Όταν ο φακός ζούμαρε στο πρόσωπο του Ντιμπάλα, φανερώθηκαν οι φοβίες του

Με τον Γκονσάλο Ιγκουαΐν να σκοράρει συνεχώς, ο Πάουλο Ντιμπάλα νιώθει πως είναι πλέον σε δεύτερο πλάνο. Και στην πράξη, ναι, είναι.

Αρθρογραφία | Γιουβέντους

Την περσινή σεζόν, ο Αργεντινός που ήρθε από το Παλέρμο έκανε πολύ αισθητή την παρουσία του. Μετρούσαν πόσα γκολ είχαν πετύχει σπουδαίοι παίκτες την πρώτη τους σεζόν και πόσα εκείνος, τον συνέκριναν με τον Ντελ Πιέρο. Και ο μικρός Πάουλο γεμάτος ενθουσιασμό ζούσε το όνειρό του στο Τορίνο.

Στο Τορίνο, όμως, ήρθε ένας συμπατριώτης του που αποτέλεσε τον παρτενέρ του στην επίθεση, ο Γκονσάλο Ιγκουαΐν. Ο «Πιπίτα» σκοράρει ασταμάτητα. Δίνει βαθμούς στη Γιουβέντους, πανηγυρίζει. «Βγάζει» τα λεφτά, θα μπορούσε να πει κάποιος.

Όπως τα «έβγαζε» και ο Ντιμπάλα την πρώτη σεζόν που ήρθε στην πρωτεύουσα του Πιεμόντε. Ο Γκονσάλο έχει το μεγαλύτερο συμβόλαιο της ομάδας, είναι η αιχμή του δόρατος, είναι η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του συλλόγου.


Ο Πάουλο τη φετινή σεζόν βρίσκεται στη σκιά του συμπατριώτη του. Μεγαλύτερο βάρος, περισσότερο άγχος, και ίχνη εκνευρισμού (που έφεραν την ένταση με τον Αλέγκρι στο ματς με τη Σασουόλο) αλλά και απογοήτευσης.

Απογοήτευση όπως η σημερινή όταν λίγο πριν το τέλος του αγώνα με την Κάλιαρι έχασε μοναδική ευκαιρία να κάνει το 0-3, όχι τόσο για το σκορ αλλά για να πάρει τα πάνω του ο ίδιος. Παρέμεινε για λίγα δευτερόλεπτα στο χορτάρι και αφού χτύπησε με νόημα («τι άλλο πρέπει να κάνω») τα δύο του χέρια, σηκώθηκε για να συνεχίσει.

Λίγο αργότερα βγήκε αλλαγή. Ο φακός ζούμαρε στο πρόσωπό του. Η νευρικότητα αλλά και η απογοήτευση ήταν κάτι που δεν κρυβόταν. Ο μικρός Πάουλο δεν είναι στα καλύτερά του.

Πέρσι τέτοια εποχή ήταν ο ηγέτης της Γιουβέντους που την οδηγούσε σε μία μεγάλη ανατροπή και στο πέμπτο σερί σκουντέτο. Φέτος, στο δρόμο για το 6ο και το μοναδικό ρεκόρ που έρχεται, οι περισσότεροι -έως τώρα- τον θυμούνται, τον θυμόμαστε, για το περιστατικό με τον Μαξ παρά για κάτι ιδιαίτερο.


Δύσκολη σεζόν για τον Ντιμπάλα που μέχρι σήμερα έχει μια πάρα πολύ καλή χρονιά στη Γιουβέντους και μία από μέτρια έως κακή, εξαρτάται τι διάθεση κριτικής έχει κάποιος απέναντί του. Επειδή όμως υπάρχει ακόμη μπόλικος δρόμος, και δη ευρωπαϊκός, ο Αργεντίνος που θέλει να παραμείνει χρόνια στην ομάδα και να γράψει ιστορία, έχει την ευκαιρία να ρεφάρει.

Υπάρχει χρόνος να δείξει πως μπορεί να οδηγήσει και αυτός την ομάδα στις επιτυχίες. Εξάλλου κάτι τέτοιο έκανε πέρσι. Για να το πετύχει αυτό, πρέπει πρώτα να κερδίσει την εσωτερική μάχη που δίνει.

Είναι φανερό πως ο Ντιμπάλα ξέρει πως δεν είναι το πρώτο βιολί και τον βαρύνει αυτό. Φέτος μάλλον δεν είναι η χρονιά του αλλά μάλλον θα είναι η χρονιά που θα ωριμάσει περισσότερο ποδοσφαιρικά από ποτέ. Και η αρχή έγινε όταν έχασε το πέναλτι του Σούπερ Καπ με τη Μίλαν και κατάλαβε τι σημαίνει η απώλεια ενός τίτλου (όποιος κι αν είναι αυτός) με δική σου ευθύνη…