Αρθρογραφία | Γιουβέντους
Μετά από μια τόσο επιβλητική αποτυχία μπορείς να γράψεις ένα σωρό πράγματα και σε όλα θα είσαι μέσα γιατί θα συμφωνήσουν οι περισσότεροι. Στις αποτυχίες λες ό,τι θέλεις και σου δίνουν τα εύσημα.
Δε θα ακολουθήσουμε τον εύκολο δρόμο του αφορισμού και του συνολικού γκρεμίσματος αλλά μιας συγκεκριμένης κριτικής. Οι παίκτες που αγωνίστηκαν σήμερα δεν είναι άχρηστοι. Δεν είναι όμως και τόσο τρομεροί και φοβεροί όσο νομίζουμε. Ή ίσως κάποιοι νομίζουν.
Επειδή αυτοί (και οι συμπαίκτες τους που λείπουν) θα στεφθούν πρωταθλητές στο τέλος της σεζόν, οφείλουμε να είμαστε πιο σοβαροί γιατί τον Μάιο θα μιλάμε για ένα ιστορικό ρεκόρ (έξι σερί σκουντέτι) και… fino allo fine!
Το χαστούκι που έφαγε η Γιουβέντους στη Γένοβα δείχνει πως δεν κερδίζεις τίποτα αν δεν πασχίσεις και πως η διοίκηση ξόδεψε ένα σωρό λεφτά για μεταγραφές το καλοκαίρι και τελικά η ομάδα είναι γυμνή.
Είναι γυμνή στο κέντρο. Είναι γυμνή στην επίθεση. Λείπουν πράγματα από τη φετινή Γιουβέντους. Και πάνω απ’ όλα λείπει η δημιουργία στο παιχνίδι της. Και αυτό είναι θέμα ρόλων. Δεν υπάρχουν ρόλοι στην ομάδα (από τη μεσαία γραμμή και πάνω).
Αν εξαιρέσουμε τον Ντιμπάλα και τον Ιγκουαΐν, όλοι οι άλλοι έχουν στα χαρτιά κάποιο ρόλο. Δυστυχώς και μετά από αρκετό διάστημα, η μεγαλύτερη ήττα της φετινής Γιουβέντους δεν είναι αυτή στη Γένοβα.
Η μεγαλύτερη ήττα των μπιανκονέρι είναι πως χρόνια είχαμε να δούμε την ομάδα με τόσο λίγες δυνατές ποδοσφαιρικές προσωπικότητες. Αλήθεια, ποιοι από τους 14 που αγωνίστηκαν σήμερα έχουν το εκτόπισμα που αναδύεται από μια μεγάλη προσωπικότητα;
Ο Μπουφόν και ο Μπονούτσι (εκτός κλίματος και με σημαντικά λάθη σήμερα) σίγουρα. Κάποιοι θα πρόσθεταν τον Κεντίρα ή τον Ντάνι Αλβες (ο τραγικότερος του ματς). Τρεις-τέσσερις δηλαδή. Αυτή είναι η σημαντικότερη ήττα. Το 3-1 στη Γένοβα αν η Γιουβέντους πάρει το πρωτάθλημα, δε θα το θυμάται κανείς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου