Η φοβερή ατάκα του Κόντε για την ομάδα που είχε φτιάξει που δείχνει την εμπιστοσύνη και την ενότητα που υπήρχε

Στη συνέντευξη του στο Sky Italia ο Αντόνιο Κόντε δεν μίλησε μόνο για την ποδοσφαιρική καριέρα του στη Γιουβέντους αλλά και για την προπονητική και τον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο.

Αναλυτικά όσα είπε ο Κόντε για αυτό το κεφάλαιο της πορείας του στο ποδόσφαιρο...

«Το πρώτο μου πρωτάθλημα με τη Γιουβέντους ως προπονητής είναι το σπουδαιότερο επίτευγμα της καριέρας μου, η σπουδαιότερη χαρά. Νικήσαμε εκείνη την χρονιά ξεκινώντας μέσα σε μια δύσκολη κατάσταση αφού στο ξεκίνημα μας έδιναν για 7η-8η θέση και δεν μας υπολόγιζαν καν στους διεκδικητές. Καταφέραμε, όμως, να φτιάξουμε μια χημεία ως ομάδα και υπήρχε απεριόριστη πίστη. Αν έλεγα "πάμε σε ένα κτίριο για να πηδήξουμε στο κενό", θα πηγαίναμε όλοι. Ολη η ομάδα. Τέτοια εμπιστοσύνη και ενότητα υπήρχε.


Πήγα στη Γιουβέντους πεπεισμένος ότι μπορούσαμε να πάρουμε το εισιτήριο για το Champions League εκείνη την σεζόν. Το πίστευε και ο πρόεδρος Αντρέα Ανιέλι. Εκείνο το καλοκαίρι είχαν φύγει αρκετοί παίκτες, είχαμε κάνει ένα ξεσκαρτάρισμα, ήταν μια διαδικασία ανανέωσης και αυτό δεν ήταν τυχαίο από την στιγμή που η Γιούβε ερχόταν από δύο σερί χρονιές στην 7η θέση. Τέτοια κατάσταση επικρατούσε.

Η Μίλαν εκείνη την σεζόν έπρεπε να κυριαρχήσει με τους Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, Τζενάρο Γκατούζο, Αλεσάντρο Νέστα, Ρομπίνιο και άλλους. Είχαν ένα ρόστερ τοπ επιπέδου. Σε σύγκριση με αυτούς, ήμασταν κατώτεροι. Νομίζω πως αυτό ήταν πλεονέκτημα για εμάς γιατί όταν είσαι πιο δυνατός, πρέπει οπωσδήποτε να νικήσεις και όλη η πίεση είναι πάνω σου. Νικήσαμε επειδή είχαμε περισσότερη πείνα, περισσότερο αποφασιστικότητα, περισσότερα... όλα!

Μην ξεχνάτε ότι εκείνη η Ιντερ ήταν ουσιαστικά η ομάδα που είχε κάνει τρεμπλ, η Νάπολι είχε τον Καβάνι, αλλά ο κόσμος κατάλαβε αργότερα, στο τέλος, ότι η μεταγραφική καμπάνια μας ήταν έξυπνη. Ο Αντρέα Πίρλο είχε έρθει ως ελεύθερος, ο Στέφαν Λιχτστάινερ για λίγα λεφτά ενώ εκείνος ο άγνωστος Αρτούρο Βιντάλ δεν έμοιαζε πολύ εντυπωσιακός όταν αποκτήθηκε».



Για το γεγονός ότι εκείνη η σεζόν ήταν η τελευταία του Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο: «Ο Αλεσάντρο υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους αυτού του αθλήματος. Ημουν τυχερός ώστε να έχω τον Ντελ Πιέρο και τον Τζανλουίτζι Μπουφόν τόσο ως συμπαίκτες όσο και ως παίκτες στην ομάδα μου. Καταλάβαιναν τις δυσκολίες, μοιραστήκαμε χαρά και πόνο, γιατί στη Γιουβέντους νικήσαμε πολύ αλλά χάσαμε και πολύ. Ο Αλεξ ήταν τόσο σημαντικός ώστε ακόμη κι αν δεν ήταν βασικός σε κάθε ματς, την στιγμή που έμπαινε ήταν έτοιμος να αλλάξει τον αγώνα. Υπήρχε μια στιγμή που είτε θα παίρναμε το πρωτάθλημα είτε θα τερματίζαμε στη 2η θέση (σ.σ. λέει για το ματς με την Λάτσιο με το φάουλ του Ντελ Πιέρο). Επρεπε να τον βάλω γιατί είχε την αίσθηση της ευθύνης και την κλάση για να κάνει τη διαφορά.

Θυμάμαι το τελευταίο του παιχνίδι με την Αταλάντα. Ολο το Juventus Stadium έκλαιγε. Θυμάμαι ότι ο διαιτητής σταμάτησε για περίπου τρία λεπτά το ματς, όλοι οι παίκτες της Αταλάντα πήγαν να δώσουν το χέρι στον Αλεξ. Ολοι στάθηκαν εκεί για να χειροκροτήσουν και να χαιρετήσουν έναν σπουδαίο πρωταθλητή αλλά και έναν σπουδαίο άνθρωπο».