Οι ρίζες είναι για να βγάζουμε κλαδιά και όχι να επιστρέφουμε σ’ αυτές*

Όταν κυκλοφόρησε το 1859 το πρώτο βιβλίο του Δαρβίνου, θεωρήθηκε ριζοσπαστικό και πολεμήθηκε με σθένος από την Εκκλησία.

Αρθρογραφία | Γιουβέντους

Σε αυτό το βιβλίο (Η γένεση των ειδών με τη φυσική επιλογή) καταγράφεται η εξελικτική θεωρία, ο γνωστός «δαρβινισμός», σύμφωνα με τον οποίο τίποτα δεν είναι σταθερό κι αναλλοίωτο. Όλα τα είδη που υπάρχουν μέχρι και σήμερα είναι το αποτέλεσμα της ασταμάτητης μεταβολής, της εξέλιξης από μια ή ελάχιστες υποτυπώδεις αρχικές μορφές.

Τώρα θα πείτε, όσοι το διαβάζετε αυτό, τι δουλεία έχει ο Δαρβίνος σε μια αθλητική (και οπαδική) σελίδα. Είναι πολύ απλό. Η εικόνα της Γιουβέντους και στα 12 επίσημα ματς που έχει δώσει ως τώρα είναι από μέτρια ως κακή. Αν δε, αναλογιστεί κανείς τα χρήματα που δαπανήθηκαν το καλοκαίρι για το φετινό ρόστερ, σε αντιστοιχία είναι κάκιστη.

Μπορώ να δεχτώ ότι η ομάδα δεν μπορεί να παίξει σαν τη Μπάγερν, την Μπαρτσελόνα ή τη Ρεάλ Μαδρίτης (τρεις καλύτερες ομάδες του κόσμου) από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά το να κερδίζουμε σχεδόν όλα τα ματς με διαφορά ενός γκολ, να χωλαίνουμε εναντίον ομάδων όπως η Ουντινέζε είναι απαράδεκτο.

Λογικό μεν η ομάδα να κάνει επαγγελματικές και κυνικές νίκες αλλά αυτές μπορούσε να τις κάνει και με τον Τζάτζα στην σύνθεση της ή τον Παντοΐν, δε χρειαζόταν τον Ιγκουαΐν ή τον Πιάνιτς, συνεπώς να σκάσει ένα σκασμό λεφτά. Εν ολίγοις αυτό που θέλω να πω είναι ότι από την αρχή της εξαετίας που οι μπιανκονέρι κυριαρχούν στην Ιταλία η ομάδα δεν έχει εξελιχθεί καθόλου.

Αυτό για το οποίο διερωτώμαι είναι, τι κάνει ο προπονητής για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Κύριε Αλέγκρι, έχεις θεωρητικά το καλύτερο ρόστερ που είχε η Γιουβέντους από το 2006 μέχρι σήμερα, τι έχεις κάνει για να το εκμεταλλευτείς αυτό; Δε λέω ότι η Μεγάλη Κυρία πρέπει να μοιράζει τεσσάρες και πεντάρες σε όλα τα ματς, αλλά όχι να κάνουμε δεήσεις στου θεούς για να βάλει η ομάδα παραπάνω από δύο γκολ!

Αλλά ας πούμε ότι η ομάδα έχει πρόβλημα στο τελείωμα των φάσεων (δεν), περιμένω τουλάχιστον σαν οπαδός και φίλαθλος να έχει καλύτερο ρυθμό στο γήπεδο, να είναι συμπαγής στο κέντρο, να μη δέχεται συχνά φάσεις, και το σημαντικό να δημιουργεί. Τι καλύτερο έχει η Γιουβέντους από πέρσι ή από πρόπερσι στο γήπεδο; Τίποτα.

Καμία πρόοδος δεν εχει επιτευχθεί! Εκτός και αν θέλουμε η ομάδα να βαδίσει στα πρότυπα των ομάδων του Μουρίνιο, να φέρει δηλαδή μόνο αποτελέσματα αλλά να κακοποιεί το ποδόσφαιρο από την άλλη. Το θέμα είναι όμως ότι αρχίζουμε να ζοριζόμαστε στο να φέρουμε και αποτελέσματα όπως έγινε προφανές και χθες.

Στο ματς με τη Μίλαν, η Γιουβέντους είχε μια άσκοπη κατοχή  και περιέφερε τη μπάλα από τη μια άκρη του γηπέδου στην άλλη μόνο για τη διατήρηση αυτής. Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι αν δει κανείς την ανάλυση του αγώνα, η Κυρία κυριάρχησε σχεδόν σε όλους τους τομείς (Δείτε στατιστικά εδώ).


Δηλαδή, θέλει προσπάθεια για να ξαναγίνει το χθεσινό. Το πιο δυσάρεστο όμως είναι η έλλειψη κινήτρου, ψυχής και θέλησης τελικά για να νικήσουν οι ποδοσφαιριστές μας. Σε αυτό ήταν καλύτεροι οι ροσονέρι και μάλλον ήταν αρκετό για να πάρουν τη νίκη χθες. Και το χθεσινό δώρο (όπως αυτό με την Ιντερ), προήλθε από τις αστοχίες του Αλέγκρι.

Χθες για παράδειγμα τελείωσε τον αγώνα ο Κεντίρα, ο οποίος ήταν ο χειρότερος του γηπέδου. Καμία χρησιμότητα, δε βοήθησε σε κανένα τομέα του αγώνα και ενώ βλέπει ο προπονητής ότι δεν μπορεί (!!!), επιμένει να τον κρατάει μέσα και το χειρότερο να τον ξεκινάει συνέχεια βασικό.

Κατανοώ να μην αγωνίζεται ο Μαρκίζιο, τον προστατεύει. Ο Στουράρο γιατί έχει παραγκωνιστεί χωρίς λόγο; Αν έπαιζε αυτός, θα είχε το ρόλο του κεντρικού κόφτη, με αποτέλεσμα να ελευθερωθεί ο Πιάνιτς και ο Ερνάνες. Χθες ο ένας προσπαθούσε να καλύψει τα κενά που άφηνε ο άλλος.

Η Γιουβέντους όχι μόνο δεν είναι ανταγωνιστική, αλλά κάνει ότι μπορεί για να αποτινάξει το χαρακτηρισμό του φαβορί από πάνω της. Ως αποτέλεσμα αυτού, οι υπερβολές του Τύπου αλλά και του φίλαθλου κόσμου για μια Μίλαν, η οποία έγινε φαβορί στο πρωτάθλημα επειδή μείωσε στους δύο βαθμούς τη διαφορά από τη Γιούβε.

Όλα αυτά βέβαια, μέχρι να χάσει στην επόμενη αγωνιστική από την Κροτόνε, όπου σε αυτή την περίπτωση θα μιλάμε για άλλη ομάδα. Δε λέω ότι δεν είναι σπουδαίο αυτό που κάνει η Μίλαν. Ίσα ίσα που στο restart που κάνει έχει θέσει τις σωστές βάσεις για να ξαναφτάσει στην κορυφή.

Το ακυρωθέν γκολ ασχολίαστο, δε θα δικαιολογήσω την κακή εικόνα της ομάδας επειδή δεν της μέτρησαν κανονικό γκολ. Κάποιος Μιλανέζος θα σου πει για το γκολ του Μουντάρι, το 2012, που δεν είχε μετρήσει. Ας είμαστε δίκαιοι τουλάχιστον σε αυτό.

Αυτό που με προβληματίζει, και κλείνω με αυτό, είναι ότι δεν έχει ιδρώσει το αυτί του Αλέγκρι καθόλου. Νομίζει και δηλώνει ο ίδιος ότι η Γιούβε ήταν μια χαρά χθες, δεν βλέπει προβλήματα. Ότι είναι μια χαρά γενικώς. Σκοπός αυτού του άρθρου, δεν είναι να γκρινιάξω αλλά να προβληματίσω και να συζητήσω και με άλλους Γιουβεντίνους τα ερωτήματα που έχουν προκύψει ως τώρα.

Τι καλύτερο βλέπουμε από τη Γιούβε φέτος στο πέρασμα των τελευταίων 6 χρόνων; Τι καινούριο βλέπουμε στην τρίτη χρονιά του Αλέγκρι στην ομάδα; Είναι αυτή η εικόνα που περιμένουμε από μια ομάδα που ξόδεψε 176 εκατομμύρια το καλοκαίρι; Πρέπει να θεωρούμαστε εκ των φαβορί του ChampionsLeague φέτος και αν ναι, πόσο απέχουμε από τις Ρεάλ, Μπάγερν και Μπαρτσελόνα;

Η ομάδα βλέπω ότι δε εξελίσσεται, ότι αντί να αναπτύξει τις ήδη αναπτυγμένες αρετές της στο γήπεδο κάνει ότι μπορεί για να τις συρρικνώσει. Δε με νοιάζει, αν παίρνει τίτλους (εντός της Ιταλίας), πλέον περιμένω να δω περισσότερα!

*είπε η Κατερίνα Γώγου, ηθοποιός και ποιήτρια (1940-1993)