Καλοκαίρι του 2011. Η Γιουβέντους τερματίζει μία ακόμη κακή χρονιά, για την τόση ιστορία της, και φιγουράρει στην 7η θέση του βαθμολογικού πίνακα.
Αρθρογραφία | Γιουβέντους
Ποιος να ’ξερε πως το καλοκαίρι όμως αυτό, θα αλλάξουν πολλά. Ταυτόχρονα με την ολοκλήρωση του J Stadium, η διοίκηση προχώρησε σε ορισμένες μεταγραφικές κινήσεις που θα βοηθούσαν στο έπακρο την ομάδα, δίχως να εντυπωσιάσει κανείς από αυτούς στο έπακρο.
Ήρθε ο Πίρλο, ήρθε ο Βιντάλ, ήρθε ο Βούσινιτς. Το άρθρο όμως αυτό αναφέρεται στην κατά την γνώμη μου πιο σωστή, επικερδής, και σε τεράστιο βαθμό σημαντική μεταγραφή τα τελευταία χρόνια. Στις καλύτερες 500.000 που δόθηκαν, την τελευταία δεκαετία. Τον Αντρέα Μπαρτσάλι.
Ο Μπαρτσάλι ήρθε στην ομάδα ως η εμπειρία που θα πλαισιώσει Κιελίνι και Μπονούτσι. Ως μία αξιόπιστη λύση στον πάγκο. Ως ένα ακόμη (απλό) εργαλείο.
Ο Αντρέα όμως εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο σημαντικούς παίκτες της ομάδας, καθιερώθηκε στην ενδεκάδα και στο αμυντικό τρίο του Αντόνιο Κόντε, και συνέβαλε τα μέγιστα στο πρώτο πρωτάθλημα από τα πέντε που κατέκτησε, το οποίο ήταν και αήττητο.
Στην πορεία, παράλληλα με τα συνεχόμενα λάθη του Μπονούτσι μέχρι να βελτιωθεί, και να φτάσει στο στάδιο που είναι τώρα, αλλά και στους συνεχόμενους μίνι-τραυματισμούς του Κιελλίνι ( καλή ώρα όπως και την συγκεκριμένη στιγμή) ο Μπαρτσάλι ήταν εκεί, και ανέβαζε αισθητά το επίπεδο της ομάδας. Βέβαια ο Αντρέα έχει πατήσει τα 35, και λογικό είναι το 2018 που λήγει το συμβόλαιό του να εγκαταλείψει την ομάδα, ίσως και το ποδόσφαιρο.
Η καριέρα του ήταν απλοϊκή, σε ομάδες της Serie B, μέχρι που πάτησε Παλέρμο και έπειτα άλλαξε χώρα για την Βόλσμπουργκ. Και σε εκείνο το σημείο, τα φερε έτσι η μοίρα, να φορέσει την φανέλα της ιστορικότερης ιταλικής ομάδας, σε μια χρονιά που προοριζόταν να είναι μεταβατική και ίσως ασταθής, αγαπήθηκε από τους τιφόζι, έγινε φιναλίστ τελικού Champions League, και οδεύει ολοταχώς στο 6 σερί πρωτάθλημα και στο ρεκόρ στο Καμπιονάτο.
Καταλήγοντας, καλός ο Πογμπά, ανεκτίμητος ο Βιντάλ, συμβολικός ο Τέβεζ, αλλά συχνά στην ζωή οι αφανείς ήρωες αξίζουν την ίδια προσοχή, αν όχι ανώτερη από ορισμένες περσόνες που τραβούν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους.Και ας αξίζουν μόλις 500.000 μέσα σε ένα συνονθύλευμα υπέρογκων μεταγραφών.
Αρθρογραφία | Γιουβέντους
Ποιος να ’ξερε πως το καλοκαίρι όμως αυτό, θα αλλάξουν πολλά. Ταυτόχρονα με την ολοκλήρωση του J Stadium, η διοίκηση προχώρησε σε ορισμένες μεταγραφικές κινήσεις που θα βοηθούσαν στο έπακρο την ομάδα, δίχως να εντυπωσιάσει κανείς από αυτούς στο έπακρο.
Ήρθε ο Πίρλο, ήρθε ο Βιντάλ, ήρθε ο Βούσινιτς. Το άρθρο όμως αυτό αναφέρεται στην κατά την γνώμη μου πιο σωστή, επικερδής, και σε τεράστιο βαθμό σημαντική μεταγραφή τα τελευταία χρόνια. Στις καλύτερες 500.000 που δόθηκαν, την τελευταία δεκαετία. Τον Αντρέα Μπαρτσάλι.
Ο Μπαρτσάλι ήρθε στην ομάδα ως η εμπειρία που θα πλαισιώσει Κιελίνι και Μπονούτσι. Ως μία αξιόπιστη λύση στον πάγκο. Ως ένα ακόμη (απλό) εργαλείο.
Ο Αντρέα όμως εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο σημαντικούς παίκτες της ομάδας, καθιερώθηκε στην ενδεκάδα και στο αμυντικό τρίο του Αντόνιο Κόντε, και συνέβαλε τα μέγιστα στο πρώτο πρωτάθλημα από τα πέντε που κατέκτησε, το οποίο ήταν και αήττητο.
Στην πορεία, παράλληλα με τα συνεχόμενα λάθη του Μπονούτσι μέχρι να βελτιωθεί, και να φτάσει στο στάδιο που είναι τώρα, αλλά και στους συνεχόμενους μίνι-τραυματισμούς του Κιελλίνι ( καλή ώρα όπως και την συγκεκριμένη στιγμή) ο Μπαρτσάλι ήταν εκεί, και ανέβαζε αισθητά το επίπεδο της ομάδας. Βέβαια ο Αντρέα έχει πατήσει τα 35, και λογικό είναι το 2018 που λήγει το συμβόλαιό του να εγκαταλείψει την ομάδα, ίσως και το ποδόσφαιρο.
Η καριέρα του ήταν απλοϊκή, σε ομάδες της Serie B, μέχρι που πάτησε Παλέρμο και έπειτα άλλαξε χώρα για την Βόλσμπουργκ. Και σε εκείνο το σημείο, τα φερε έτσι η μοίρα, να φορέσει την φανέλα της ιστορικότερης ιταλικής ομάδας, σε μια χρονιά που προοριζόταν να είναι μεταβατική και ίσως ασταθής, αγαπήθηκε από τους τιφόζι, έγινε φιναλίστ τελικού Champions League, και οδεύει ολοταχώς στο 6 σερί πρωτάθλημα και στο ρεκόρ στο Καμπιονάτο.
Καταλήγοντας, καλός ο Πογμπά, ανεκτίμητος ο Βιντάλ, συμβολικός ο Τέβεζ, αλλά συχνά στην ζωή οι αφανείς ήρωες αξίζουν την ίδια προσοχή, αν όχι ανώτερη από ορισμένες περσόνες που τραβούν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους.Και ας αξίζουν μόλις 500.000 μέσα σε ένα συνονθύλευμα υπέρογκων μεταγραφών.
- Το άρθρο το έστειλε ο αναγνώστης Ιορδάνης Κ. Όποιος θέλει μπορεί να γράψει τη γνώμη του στο forzajuve.gr, το σάιτ σάς προσφέρει βήμα. Στείλτε το κείμενό σας στο famigliabianconera@gmail.com.
Πολύ σωστό. Μόνο να διορθώσω ότι η μεταγραφή Μπαρτζάλι έγινε το Γενάρη του 2011 κι όχι το καλοκαίρι.
ΑπάντησηΔιαγραφή