Η Γιουβέντους καθιερώνει από φέτος το «Junior Reporter». Συνεντεύξεις, δηλαδή, στις οποίες οι... δημοσιογράφοι είναι παιδάκια από 5 ως 11 ετών και ο πρώτος μπιανκονέρο που πέρασε από «ανάκριση» ήταν ο Ντιμπάλα.
Η αίθουσα Τύπου του Βινόβο γέμισε από πιτσιρίκια που ήθελαν να ρωτήσουν τα πάντα και ο Αργεντίνος το χάρηκε από την αρχή ως το τέλος, απαντώντας σε όλες τις ερωτήσεις.
Ακολουθεί αναλυτικά η συνέντευξη...
- Ποιο ήταν το πρώτο γκολ που έβαλες σαν πιτσιρικάς; Πώς ένιωσες;
«Δεν είναι εύκολο να θυμηθώ. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι με τα αδέρφια μου είχαμε ζωγραφίσει ένα τέρμα στον τοίχο μπροστά στο σπίτι μας και εκεί ξεκίνησα να βάζω πολλά γκολ. Ημουν 2-3 ετών. Οταν είδαν ο μπαμπάς και η μαμά αυτό που κάναμε ήθελαν να μας σκοτώσουν».
- Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω, τι διαφορετικό θα έκανες για να γίνεις ακόμη πιο δυνατός παίκτης;
«Είναι ωραίο γιατί κάνετε καλύτερες ερωτήσεις από τους δημοσιογράφους, οι οποίοι πάνω-κάτω ρωτάνε τα ίδια κάθε φορά. Λοιπόν, θα μου άρεσε να δουλέψω περισσότερο με το δεξί πόδι γιατί δεν είμαι τόσο καλός όσο με το αριστερό και θα μου άρεσε να δουλέψω περισσότερο και για την σωματική ενδυνάμωση μου. Αυτό άρχισα να το κάνω μόνο όταν ήρθα στη Γιουβέντους, στην Αργεντινή και στην Παλέρμο δεν δούλεψα πολύ σε αυτό».
- Τι πρέπει να τρώω για να γίνω δυνατός όπως εσύ;
«Σε αυτή την ηλικία να τρως ό,τι θες. Σοκολάτες, γλυκά, ό,τι θες. Μετά, όταν θα φτάσεις στο σημείο να προπονείσαι, όταν θα είσαι πιο μεγάλος, το σώμα σου θα έχει ανάγκη διαφορετική διατροφή λόγω προπονήσεων. Είναι αυτές οι... θυσίες που κάνουμε όλοι. Εγώ μέχρι τα 15 μου έτρωγα τα πάντα, ειδικά τηγανητές πατάτες. Μετά, σιγά-σιγά, αναγκάστηκα να το σταματήσω αυτό, όπως και την Coca Cola. Σιγά-σιγά αφήνεις όλα όσα σου άρεσαν μικρός. Γι' αυτό, τώρα που είσαι μικρός, να τρως ό,τι σου αρέσει».
- Οταν μπαίνεις στο γήπεδο αισθάνεσαι αγχωμένος; Τι κάνεις για να μην το σκέφτεσαι;
«Από την στιγμή που φεύγουμε από το ξενοδοχείο και ανεβαίνουμε στο πούλμαν, μέχρι να φτάσουμε στο γήπεδο, περνάει περίπου μισή ώρα. Σε αυτό το διάστημα προσπαθώ να φανταστώ πώς θα πάει το ματς. Κάνω αυτό που μου αρέσει όμως, από την στιγμή που μπαίνω στο γήπεδο είμαι ήρεμος γιατί ξέρω ότι πρέπει να κάνω αυτό που δούλεψα όλη την εβδομάδα στις προπονήσεις».
- Ποιος ποδοσφαιριστής της Γιουβέντους είναι ο πιο πλακατζής;
«Είναι πολλοί. Ο Ντάνι Αλβες, ο Ιγκουαΐν, ο Ασαμόα, είμαστε ένα ωραίο γκρουπ. Ευτυχώς είμαστε όλοι χαρούμενοι ως άνθρωποι, διασκεδάζουμε πολύ στα αποδυτήρια και αυτό βοηθάει στο να είμαστε πάντα μαζί, ενωμένοι. Αυτό φαίνεται και στο γήπεδο. Για να απαντήσω στην ερώτηση σου με ονόματα, θα πω Ντάνι Αλβες, Ιγκουαΐν, Εβρά, Τζίτζι, Μπονούτσι, ο Κιελίνι λιγότερο, όλοι γενικά κάνουμε πλάκες και διασκεδάζουμε».
- Θα έπαιζες έναν αγώνα μαζί μας;
«Σίγουρα, γιατί όχι; Θα ήταν ωραίο, την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε θα πάμε να κάνουμε προπόνηση όλοι μαζί».
- Οταν χάνεις σε ένα ματς, κλαις όταν μπαίνεις στα αποδυτήρια;
«Αυτό μου έτυχε μόνο μία φορά στην Αργεντινή. Ημουν 17 ετών, χάσαμε έναν τελικό που ήθελα πάρα πολύ να νικήσουμε και στα αποδυτήρια έκλαψα. Στη Γιουβέντους, ευτυχώς, έχουμε νικήσει σε όσους τελικά παίξαμε από τότε που ήρθα οπότε δεν χρειάστηκε να κλάψω».
- Στο σχολείο δεν μας αφήνουν να παίξουμε ποδόσφαιρο. Το ίδιο γινόταν και με σένα;
«Το ίδιο. Σε κάθε διάλειμμα θέλαμε να παίξουμε ποδόσφαιρο αλλά δεν μας άφηναν γιατί φοβόντουσαν μην χτυπήσουμε. Μας έπαιρναν την μπάλα και δεν μας την έδιναν».
- Πώς καταφέρνεις και εκτελείς τόσο φανταστικά τα φάουλ; Θα έρθεις να κάνεις δύο-τρία σουτ για τα γενέθλια μου;
«Εχεις τέρμα στο σπίτι σου; ΟΚ, θα έρθω! Τα φάουλ είναι θέμα προπόνησης, πάντα παραμένουμε στα γήπεδα του Βινόβο μετά το τέλος της προπόνησης για να εξασκηθούμε στα φάουλ. Είναι σημαντικά τα φάουλ γιατί μπορείς με αυτόν τον τρόπο να ξεμπλοκάρεις ένα ματς που είναι κλειστό. Προπονήθηκα και προπονούμαι πολύ στα φάουλ και είμαι τυχερός γιατί στη Γιουβέντους έχω συμπαίκτες που είναι επίσης πολύ καλοί και έτσι μπορώ να μάθω κι από αυτούς».
- Τι νιώθεις που είσαι είδωλο για πολλά μικρά παιδιά, όπως εγώ, ενώ είσαι τόσο νέος;
«Δεν είναι εύκολο να απαντήσω. Μου αρέσει να ακούω λόγια σαν κι αυτά που είπες. Προσπαθώ πάντα να κάνω το καλύτερο δυνατό στο γήπεδο αλλά και έξω από αυτό γιατί στη ζωή δεν υπάρχει μόνο το ποδόσφαιρο. Οταν ήμουν πιτσιρικάς όπως εσείς, παρακολουθούσα σπουδαίους ποδοσφαιριστές και ήθελα να γίνω σαν αυτούς όταν μεγαλώσω. Ημουν τυχερός και τα κατάφερα. Τώρα θέλω να δώσω το καλό παράδειγμα για τους πιτσιρικάδες σαν εσάς».
- Με ποιον συμπαίκτη σου είσαι πιο κοντά και ποια ήταν τα είδωλα σου από τους παλαιότερους παίκτες της Γιουβέντους;
«Με όλους τους συμπαίκτες μου είμαι τέλεια αλλά αυτή την περίοδο είμαι πιο κοντά με τον Ιγκουαΐν. Είμαστε Αργεντίνοι, μένουμε κοντά, περνάμε πολλές ώρες μαζί. Γίναμε ακόμη καλύτεροι φίλοι από την στιγμή που γίναμε συμπαίκτες και στην εθνική ομάδα. Οσο για τα είδωλα μου από το παρελθόν της Γιούβε... Είχα δύο. Ντελ Πιέρο και Πίρλο».
- Ποια ήταν η πρώτη σου θέση στο γήπεδο όταν ήσουν μικρός; Πώς έγινες επιθετικός;
«Ο πρώτος μου ρόλος ήταν αριστερός εξτρέμ γιατί παίζαμε με τρεις μπροστά. Μετά, με τον καιρό, άλλαξε το σύστημα και άλλαξα κι εγώ θέσεις. Επαιξα πρώτος επιθετικός, δεύτερος επιθετικός, εξτρέμ, 10άρι. Από το κέντρο και μπροστά αισθάνομαι άνετα σε οποιαδήποτε θέση».
- Τι σου έλεγε η μαμά σου κάθε φορά που έσπαγες κάτι στο σπίτι με την μπάλα;
«Τα φυτά ειδικά... Εκνευριζόταν πολύ γιατί παίζαμε με τα αδέρφια μου στον κήπο μας και είχα διαλύσει όλα τα φυτά. Από ένα σημείο και μετά μας πήγαινε αλλού να παίξουμε γιατί δεν μπορούσε να αντικαθιστά συνεχώς τις γλάστρες».
- Είμαι 7 ετών και έχω λίγο καιρό που άρχισα σε μια σχολή ποδοσφαίρου. Εσύ σε τι ηλικία άρχισες; Μπορείς να μου δώσεις συμβουλές;
«Αρχισα όταν ήμουν 4 ετών σε μια σχολή ποδοσφαίρου στην περιοχή μου. Ημασταν πέντε και ήμασταν οι πιο μικροί. Είσαι ακόμη μικρός, οι συμβουλές που μπορώ να σου δώσω είναι να κάνεις αυτό που σου αρέσει, να είσαι χαρούμενος, να παίζεις για να είσαι χαρούμενος σε αυτή την ηλικία και όχι για κάτι άλλο. Οταν θα μεγαλώσεις, μετά, θα έχεις άλλες σκέψεις και άλλους στόχους, τώρα όμως είσαι μικρός και πρέπει να κάνεις αυτό που σου αρέσει».
- Τι ένιωσες όταν άκουσες για πρώτη φορά το Juventus Stadium να ουρλιάζει το όνομα σου;
«Ηταν ένα πολύ δυνατό συναίσθημα. Ηταν το πέναλτι στον περσινό αγώνα με την Κιέβο, ισοφαρίσαμε σε 1-1. Δεν ήταν γεμάτο το γήπεδο γιατί ήταν κλειστή η curva λόγω τιμωρίας αλλά ήταν πολύ δυνατό συναίσθημα. Χαίρομαι γιατί το έχω ακούσει πολλές φορές από τότε».
- Τι σκέφτεσαι όταν βάζεις γκολ;
«Το πρώτο που σκέφτομαι είναι ο μπαμπάς μου, του αφιερώνω όλα τα γκολ. Αυτό σκέφτομαι πρώτα. Μετά έρχονται οι συμπαίκτες μου και πανηγυρίζω μαζί τους και με την οικογένεια μου, η οποία είναι στο γήπεδο για να με δει».
- Οταν ήσουν μικρός, οι γονείς σου σε πίεζαν για να διαβάζεις;
«Ναι. Η πρώτη φορά που έπρεπε να πάω προετοιμασία με μία ομάδα, στην Αργεντινή, ήταν όταν ήμουν 17 ετών. Η μαμά μου δεν ήταν σίγουρη για το αν έπρεπε να με αφήσει αλλά την καθησύχασαν τα αδέρφια μου και με άφησε. Από την πρώτη μου χρονιά στο σχολείο, όμως, μου έλεγαν ότι αν δεν ήμουν καλός στα μαθήματα, δεν θα με άφηναν να πάω να παίξω ποδόσφαιρο».
- Οταν συναντάς έναν αμυντικό που μεγαλόσωμο από σένα, φοβάσαι;
«Οχι, γιατί υπάρχει ο διαιτητής για να προστατεύει τους επιθετικούς. Οι κλωτσιές, βέβαια, πονάνε αλλά αποτελούν μέρος του ποδοσφαίρου. Είμαι τυχερός γιατί είμαι συμπαίκτης με τους πιο δυνατούς αμυντικούς της Ιταλίας οπότε ξέρω πώς να αντιμετωπίσω τους υπόλοιπους αφού καθημερινά προπονούμαι με τους καλύτερους».
- Γιατί δεν μεγαλώνουν τα γένια σου;
«Νομίζω ότι είναι κάποιο οικογενειακό γονίδιο, γιατί έχω έναν αδερφό 32 ετών και έχει λίγα γένια, όχι όπως ο Ιγκουαΐν για παράδειγμα. Ούτε ο πατέρας μου είχε πολλά, μάλλον είναι οικογενειακό το θέμα. Μου αρέσει καλύτερα όμως, μακάρι μέχρι τα 30 μου να είμαι έτσι».
- Σου άρεσε το σχολείο; Ποιο ήταν το αγαπημένο σου μάθημα;
«Οχι (γελάει). Δεν μου άρεσε και τόσο αλλά ήμουν υποχρεωμένος να πάω. Οταν έφτανα, βέβαια, έβλεπα τους φίλους μου και μετά η μέρα περνούσε ευχάριστα. Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν ότι έπρεπε να ξυπνήσω τόσο πρωί, μου άρεσε να κοιμάμαι. Οταν έφτανα στο σχολείο, όμως, το ξεχνούσα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου