Οι σκοτεινές μέρες του Calciopoli, το παρασκήνιο για να τιμωρηθεί η Γιουβέντους και η στάση της διοίκησης που τα δέχτηκε όλα

«Ισως αυτή που δημιουργήσαμε δεν είναι η απόλυτη αλήθεια», αναφέρει στην αρχή της παρουσίασης της έρευνας της η ομάδα που έψαξε όσο κανένας άλλος το θέμα του Calciopoli.

Αφιέρωμα | Γιουβέντους

Μπορεί κανείς να είναι σίγουρος ή να μας πείσει πως αυτά που αποφασίστηκαν στα δικαστήρια μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα και περάστηκαν στα επίσημα χαρτιά ως αποφάσεις των Αρχών είναι η απόλυτη και μοναδική αλήθεια;

«…αλλά σίγουρα την πλησιάζει (την αλήθεια) πολύ», συνεχίζει το ερευνητικό κείμενο των Ιταλών για το σκάνδαλο που τάραξε συθέμελα το Καμπιονάτο «Είναι σίγουρα περισσότερο αξιόπιστη από τα παραμύθια με τα οποία εξόρισαν τη Γιουβέντους στη δεύτερη κατηγορία», καταλήγει.

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί προϊόν ερευνητικής δημοσιογραφίας που θα οδηγήσει τη σκέψη σε άλλα μονοπάτια. Πολλά από τα σημαντικά ερωτήματα αρχίζουν να φαίνονται πιο λογικά.

Τι έγινε τελικά το καλοκαίρι του 2006;

Ακολουθεί το ανατρεπτικό κείμενο της ομάδας του Giu le mani dalla Juve…


Αυτή είναι μια αναθεώρηση του γεγονότος που δεν έχει καμία σχέση με όσες σάλτσες δημοσιεύτηκαν από τον Τύπο του καθεστώτος, αλλά που παίρνει μορφή από όλο το υλικό που επελέγη από παθιασμένους οπαδούς...

Ένα υλικό που δεν είναι οπωσδήποτε σε μορφή χαρτιού αλλά συχνά είναι αποτέλεσμα συζητήσεων, αποκαλύψεων από πρόσωπα κοντινά στους τωρινούς αλλά και τους παρερχόμενους διοικούντες τον σύλλογο.

Αλλά και των διαθέσεων του κόσμου, των πιο αληθινών οπαδών, αυτών που έχουν πληρώσει με το ακριβότερο κόστος, δηλαδή με το πάθος τους. Μια συνεχής έρευνα αποδεικτικών στοιχείων, επιβεβαιώσεων, επισημάνσεων, που χαρακτήρισε με υπερβολικό τρόπο κάποιες φορές τον αγώνα μας…

Ισως αυτή που δημιουργήσαμε δεν είναι η απόλυτη αλήθεια, αλλά σίγουρα την πλησιάζει πολύ. Είναι σίγουρα περισσότερο αξιόπιστη από τα παραμύθια με τα οποία εξόρισαν τη Γιουβέντους στη δεύτερη κατηγορία.

Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε αυτή την αναθεώρηση των γεγονότων γιατί καταλάβαμε ότι πολλοί, πάρα πολλοί οπαδοί της Κυρίας, που για διάφορους λόγους δε μπόρεσαν να έχουν πρόσβαση σε τέτοιες πληροφορίες, διαμόρφωσαν της γνώμη τους βασισμένοι μόνο σε μια αγενή και αντι-γιουβεντίνικη δημοσιογραφία.


Πρόλογος

Ο Τζον Ελκαν στον κολοσσό της αυτοκινητοβιομηχανίας, στη FIAT

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε η FIAT… Μάλλον, ακόμα υπάρχει, με την έννοια ότι η δοξασμένη μας αυτοκινητοβιομηχανία ζει και πάλι μια λαμπερή περίοδο, που οφείλεται σε μια αποφασιστική αλλαγή κατεύθυνσης τόσο στο εμπορικό τμήμα, όσο και σε αυτό της διαχείρισης.

Αυτή η αναγέννηση έγινε ως εκ θαύματος γιατί μέχρι και πριν από λίγους μήνες, η FIAT βρισκόταν σε τόσο μεγάλη κρίση, που γινόταν ξεκάθαρα λόγος για πώληση στην καλύτερη των περιπτώσεων, ή ακόμα και σε παράδοση των βιβλίων της στο δικαστήριο.

Οι τράπεζες, παρακινούμενες από την κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, αναγκάστηκαν να στηρίξουν ακόμα μια φορά τους λογαριασμούς του Λινγκότο (περιοχή όπου βρίσκεται το γκρουπ FIAT) με μια συγκεκριμένη διαδικασία χρηματοδότησης που ονομάστηκε, μετατρέψιμο δάνειο.

Στην ουσία, μόλις έφτανε η ημερομηνία λήξεως, δηλαδή το φθινόπωρο του 2005, με αυτό το δάνειο η FIAT θα περνούσε στα χέρια των τραπεζών, απομακρύνοντας τους Ανιέλι, που καθοδηγούνταν από τον Τζον Ελκαν, και θα περιορίζονταν στο ρόλο των μικρομετόχων.

Οι ίδιες οι τράπεζες έπειτα θα διασφάλιζαν να ξεπληρώσουν τα πάντα μέσω ενός όμορφου μείγματος. Μέσα σε αυτό το μείγμα, προσέξτε καλά, συμπεριλαμβανόταν και η Γιουβέντους. Όχι άμεσα, αφού διαχειριζόταν από την IFIL, αλλά έτσι κι αλλιώς ήταν μπλεγμένη, λόγο της σχέσης του Ανιέλι με τη FIAT.

Ο Αντρέα Ανιέλι με τον Τζιράουντο και τον Μότζι την εποχή Καπέλο στον πάγκο της ομάδας

Βλέποντας την προοπτική ξεπουλήματος της Γιουβέντους, ο Τζιράουντο μαζί με τον Αντρέα Ανιέλι, φαίνεται ότι οργάνωσαν μια ομάδα για να εξαγοράσουν τη Γιουβέντους, αποκτώντας τα μερίδια της ιδιοκτησίας της IFIL, μαζί με τη βοήθεια, βέβαια, αρκετών σημαντικών πάρτνερ, τόσο από το χώρο του αθλητισμού όσο και αμιγώς οικονομικούς. Προφανώς, ο Αντρέα θα ήταν ο πρόεδρος και ο Μότζι ο γενικός διευθυντής.

Σύμφωνα με το σχεδιασμό, υπήρχε ένα τεράστιο βιομηχανικό σχέδιο, που θα έκανε τη Γιουβέντους την πρώτη ομάδα στον κόσμο, για πολλά πολλά χρόνια.

Το ίδιο το σενάριο αποκαλύφθηκε και περιγράφτηκε από τον ίδιο τον Αντόνιο Τζιράουντο σε μια συνέντευξή που παραχώρησε στη La Repubblica την 1η Απριλίου του 2006, σχεδόν ένα μήνα πριν το ξέσπασμα του σκανδάλου Calciopoli. Την προφητική αλλά και άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη του Τζιράουντο μπορείτε να τη διαβάσετε στο θέμα: Το βιομηχανικό σχέδιο του 1993 που δείχνει γιατί το 2017 το σήμα της Γιουβέντους έπρεπε ν’ αλλάξει.


Οικογενειακά…

Για να σώσει τη FIAT, ο Τζάνι Ανιέλι φέρεται να δέχτηκε έναν οικονομικό συμβιβασμό που λίγοι γνώριζαν

Αυτό ήταν το σενάριο. Αλλά να που έρχεται το απρόοπτο. Οι Ελκαν, πάντα σύμφωνα με όσα έγραψαν οι εφημερίδες εκείνη την εποχή, καταφέρνουν να ουδετεροποιήσουν τη στάση των τραπεζών μέσω μιας τολμηρής οικονομικής διαδικασίας, που ονομάστηκε «Equity swap», και που στην ουσία τους επιτρέπει να κρατήσουν τον έλεγχο της FIAT. Σε αυτό το σημείο ξεκινούν οι διακανονισμοί των οικονομικών, ανάμεσα στους οποίους και αυτός της Γιουβέντους.

Αλλά δεν ήταν να τελειώσει έτσι. Οι όροι της συμφωνίας δεν ήταν αυτοί. Όταν στο τέλος του 1993 ο Τζιάνι Ανιέλι αποδέχτηκε τη βοήθεια των τραπεζών για να αυξήσει τα κέρδη της FIAT, που είχε πέσει σε μια από τις χειρότερες κρίσεις της ιστορίας της, έπρεπε να αποδεχθεί έναν συμβιβασμό, που μόνο λίγοι γνωρίζουν.

Για να βγει από τη χείριστη οικονομική κατάσταση, έπρεπε να γίνει μια μεγάλη αύξηση κεφαλαίου στην οποία επιβλήθηκε και η παρουσία νέων «σημαντικών» μελών, ανάμεσα στα οποία και η τράπεζες Deutsche Bank και Generali. Και όχι μόνο…

Το μεγάλο τίμημα που έπρεπε να πληρώσει ο Τζιάνι Ανιέλι ήταν η υπόσχεση ότι δε θα άφηνε την προεδρία του γκρουπ στον αδελφό του, Ουμπέρτο και επομένως έπρεπε να παραμείνει στη θέση του μαζί με τον Ρομίτι.

Αυτό το πέρασμα των εντολών έγινε με εσωτερικές διαδικασίες της οικογένειας αλλά το βέτο που έβαλε μία από τις τράπεζες, που ποτέ δεν είχε καλές σχέσεις με τον Ουμπέρτο, ανάγκασε τα αδέλφια σε μια παραχώρηση που προέβλεπε για τον τελευταίο «μόνο» την αρχηγία της IFIL, της εταιρίας που στην ουσία είναι το θησαυροφυλάκιο του βασιλείου της FIAT.

Η μεγάλη Γιουβέντους του Λίπι ήταν με τη σφραγίδα του Ουμπέρτο Ανιέλι

Στα περιθώρια αυτής της συμφωνίας, που σηματοδότησε μια αλλαγή εποχής στις σχέσεις των δύο αδελφών, ο Τζιάνι αποδέχτηκε, ως μερική επανόρθωση για τον Ουμπέρτο, ότι ο τελευταίος θα έπαιρνε στα χέρια του τα χαλινάρια της Γιουβέντους, που εκείνη την περίοδο ζούσε στην παρακμή της διοίκησης του Μπονιπέρτι. Για του λόγου το αληθές, τα δύο αδέλφια αποφάσισαν ότι όλες οι αποφάσεις που αφορούσαν το παιχνιδάκι της οικογένειας, θα παίρνονταν από έναν ανεξάρτητο πλέον Ουμπέρτο.


Ήταν άλλες εποχές. Τα δύο αδέλφια είχαν άλλη στόφα, διαφορετική από τους τυχοδιώκτες της σύγχρονης οικονομίας. Έφτανε μια λέξη για να κανονιστεί μια συμφωνία. Και έμενε έτσι. Το πρώτο βήμα του Ουμπέρτο, όπως όλοι ξέρουμε, ήταν να μετατρέψει την ομάδα που ζούσε ακόμα στον μεταπλατινιακό ρομαντισμό της, σε μία εταιρία μοντέλο, όπου το κάθε τι οργανωνόταν για μεγάλους στόχους. Φτάνουν έτσι ο Τζιράουντο για τον διοικητικό τομέα, ο Μότζι για τον αθλητικό και ο Μπετέγκα για την αντιπροεδρία. Για δώδεκα χρόνια αυτή η δομή παρέμεινε αναλλοίωτη και αποτελεί ίσως την πιο προετοιμασμένη ομάδα ιθυνόντων του σύγχρονου ποδοσφαίρου.

Και στις καλύτερες οικογένειες, είναι γνωστό, μπορούν να υπάρχουν διαφορές απόψεων και διαφωνίες. Και ο Τζιάνι με τον Ουμπέρτο, παρόλο που εκτιμούσε ο ένας τον άλλο, όπως άλλωστε επιτάσσει η συγγένεια, που και που διαφωνούσαν. Ο Τζιάνι ήταν αφοσιωμένος στις επιχειρήσεις με τα αυτοκίνητα, ο Ουμπέρτο από την άλλη προτιμούσε τη διαφοροποίηση σε άλλους τομείς.

Μετά το θάνατο του Τζάνι και του Ουμπέρτο δημιουργήθηκαν δύο στρατόπεδα μέσα στην οικογένεια Ανιέλι

Μετά το θάνατο των αδελφών, οι φατριές θα παραθέτονταν ως εξής: από το ένα μέρος τα αδέλφια Έλκαν, ο Μοντετζέμολο και οι κηδεμόνες Γκαμπέτι και Γκράντε Στίβενς, από το άλλο μέρος οι του Ουμπέρτο με επικεφαλής της Αλέγκρα, τη χήρα του Ουμπέρτο με το γιο της Αντρέα Ανιέλι και προφανώς τον Τζιράουντο που ήταν ένας από τους πιο κοντινούς στον Ουμπέρτο μάνατζερ.

Σε αυτό το σενάριο, μας υποδείχτηκε πάρα πολλές φορές από τις πηγές μας η αντιπάθεια του Μοντετζέμολο για τον Τζιράουντο, ο οποίος παρά τα ελαττώματα του χαρακτήρα του, ήταν και είναι ένας από τους καλύτερους μάνατζερ της ομάδας Ανιέλι. Ακόμα και ο Λάπο Έλκαν πολλές φορές πολλές φορές είχε κάνει δριμεία σχόλια σχετικά με την τριάδα, κατηγορώντας την πως χαμογελά πολύ λίγο και έτσι εγκαινίασε την εποχή της «συμπάθειας», που μετέπειτα θα έχει τον Κόμπολι Τζίλι ως τον πιο ένθερμο υποστηρικτή και ερμηνευτή της.


Η γέννηση του Calciopoli

Τζιράουντο και Μότζι συνεχίζουν να έχουν τη Γιουβέντους σε ανοδική πορεία

Παρά το ασυλλόγιστο «πραξικόπημα» των τραπεζών, το σχέδιο του Αντρέα Ανιέλι και του Τζιράουντο συνεχίζεται. Η μετοχή με τον τίτλο Γιουβέντους αρχίζει να ανεβαίνει στο χρηματιστήριο χωρίς μέσα υποκίνησης. Κάποιος σαρώνει τις μετοχές στην αγορά.

Η αγοραπωλησία, που στο λεξιλόγιο των οικονομολόγων ονομάζεται Management Buyout, θα έπρεπε αυτή τη στιγμή να κάνει το ίδιο αλλά μεταμφιεσμένη με ρούχα πιο εχθρικά. Αυτή συνίσταται σε ένα πέρασμα των μεριδίων ελέγχου από τους κύριους μετόχους στους ίδιους τους μάνατζερ της εταιρίας.

Προφανώς πάνω στη βάση ενός οικονομικού ισοδύναμου τέτοιου μεγέθους που να προκαλεί τους παλιούς μετόχους να εγκαταλείψουν τα μερίδιά τους. Βρισκόμαστε στις αρχές του 2006, η ομάδα είναι στην κορυφή του Καμπιονάτο χωρίς αντιπάλους.

Στη διάρκεια ενός Διοικητικού Συμβουλίου που δεν πήγε και πολύ καλά, ο Μότζι και ο Τζιράουντο δίνουν τις εγγυήσεις τους, αλλά μόνο με τα λόγια. Ο Τζιράουντο παρουσιάζει το μέγα βιομηχανικό σχέδιό του που προβλέπει γιγάντιες επενδύσεις για τις οποίες μίλησε στη συνέντευξη που δημοσιεύτηκε πιο πάνω. Ο Γκαμπέτι τον σταματά αμέσως, αρνούμενος ότι θα υπάρχουν μεγάλες επενδύσεις από την πλευρά του αναφερόμενου μετόχου. Είναι το σημάδι ότι κάτι έχει σπάσει, ότι κάτι δεν πάει καλά. Κανείς, όμως, δε μπορεί να φανταστεί αυτό που πρόκειται να συμβεί.

Οι δύο ιθύνοντες, δε μπορούν να απομακρυνθούν τόσο εύκολα, για δύο λόγους. Πρώτον: θα ήταν δύσκολο να δοθούν εξηγήσεις στην ποδοσφαιρική πιάτσα και στους οπαδούς. Δεύτερον: οι δυο τους θα πήγαιναν αλλού να βρουν δουλειά και δεδομένου ότι ήταν τόσο καλοί σε αυτό που έκαναν, αυτό θα γύρισε μπούμερανγκ για την ομάδα.

Συμβαίνει, λοιπόν, κάτι τραυματικό με σκοπό να τους εξουδετερώσουν οριστικά από το προσκήνιο χωρίς να δημιουργήσουν λύπη στους οπαδούς και την ίδια στιγμή να δικαιολογήσουν τον επανακαθορισμό της διαβόητης συμφωνίας ανάμεσα στον Τζάνι και τον Ουμπέρτο για τη διαχείριση της Γιουβέντους. Θυμίζουμε ότι αυτή η συμφωνία ήταν στη δικαιοδοσία του Ουμπέρτο και της δικής του φαμίλιας. Η εξολόθρευση του Μότζι και του Τζιράουντο από την ποδοσφαιρική σκηνή ήταν και ο στόχος κάποιου άλλου που δε βρίσκεται στο Τορίνο.

Οι σχέσεις του Μάσιμο Μοράτι με την Τέλεκομ και Πιρέλι φέρεται να έπαιξαν ρόλο στο Calciopoli

Στο Μιλάνο, για του λόγου το αληθές, οι ιθύνοντες της Ιντερ έχουν πειστεί εδώ και καιρό πως οι συνεχείς αθλητικές απογοητεύσεις τους δεν είναι μόνο αποτέλεσμα κακών διοικητικών χειρισμών, αλλά και πιθανών παρανομιών των ιθυνόντων της Γιουβέντους. Είναι τόσο πεπεισμένοι που φτάνουν στο σημείο να βγουν στην τηλεόραση και να δηλώνουν απερίφραστα ότι ετοιμάζουν και ολόκληρο φάκελο σχετικά με τη συγκεκριμένη υπόθεση.


Θα αποκαλυφθεί μετέπειτα ότι ο Μοράτι, εκμεταλλευόμενος τις ιδιαίτερες σχέσεις που είχε με τους κολοσσούς Τέλεκομ και Πιρέλι, που χρηματοδοτούν την ομάδα του, φέρεται να ανέθεσε σε μερικά άτομα που βρίσκονταν στη λεπτή και κρυμμένη ζώνη μεταξύ των δύο εταιριών, να διεξάγουν -παράνομες- έρευνες για το χώρο του ποδοσφαίρου, φτάνοντας μάλιστα μέχρι το σημείο να νοθεύουν κανονικά τα στοιχεία αυτών των εταιριών έρευνας.

Ό,τι κάτι κακό συνέβαινε στο Μιλάνο το κατάλαβαν στην ουσία τον Μάρτιο του 2006, όταν σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση ο Μαντσίνι «αποκάλυψε» στο Μότζι ότι σύντομα θα έπρεπε να απαντήσει στις ερωτήσεις του Δικαστηρίου. Μερικοί μάλιστα αναφέρθηκαν σε παρόμοιες συζητήσεις που γίνονταν στα αποδυτήρια της Γιουβέντους, όπου ο τεχνικός της ομάδας και ο Φακέτι συνέστησαν στους ταραγμένους ποδοσφαιριστές να μείνουν ήρεμοι γιατί το πρωτάθλημα το είχαν κερδίσει αυτοί και απλά ότι κάτι θα γινόταν.

Σε αυτό το θολό σενάριο το Υπουργείου του Τορίνο, με τη δικαιολογία του αντιντόπινγκ κοντρόλ είχε συστηματικά αρχειοθετήσει μια σειρά τηλεφωνικών συνδιαλέξεων μεταξύ των ιθυνόντων της Γιουβέντους που περιείχαν συνομιλίες με πρόσωπα της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Οι συνδιαλέξεις αυτές θεωρήθηκαν ασήμαντες για το κανονικό Δικαστήριο και μάλιστα αθωωτικές για το αθλητικό Δικαστήριο.

Κάποιο εχθρό, όμως, η Γιουβέντους τον είχε και στη Ρώμη, στα κρυφά δωμάτια του καθεστώτος της πρωτεύουσας, του ίδιου καθεστώτος που είχε επιτρέψει το 1999 τη συμφωνία μεταξύ των επτά αδελφών (Γιουβέντους, Ιντερ, Μίλαν, Ρόμα, Λάτσιο, Πάρμα, Φιορεντίνα), οι οποίες όλες με την φιλοδοξία του πρωταθλήματος είχαν αποφασίσει, κατά τη διάρκεια ενός καλοκαιρινού δείπνου στο σπίτι του Καράρο, να ιδρύσουν ένα καρτέλ και να εκλέξουν τον διαβόητο διπλό διαιτητή, στα πρόσωπα των Μπέργκαμο και Παϊρέτο.

Η συγκεκριμένη συμφωνία ευνοήθηκε και από την έγκριση του νόμου για την ξεχωριστή διαπραγμάτευση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, που θεσπίστηκε από την κυβέρνηση της κεντροαριστεράς, η οποία οκτώ χρόνια αργότερα προσπαθεί με κάθε τρόπο να ακυρώσει το νόμο αυτό και να επαναφέρει τη συλλογική διαπραγμάτευση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων από τις ομάδες.


Η ισορροπία που ανέβλυσε από εκείνα τα γεγονότα, ευνοούμενα εκείνη τη δεδομένη χρονική περίοδο από όποιον κυβερνούσε την Κόνι και την Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου και όλους τους πολιτικούς και χρηματοδότες τους, διατηρήθηκε μέχρι το Μάη του 2006, όταν, όπως φαίνεται, μια τριπλή σύγκλιση συμφερόντων (Οικογένεια Ελκαν/Μοντετζέμολο - Ιντερ/Μοράτι - Πολιτικοποιημένοι τομείς της FIGC) όρισαν την αποπομπή από τα δρώμενα των Λουτσιάνο Μότζι και Αντόνιο Τζιράουντο, που ήταν επαρκείς για εκείνο το σύστημα, αλλά από το οποίο «έπιναν» και οι υπόλοιπες έξι «αδελφές».

Το πρώτο σημάδι ότι κάτι άλλαζε τις ισορροπίες που είχαν επιτευχθεί το 1999 ήταν μια μυστηριώδης επερώτηση στη Βουλή που έγινε από τον γερουσιαστή Τζίτζι Μαλαμπάρμπα, μέλους της Επιτροπής Ελέγχου των Μυστικών Υπηρεσιών, την 7η Μαρτίου 2006, πράξη 4-10255, συνεδρίαση νούμερο 964 της 15ης νομοθεσίας. Ο εν λόγω γερουσιαστής ζητά εξηγήσεις από τη Βουλή  για τη προέλευση ορισμένων πιστώσεων μερικών εκατομμυρίων ευρώ που εντοπίστηκαν στους λογαριασμούς των υπαλλήλων της FIGC.

Στο παιχνίδι, κάποια στιγμή, εκτός από τις εμπλεκόμενες Αρχές μπήκαν και οι μυστικές υπηρεσίες

Η έρευνα των Δικαστικών αρχών στον κόσμο του ποδοσφαίρου είχε ήδη αρχίσει εδώ και ένα μήνα και όχι μόνο από το Υπουργείο του Τορίνο, αλλά και από διάφορα άλλα Υπουργεία σε όλη την Ιταλία. Συγκεκριμένα, αυτό της Νάπολι, καθοδηγούμενο από τον Φράνκο νταλ Τσιν, παλιό ιθύνοντα της Ουντινέζε, ο οποίος είχε παρουσιάσει στους δικαστές την ύπαρξη μιας συμμορίας Ρωμαίων, της οποίας μέρος ήταν αρκετοί διαιτητές, ανάμεσα στους οποίους και ο Μάσιμο ντε Σάντις.

Ως συνέχεια αυτών των ερευνών και των (υποτιθέμενων) αποκαλύψεων, αρχίζουν να γίνονται εκατοντάδες χιλιάδες τηλεφωνικές παρακολουθήσεις διαφόρων προσώπων του ποδοσφαίρου, ανάμεσα στα οποία ήταν και ο Μότζι και ο Τζιράουντο.


Οι υποκλοπές, όπως είναι γνωστό, γίνονται χρησιμοποιώντας κατασκευές και τεχνολογίες της Τέλεκομ. Σε αυτό το σημείο όμως φαίνεται πως παρεμβαίνει κάποιος ή κάτι. Η δραστηριότητα των υποκλοπών πιθανών να μην έδωσε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Όμως, υπάρχει η ανάγκη να έλθει σε πέρας μια μικρή «δουλίτσα» για κάποιους φίλους που ζήτησαν να παγιδέψουν κάποια συγκεκριμένα άτομα…

Και μπαίνουν στο προσκήνιο δύο συγκεκριμένα πρόσωπα, ο Τζιοβάνι Αρκανιόλι και ο Ατίλιο Αουρίκιο, δυο παλιοί γνώριμοι των μυστικών υπηρεσιών, που αυτή τη στιγμή είναι αξιωματικοί της Αστυνομίας, ειδικευμένοι στις αναχαιτίσεις, αλλά και κατηγορούμενοι στο παρελθόν για τηλεφωνικές υποκλοπές.

Οι δυο τους καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα μικρό αριστούργημα. Ετοίμασαν δύο κατατοπιστικούς φακέλους για το Υπουργείο της Νάπολι όπου, μαζί με τις ηχογραφήσεις 40 τηλεφωνικών συνδιαλέξεων (από τις 100.000 συνολικά) των κατηγορούμενων, κατασκευάζουν ένα κάστρο ισχυρισμών και θεωρημάτων που μοιάζουν συνομιλίες σε μπαρ.

Η Gazzetta dello Sport έπαιξε σημαντικό ρόλο στην υπόθεση Calciopoli

Δύσκολο να μη φανταστούμε ότι στην σελιδοποίηση και το κλείσιμο αυτών των φακέλων δεν έβαλε το χεράκι του και κανένας αθλητικός δημοσιογράφος ή κάποιος ιθύνοντας ομάδας. Μερικές δηλώσεις των ατόμων που κατηγορήθηκαν και άλλες που δεν συμπεριλήφθησαν στη διαδικασία, μας κάνουν να σκεφτούμε ότι επεξεργάστηκαν και τελικά παρουσιάστηκαν μόνο τα τηλεφωνήματα που ήταν «κατάλληλα για να πετύχουν το σκοπό τους».

Άλλα κουτσομπολιά κάνουν λόγο για μη συνοχή των τηλεφωνημάτων που γίνονταν και αυτών που απαντούνταν. Τέλος πάντων, κάτι μη φυσιολογικό γινόταν. Παράλληλα, ένα πρωί η Gazzetta dello Sport δημοσιεύει τα κείμενα των τηλεφωνικών αυτών συνδιαλέξεων!


Επίλογος

Το πρωταθλήματα του 2006 που κέρδισε η Γιουβέντους το πήρε με μεγάλη διαφορά από τους διώκτες της

Είμαστε πλέον στο Μάιο του 2006. Η Γιουβέντους κερδίζει το 29ο πρωτάθλημά της στο γήπεδο ενώ εκείνη ακριβώς την περίοδο στις εφημερίδες ξεσπάει καταιγίδα αποκαλύψεων. Γιουβέντους, Μίλαν, Λάτσιο, Φιορεντίνα και άλλες μικρότερες ομάδες κατηγορούνται ότι είχαν δημιουργήσει μια κλίκα που χρηματοδοτούσε το διαιτητικό σύστημα και μάλιστα, ειδικά για τον Μότζι και τον Τζιράουντο οι κατηγορίες ήταν ότι «συμμετείχαν σε εγκληματικές πράξεις που είχαν ως αποτέλεσμα την απάτη στο χώρο του αθλητισμού».

Οι δικαστικές αρχές εμπιστεύονται τυφλά όλα όσα συνέθεσαν γραπτώς οι αστυνομικές αρχές της Ρώμης και εκδίδουν βαριές κατηγορίες. Αργότερα, οι ίδιοι δικαστές, διαβάζοντας προσεκτικά τα έγγραφα, καταλαβαίνουν ότι ίσως είχαν χρησιμοποιηθεί και οι ίδιοι για ένα ειδικότερο σχέδιο.

Καταλαβαίνουν πως οι γραπτές αναφορές έτσι όπως είχαν συνταχθεί, ήταν απολύτως ελλιπείς για να στηρίξουν τις κατηγορίες που ήδη είχαν εκδώσει κατά των εμπλεκόμενων προσώπων. Αναγκάστηκαν, λοιπόν, να κλειστούν στα δωμάτιά τους και να ξεκινήσουν μια ατέλειωτη διαδικασία επανακρόασης όλων των τηλεφωνημάτων που είχαν καταγραφεί. Σε εκείνο το σημείο, καταλαβαίνουν ότι τα τηλεφωνήματα αυτά περιείχαν πολλές εκπλήξεις.
Αλλά ας επιστρέψουμε στο τέλος του πρωταθλήματος, το Μάιο του 2006. Ο γενναίος… Τζον Έλκαν έβγαλε μια ανακοίνωση, που για εμάς τους οπαδούς αντήχησε κάπως: «Είμαστε κοντά στην ομάδα και στον προπονητή. Έγιναν πράγματα αξιόμεμπτα. Θα ξεκινήσουμε ξανά από τους μικρούς».


Ο Μότζι σε αυτό το σημείο απολύθηκε και μαζί με αυτόν αναγκάστηκε να κάνει το ίδιο και ο Τζιράουντο μαζί με ολόκληρο το συμβούλιο. Είναι περίεργο αλλά αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι οι εφημερίδες που περισσότερο απ’ όλες τάσσονται κατά τις Γιουβέντους και των ιθυνόντων της είναι εκείνες της ομάδας RCS της οποίας οι Ανιέλι είναι μέλη.
Και οι εφημερίδες αυτές είναι η Gazzetta dello Sport και η Corriere della Sera και, προφανώς, η La Stampa, της οποίας είναι και ιδιοκτήτες. Και με αυτό τον τρόπο ξεκινά η μεσολαβητική διαδικασία που στο μεγαλύτερο μέρος της ξεκινά από τις εφημερίδες. Μια διαδικασία που αρχίζει όχι με την κατηγορία, αλλά με την ποινή: Η Γιουβέντους είναι ένοχη. Το θέμα είναι ότι διαβάζοντας τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις που είχαν δημοσιευτεί, δεν απέρρεε κανένα στοιχείο για πιθανούς ενόχους.

Γίνεται, αντιθέτως, αντιληπτός ένας κόσμος άρρωστος όπου ο καθένας προσπαθεί να επωφεληθεί, συχνά χωρίς καν να το καταφέρει. Κυρίως, όμως, φανερώνεται μία γενική ατμόσφαιρα πανεπιστημιακή που αφήνει να φανούν οι δεσμοί μεταξύ θεσμών όπως η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, οι ιθύνοντες των ομάδων και μερικοί διαιτητές. Ωστόσο, τίποτα δεν αποδεικνύεται παράνομο.

Και έτσι ξεκινά το πιο απίστευτο καλοκαίρι που μπορεί κάποιος να φανταστεί. Δυστυχώς οι χρόνοι δεν αφήνουν πολλά περιθώρια: βρισκόμαστε λίγο πριν από το Μουντιάλ και πρέπει όλοι να βιαστούν. Με επικεφαλής την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, καλείται ένα άτομο που λίγοι γνωρίζουν αλλά που αυτοί που βρίσκονται μέσα στα πράγματα θυμούνται ως πρώην σύμβουλο της Διοίκησης της Ιντερ, τον Γκουίντο Ρόσι.

Το πιο απίστευτο-τρελό καλοκαίρι του ιταλικού ποδοσφαίρου ήταν σε εξέλιξη…

Η κλήση του στο Ανώτατο Ποδοσφαιρικό Δικαστήριο γίνεται μέσω ενός νόμου που ποτέ κανείς δε θα μάθει δεδομένου ότι οι διαδικασίες μέσω των οποίων εκλέγεται πιθανόν να μην του επέτρεπαν να πάρει κάποιες αποφάσεις που όμως αργότερα πήρε και ήταν παράνομες. Όπως για παράδειγμα η μείωση των βαθμών των δικαστικών ετυμηγοριών, η αντικατάσταση των δικαστών και άλλες διατάξεις που κανονίστηκαν επ’ αυτού, μόνο και μόνο για την παρωδία που είχαν διοργανώσει.

Το άτομο αυτό είναι αμετακίνητο, αλαζονικό και μισεί τη Γιουβέντους όσο χρειάζεται προκειμένου να επιβεβαιώσει εξαρχής τις ποινές που διατυπώθηκαν από τις εφημερίδες. Αρχικά, φέρνει κοντά του τους πιο πιστούς του συνεργάτες, μεταξύ των οποίων ο Νικολέτι, ήδη δεξί χέρι του Μοράτι και μετέπειτα, μειώνει τους βαθμούς των δικαστικών διαδικασιών του αθλητικού τμήματος από τρεις σε δύο. Και σα να μην έφτανε αυτό, αντικαθιστά ένα μεγάλο μέρος της δικαστικής Επιτροπής, βάζοντας επικεφαλής έναν παλιό δικαστή που είχε πλέον βγει στη σύνταξη και τον έλεγαν Ρουπέρτο. Και τέλος, «δασκάλεψε» τους δικαστές, ώστε η ποινή που θα έδιναν να είναι σκληρή, παραδειγματική και αμείλικτη.

«Ξεχνάει», όμως, να αντικαταστήσει τους δικαστές που θα ανακοινώσουν τις ποινές δευτέρου βαθμού, οι οποίες όπως θα δούμε θα είναι τελείως αντεστραμμένες, εκτός βέβαια από αυτή της Γιουβέντους. Στην πραγματικότητα, δεν ξέχασε καθόλου, απλά έτσι του υπαγορεύτηκε από κάποιους «δεσμούς» του μέσα στο κύκλωμα. Εκείνες ακριβώς τις ημέρες, εντωμεταξύ, ο Οριάλι και η Ίντερ διαπραγματεύονταν αισχρά την καταδικαστική ποινή που τους είχε επιβληθεί για τα πλαστά διαβατήρια, με τη βοήθεια, βέβαια, και όλων των ΜΜΕ, που σιωπούσαν.


Μέσα σε αυτή την καταιγίδα, η Γιουβέντους και οι ιδιοκτήτες της φαίνονται ακίνητοι. Κάποιος μπορεί να υποθέσει ότι τις πρώτες μέρες του σκανδάλου, οι κορυφές της διοίκησης της ομάδας διαβεβαιώθηκαν ότι η ομάδα θα μείνει στη μεγάλη κατηγορία, περιστατικό που, όπως θα δούμε, δεν ήταν στα πλάνα της Επιτροπής του Γκουίντο Ρόσι.

Μετά την διάσπαση του Διοικητικού Συμβουλίου, η διοίκηση περνάει στον Κάρλο Σαντ’ Αλμπάνο, Διοικητικό Αντιπρόσωπο της IFIL. Στην ουσία, διοίκηση πλέον δεν υπάρχει. Σε αυτό το σενάριο εκλέγεται νομικός εκπρόσωπος ο δικηγόρος, Τσέζαρε Τζακόνε.

Φτάνοντας, όμως, σε αυτό το σημείο, η φυγή από τις συνεχείς αποκαλύψεις και από τη μετωπική επίθεση των μέσων μαζικής ενημέρωσης φαίνεται αδύνατη και η κατάσταση εντελώς μη αναστρέψιμη. Όλη η ποδοσφαιρική Ιταλία, παρακινούμενη από τα ΜΜΕ, έχει πλέον αρχίσει να καταδικάζει άτομα που ακόμα δεν έχουν ανακριθεί ούτε από τις αθλητικές, ούτε από τις κανονικές δικαστικές αρχές. Η Γιουβέντους στη Serie B, ήταν το απαγορευμένο όνειρο εκατομμυρίων οπαδών. Και τώρα έβλεπαν να πραγματοποιείται με μαγεία. Επιτέλους, χρόνια και χρόνια απογοητεύσεων ξεπληρώθηκαν με μια διαπόμπευση, που λίγες εβδομάδες πριν, φάνταζε ασύλληπτη.

Αξιόπιστες πηγές αποκαλύπτουν σε αυτό το σημείο, μια συμφωνία ανάμεσα στον Γκράντε Στίβενς και στον Γκουίντο Ρόσι, κατά τη διάρκεια της οποίας ο τελευταίος διαβεβαιώνεται ότι η Γιουβέντους θα πέσει στη δεύτερη κατηγορία, με τον όρο ότι και οι άλλες κατηγορούμενες ομάδες θα λάμβαναν την ίδια ποινή.

Αυτή η περίπτωση ενισχύθηκε από το γεγονός ότι μερικοί από τους μεγάλους παίκτες των μπιανκονέρι ήδη πουλήθηκαν πριν από τις ποινές. Όπως και να έχει, ο Γκουίντο Ρόσι αποδέχεται τη συμφωνία (ή μήπως υποκρίνεται;). Αλλά, όπως θα δούμε, τα πράγματα πηγαίνουν διαφορετικά από ότι είχαν κανονιστεί.

Στα τέλη Ιουνίου αναλαμβάνει αξίωμα το καινούριο Διοικητικό Συμβούλιο, με επικεφαλής των Τζιοβάνι Κόμπολι Τζίλι, έναν μάνατζερ που ήταν γνωστός κυρίως για τις δραστηριότητές του στις επιχειρήσεις του Ανιέλι.

Εκείνες τις μέρες, χρειαζόταν κάποιος που να βγει και να φανεί πραγματικός πρόεδρος στην πιο μαύρη περίοδο της ιστορίας της Γιουβέντους. Και, από σχετικές πληροφορίες, φαίνεται πως κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να αναλάβει ένα τόσο υπεύθυνο αξίωμα, αναγκάζοντας έτσι τους ιδιοκτήτες της ομάδας να συμβιβαστούν με μια λύση έκτακτης ανάγκης.

Τα επόμενα χρόνια, ο Κόμπολι Τζίλι θα μείνει στις μνήμες όλων κυρίως για τις αξιομνημόνευτες δηλώσεις του που έπεισαν τους συνομιλητές του ότι δεν ξέρει σχεδόν τίποτα από ποδόσφαιρο και ότι βρέθηκε κατά λάθος στη σκηνή του εγκλήματος.

Αντίθετα, η εκδίκαση, καθοδηγούμενη από τον Φραντσέσκο Σαβέριο Μπορέλι, πρώην δικαστή, θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη όλων ως μια φάρσα χωρίς προηγούμενα, λόγω της σουρεαλιστικής και συντομότατης εκτέλεσή της. Για να επιταχύνει αυτή τη φάρσα και να την κάνει «πιστευτή», ο Γκουίντο Ρόσι στέλνει τον Μπορέλι στη Νάπολι, όπου, με ένα τηλεφώνημα στον Νικολέτι, καταφέρνει να του σταλούν τα ενημερωτικά έγγραφα της Αστυνομίας, που σε αυτή τη φάση έπρεπε να ήταν κρυφά και εμπιστευτικά. Αντ’ αυτού, δημοσιεύονται στις εφημερίδες και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Πολλοί δικαστικοί λειτουργοί και δικαστές μετέπειτα θα ξεκαθαρίσουν ότι επρόκειτο για μια καθαρή «δικαστική αποτυχία». Ο ομοσπονδιακός πληρεξούσιος Παλάτσι, καθοδηγούμενος από τον Μπορέλι, ζητά αυστηρές ποινές για όλους και συγκεκριμένα για τη Γιουβέντους, για την οποία μάλιστα κάνει λόγο για υποβιβασμό στην C1.

Ο Τζακόνε, σε εκείνη τη σύντομη και γελοία δικαστική εξέταση, πιεζόμενος από τον Ρουπέρτο, ανακοινώνει αδέξια ότι η ποινή που ταιριάζει καλύτερα, θα ήταν ο υποβιβασμός στην Β με τιμωρία, πράγμα που πολύ πρόθυμα περνιέται στα πρακτικά. Η ανακοίνωση του Τζακόνε, που προκαλεί κατάπληξη και δυσφορία στους οπαδούς, γεννήθηκε από τις συμφωνίες των Ρόσι-Γκράντε Στίβενς και ανακοινώθηκε μόνο και μόνο για να καταφέρει ο Τζακόνε να μείνει «δεμένος» στο σχέδιο που όριζε ότι και οι υπόλοιπες κατηγορούμενες ομάδες θα υποβιβαστούν στην Β με τιμωρία.


Η ευέλικτη άμυνα του Τζακόνε ενορχηστρώθηκε από τις εφημερίδες του καθεστώτος, με ολοσέλιδους τίτλους. Η απόφαση πρώτου βαθμού που περιλαμβάνει τον υποβιβασμό στην δεύτερη κατηγορία με αφαίρεση τριάντα βαθμών, την ανάκληση δύο πρωταθλημάτων και διάφορες άλλες κυρώσεις είναι δίχως άλλο καταστροφική. Ο Κόμπολι Τζίλι φαίνεται αγανακτισμένος. Κάποιος, όμως, που κρύβεται από πίσω είναι ικανοποιημένος από την τροπή που πήραν τα γεγονότα.

Εν τω μεταξύ, στη Γερμανία, η Εθνική Ιταλίας στέφεται πρωταθλήτρια κόσμου σε έναν τελικό με τη Γαλλία που ήταν πραγματικά σουρεαλιστικός. Στον αγωνιστικό χώρο υπάρχουν οκτώ παίκτες της Γιουβέντους συν άλλοι πέντε που είχαν πρόσφατα περάσει από τη Μεγάλη Κυρία. Στον πάγκο και στο τεχνικό επιτελείο υπάρχουν άλλοι τέσσερις Γιουβεντίνοι, μεταξύ των οποίων και ο Μαρτσέλο Λίπι. Συνολικά, 17 πρωταγωνιστές με Γιουβεντίνικο DNA.

Οκτώ παίκτες πωλούνται, κάποιοι μάλιστα σε ανταγωνιστές. Και ενώ δεν έχουν βγει οι τελικές αποφάσεις…

Η Γιουβέντους του Μότζι βρίσκει έτσι την αποθέωση στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με έναν από τους βασικούς δημιουργούς της επιτυχίας πλέον εκτός ποδοσφαιρικής πραγματικότητας. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, η παντοδύναμη Γιουβέντους που είχε αρματωθεί από τον Λουτσιάνο Μότζι, διαμελίζεται από τον εκκαθαριστή Κόμπολι, ο οποίος έχει την εντολή να προχωρήσει σε μείωση εξόδων λόγω και του πρωταθλήματος στο οποίο θα παίξει, ικανοποιώντας την επιθυμία του Τζον Έλκαν να βασιστεί σε νέα παιδιά.

Και να… Οκτώ ποδοσφαιριστές πωλούνται μέσα σε ένα κρεσέντο απατών και κοροϊδιών, που αποθεώνεται με την παραχώρηση στην Ίντερ δύο ποδοσφαιριστών της αξίας του Ιμπραΐμοβιτς και του Βιεϊρά.

Η δικαστική απόφαση δευτέρου βαθμού, που ορίστηκε από ένα δικαστήριο που έδινε απευθείας λόγο στον πρώην πρόεδρο Καράρο και επομένως όργανο του παλιού συστήματος, ανατρέπει την ποινή του πρώτου βαθμού, χαλαρώνοντας τις ποινές της Μίλαν, της Φιορεντίνα και της Λάτσιο, στις οποίες… ξαναπαραχωρείται η Serie A, αλλά με τιμωρία. Εντελώς αδιανόητα, στους «ροσονέρι» επιτρέπεται και η κανονική συμμετοχή τους στο Champions League. Η Γιουβέντους, αντίθετα, μένει εξορισμένη στη δεύτερη κατηγορία με 17 βαθμούς ποινής.


Διαβάζοντας το απίστευτο διατακτικό της δικαστικής απόφασης, αντιλαμβάνεται κανείς περιέργως ότι «είναι θεμελιωδώς αποδεκτή η επίτευξη ενός πλεονεκτήματος στην κατάταξη αν αφήσουμε στην άκρη τη διαστρέβλωση ενός και μόνο αγώνα». Τι συνέβη;

Απλά ότι η Γιουβέντους τιμωρήθηκε εκ νέου από το Δικαστήριο δευτέρου βαθμού, όπως άλλωστε είχαν ζητήσει ο Καράρο και ο Μπερλουσκόνι, για να συνεργαστούν με αυτό τον τρόπο με το καινούριο σύστημα του οποίου ηγούνταν η Ίντερ και η Ρόμα. Συμπερασματικά, όπως λέει και ένα ρητό «και κερατάδες και δαρμένοι». Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η συμφωνία Γκράντε Στίβενς-Ρόσι υπερπηδήθηκε μια και καλή.

Εν τω μεταξύ, οι «πιστοί» του Μοράτι, χάρη στην προθυμία του… ultra Γκουίντο Ρόσι, βλέπουν να τους χαρίζεται ένα πρωτάθλημα, αυτό του 2005-2006, που ποτέ δεν ήταν αντικείμενο ερευνών και το οποίο η Γιουβέντους κέρδισε στους αγωνιστικούς χώρους με την αστρική διαφορά των 15 πόντων από τους υπόλοιπους. Οι Έλκαν αντιλαμβάνονται ότι έχουν πέσει θύματα απάτης. Γενικά η διάθεση των οπαδών και κυρίως των μικρομετόχων, που στο μεταξύ ενώθηκαν σε διάφορες επιτροπές, είναι κατάμαυρη. Οι τελευταίοι μάλιστα με μεγάλη επιμονή προειδοποιούν την ιδιοκτησία προκειμένου να αντιδράσει σε όλη αυτή την καταστροφή.

Ο Τζον Ελκαν, παρακινούμενος από την περηφάνια του, ορίζει στον Κόμπολι να φωνάξει τουλάχιστον στην Coni, αλλά ούτε από εκεί προφανώς βγήκε κάτι θετικό. Έπειτα, αποφασίζει να προετοιμάσει μια έφεση στο Δικαστήριο του Λάτσιο. Ακριβής, περιστασιακή, λεπτομερής και σκληρόκαρδη, τη στέλνουν στο Δικαστήριο.

Κάποιοι στη Ρώμη αρχίζουν να φοβούνται και να πιστεύουν ότι πράγματι τα δύο αδελφάκια μπορούν να φτάσουν μέχρι το τέλος. Θα ήταν ένα περιστατικό δίχως προηγούμενο για το ιταλικό ποδόσφαιρο: σε περίπτωση που αποδέχονταν την έφεση, πράγμα πολύ πιθανό όπως μας ανέφεραν γνωστοί δικηγόροι, τα πρωταθλήματα θα έπρεπε να διακοπούν και να ξαναρχίσουν οι διαδικασίες εκδίκασης.

Η Γιουβέντους έπρεπε να πέσει με συνοπτικές διαδικασίες από το θρόνο της. Οπερ και εγένετο…

Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός ο ίδιος κινούνται απευθείας στον Μοντετζέμολο και τον παρακαλούν να βάλει ένα φρένο στην όλη κατάσταση. Δε θέλουν να δημιουργηθεί χάος, καθυστέρηση στις ημερομηνίες των παιχνιδιών, γκρίνια στις πιάτσες που είχαν πάρει μέρος σε αυτή τη φάρσα και απογοήτευση στους περισσότερους Ιταλούς που ήθελαν να δουν τη Γιουβέντους να «πέφτει» από το θρόνο της. Και, βέβαια, ο πρωθυπουργός δεν κουράστηκε πολύ για να τον πείσει.

Εν τω μεταξύ, ο Κόμπολι Τζίλι περνάει όλη του τη μέρα πάνω από το τηλέφωνο, περικυκλωμένος από όρνια που πετούν πάνω από το κουφάρι της Γιουβέντους περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να το ξεψαχνίσουν. Αξέχαστο για τον Κόμπολι Τζίλι είναι το «έργο του διευθυντή της Gazzetta dello Sport, Βοκατέλι, στο να τον πείσει να αποδεχτεί να πιει το πικρό ποτήρι της δεύτερης κατηγορίας», παρακινούμενος από τον Κολόντι.


Βρισκόμαστε στα τέλη Αυγούστου. Στο Τορίνο γίνεται μια συνάντηση κορυφής μεταξύ Μοντετζέμολο, Τζον Έλκαν και Γκαμπέτι. Οι δύο γηραιότεροι πείθουν το νέο της οικογένειας να παραδώσει τα όπλα. Αυτό ακριβώς του είπαν: «Ξέρουμε ότι βρεθήκαμε σε μια δίκη του δρόμου χωρίς εγγυήσεις, αλλά πλέον ο κόσμος έχει διαμορφώσει μια γνώμη και εμείς δε μπορούμε να την αλλάξουμε. Σκέψου τι θα έκανε ο παππούς σου σε αυτή την περίπτωση. Δε θα ανακατευόταν με τους διάφορους Γκάουτσι και Πρετσιόζι, αλλά θα έπινε μέχρι τέλους το πικρό ποτήρι, ώστε να σεβαστεί την ιστορία του, την πίστη του και όλα αυτά που αντιπροσώπευε και ακόμα αντιπροσωπεύει η FIAT.

Ακόμα και από οικονομικής απόψεως, μετά τον υποβιβασμό, τη μείωση των χρημάτων για μεταγραφές, την επιβεβαίωση των σπόνσορ, την απάρνηση στο Champions League, δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα δύο σενάρια. Γι’ αυτό, για τις ευθύνες που έχουμε και για τις εταιρίες που αντιπροσωπεύουμε, πρέπει να καταπιούμε το δόλωμα και να έρθουμε σε συμφωνία με τις αθλητικές αρχές». Την ίδια μέρα μυήθηκε ο καημένος ο Κόμπολι Τζίλι.
Είναι 31 Αυγούστου 2006…

Η Γιουβέντους, η 109χρονη ιστορία της γεμάτη επιτυχίες και το πάθος των οπαδών της, ποδοπατούνται χωρίς οίκτο, με αντάλλαγμα τη μείωση των βαθμών ποινής στη δεύτερη κατηγορία (επιβεβαιώθηκε από την ένωση διαιτητών) και, πιθανόν, μιας πρόβλεψης ξεσκαρταρίσματος αυτοκινήτων στον ισολογισμό του 2006.

Ο Ντιντιέ Ντεσάμπ και οι παίκτες που είχαν απομείνει, έμειναν έκπληκτοι όταν αποσύρθηκαν οι εφέσεις

Οι ποδοσφαιριστές και ο προπονητής Ντεσάμπ μένουν κατάπληκτοι από τη συμπεριφορά των ιθυνόντων, που μετά από ένα συμβούλιο που κράτησε αιώνες, αποφάσισαν να αποσύρουν τις εφέσεις. Είναι γεγονός πως οι παίκτες και ο προπονητής είχαν λάβει διαβεβαιώσεις πως θα γίνονταν όλες οι απαραίτητες ενέργειες, έστω και καθυστερημένα, προκειμένου η ομάδα να ξανακερδίσει τη θέση της στην πρώτη κατηγορία.

Στις 31 Αυγούστου κομματιάστηκαν οι δεσμοί ανάμεσα σε ομάδα και σύλλογο και ακόμα και σήμερα οι παίκτες δηλώνουν πόσο επίπονη ήταν αυτή η διαδικασία, ιδιαίτερα γι’ αυτούς που είχαν αποφασίσει να παραμείνουν στο Τορίνο. Σε αυτό το σημείο δεν είναι πλέον δυνατή η επιστροφή. Η ομάδα ήταν αναγκασμένη να δεινοπαθήσει στα γήπεδα της Serie B και οι οπαδοί ήταν αναγκασμένοι να υπομείνουν τις ασυνάρτητες δηλώσεις του Κόμπολι Τζίλι που κάθε τόσο έλεγε για να γίνει συμπαθής.

Όλα τέλειωσαν; Πόσα κεφάλαια μπορούν ακόμα να γραφτούν γι’ αυτό το πικρό συμβάν; Η εντύπωση που εισπράττουμε από τις πηγές αυτές που μας επέτρεψαν να επεξεργαστούμε αυτή την αναθεώρηση είναι ότι ακόμα κάτι μαγειρεύεται.

Κάποιος, εν τω μεταξύ, περιμένει στις όχθες του ποταμού…