγκεκριμένα δήλωσε, «Είμαι κόντρα στη Γιούβε, πάντα τη μισούσα. Στην Κάλιαρι έδινε τα αρχ... για να τους νικήσω, στο Τορίνο πάντα φέρναμε ισοπαλία. Πήραν το πρωτάθλημα με τη νίκη εναντίον μας στην Τεργέστη. Τους μισώ γιατί πάντα νικάνε με ένα πέναλτι ή ένα φάουλ».

Όταν διάβασα τη δήλωση του, ομολογώ ότι θύμωσα πάρα πολύ. Σκέφτηκα «Πόσο κόμπλεξ μπορεί να έχεις ένας άνθρωπος;». Μετά όμως γέλασα και ο λόγος είναι ότι η Ρόμα, από το 2009 μέχρι σήμερα για δύο σεζόν ήταν πρωταθλήτρια στα πέναλτι (μόνο εκεί μπορεί να βγει πρώτη άλλωστε), την μια είχε τα ίδια με την Γιούβε και όλες τις άλλες χρονιές είχε πάντα παραπάνω! Σε ποια πέναλτι και φάουλ αναφέρεται ακριβώς;

Δεν είναι κακό να είναι κάποιος βλάκας. Και αυτοί είναι χρήσιμοι για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, θεωρώ ότι ο Ναϊνγκολάν είναι ένας πάρα πολύ καλός ποδοσφαιριστής, χαφ που μπορεί να αγωνιστεί σε οποιαδήποτε από τις μεγάλες ομάδες της Ευρώπης. Αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι στο κεφάλι του έχει ροκανίδι.

Να θυμίσω ότι είναι αυτός που έσπασε το πόδι του Ματιέλο στα δύο. Τώρα όλοι ξέρουμε για ποιο λόγο το έκανε (και ας λέει ότι δεν το ήθελε). Άλλα ξέρεις κάτι Ράτζα; Σε οικτίρουμε, που θα έλεγε και η Ντένη (η Μαρκορά ντε). Δεν αξίζεις παραπάνω προσοχή από αυτή που έχεις.

Είναι στην κρίση σου αν η κληρονομιά που θα αφήσεις στο άθλημα θα είναι η εμπάθεια και η μιζέρια ή αν θα σε θυμόμαστε ως έναν καλό ποδοσφαιριστή που έβαλε και αυτός το λιθαράκι του για να ανοικοδομηθεί το ιταλικό ποδόσφαιρο.