Αρθρογραφία | Γιουβέντους
Σίγουρα, η Κυρία είναι καλύτερη από την περσινή αν το δούμε κυρίως από την άποψη των αποτελεσμάτων. Ενδεχομένως, αυτό να οφείλεται και στις μικρότερες αλλαγές από την άποψη των αποχωρήσεων ποδοσφαιριστών από την ομάδα σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν.
Αλλά, για τα χρήματα που δαπανήθηκαν στη φετινή θερινή μεταγραφική περίοδο αγωνιστικά τουλάχιστον η απόδοση της ομάδας κυμαίνεται στην καλύτερη από μέτρια έως καλή, ενώ το παιχνίδι της είναι πολύ μίζερο. Φυσικά, δεν λογίζω την Καλιάρι ούτε κατά διάνοια σε άξιο αντίπαλο διότι είναι εντελώς αδύναμη ομάδα και απολύτως φυσιολογικό το σκορ με το οποίο έχασε.
Η Γιουβέντους δεν έχει παίξει παραπάνω από το 1/10 των φετινών δυνατοτήτων της και όσοι βιαστήκαν (μεταξύ αυτών και εγώ) να μιλήσουν για ChampionsLeague καλύτερα να το ξανασκεφτούν. Η απόδοση της απέχει παρά σάγγας από αυτή των Ρεάλ Μαδρίτης, Μπάγερν Μονάχου και Μπαρτσελόνα.
Κατά τη γνώμη μου ο καθρέφτης μια ομάδας είναι το κέντρο της. Και αυτός ο καθρέφτης δείχνει ένα τρόπον τινά προβληματικό είδωλο. Με την ως τώρα απουσία του Μαρκίζιο, η ομάδα στερείται δημιουργίας.
Γι’ αυτό και ο Ντιμπάλα αναγκάζεται να κατεβαίνει συνέχεια στο κέντρο για να παίρνει μπάλα στα πόδια ώστε να δημιουργεί αυτός. Και αυτό προξενεί πρόβλημα στη συνέχεια στον ίδιο διότι δεν σκοράρει συχνά. Πώς να το κάνει όμως, όταν πατάει ελάχιστα, για τη θέση που αγωνίζεται, στην αντίπαλη περιοχή;
Και σε αυτή την περίπτωση έχει ευθύνη ο Αλέγκρι διότι δεν διαχειρίζεται σωστά τους ποδοσφαιριστές που έχει στη διάθεση του. Ο ρόλος για παράδειγμα που έχει δοθεί στον Κεντίρα είναι τελείως άχαρος. Τον έχουν βάλει ως αντί-Βιντάλ, ενώ στερείται ξεκάθαρα επιθετικών και αμυντικών αρετών σε σχέση με τον Χιλιανό, έχει αδυναμία ευκινησίας (στρίβει πιο αργά και από τον θάνατο), πιο αργός, λιγότερο νεύρο και το βασικότερο είναι ότι τα τελειώματα του είναι τραγικά.
Αυτό το τελευταίο μας πονάει ιδιαίτερα διότι ο Κεντίρα καταλήγει πολλές φορές να είναι ο κύριος εκφραστής των επιθέσεων της Κυρίας και με την αστοχία του στέρησε πόντους φέτος (ματς με την Σεβίλλη). Ο Γερμανός όμως από την άλλη είναι καλός αμυντικά και μπορεί να βοηθάει στην ομαλή κυκλοφορία της μπάλας διότι είναι καλός και στις μεταβιβάσεις του. Δεν χρειάζονται οι επιπλέον ευθύνες κατά τη γνώμη μου.
Η μεγαλύτερη απογοήτευση όμως είναι ο Ασαμόα. Λυπάμαι που το λέω αλλά όσες φορές αγωνίστηκε φέτος δεν βοήθησε σε κανέναν τομέα το παιχνίδι της Γιουβέντους. Ίσα ίσα που αποτελούσε τροχοπέδη τις περισσότερες φορές.
Δημιουργούσε κενά στο κέντρο διότι είχε την τάση να πηγαίνει προς την αριστερή γραμμή του γηπέδου, δεν δημιουργούσε στο κέντρο παρά μόνο βοηθούσε στην κυκλοφορία της μπάλας και δεν έλαβε ποτέ καμία πρωτοβουλία.
Ο Ερνάνες κατά τη γνώμη μου (που πέρσι τον έκραξα πάρα πολύ) είναι και καλύτερος και πιο χρήσιμος από τον Γκανέζο. Είναι σαφώς πιο έτοιμος αλλά και η γενικότερη φύση του παιχνιδιού του, καθώς είναι 8-10αρι, τον βοηθάει να ανταπεξέλθει καλύτερα στο κέντρο και να συνεισφέρει τελικά περισσότερο στο δημιουργικό κομμάτι. Τα ίδια ισχύουν και για τον Λεμινά.
Ο πιο έτοιμος από τους παραπάνω, έχει τρεξίματα και αντοχές περισσότερες από τους υπόλοιπους, και δείχνει ότι με την πάροδο του χρόνου βρίσκει την θέση του στο γήπεδο. Από την άλλη όμως το παιχνίδι του είναι ανώριμο και φαίνεται αυτό από τα λάθη που κάνει. Ίσως να υπερεκτιμά και ο ίδιος της δυνατότητες του. Σε αυτό το κομμάτι πρέπει να επέμβει ο προπονητής και να δουλέψουν μαζί του οι γυμναστές της ομάδας.
Υπάρχουν όμως και θετικά στην ομάδα. Για παράδειγμα, είναι ξεκάθαρο ότι ο πιο βελτιωμένος ποδοσφαιριστής της Γιουβέντους από πέρσι είναι ο Αλεξ Σάντρο. Έχει ενεργό ρόλο στο παιχνίδι της Κυρίας, δημιουργεί συχνά ευκαιρίες από τα αριστερά, ενώ στο κομμάτι που υστερούσε, αυτό της άμυνας, έχει εξελιχθεί σημαντικά. Είναι δυνατός, μαρκάρει σωστά, κάνει καίρια τάκλιν και έχει γρήγορες επιστροφές.
Ο Πιάνιτς, είναι από αυτούς που μπορεί να μην έχουν πιάσει πολύ υψηλή απόδοση με βάση το ταλέντο αλλά και τα χρήματα που δαπανήθηκαν για αυτόν αλλά παραμένει από τους καλύτερους της ομάδας.
Πιστεύω, ότι με την επιστροφή του Μαρκίζιο θα απελευθερωθεί και θα πιάσει τις περσινές επιδόσεις που έκανε με την Ρόμα. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί ο Ιγκουαΐν. Ο Αργεντινός είναι ένας στυγνός δολοφόνος.
Έχει άριστα τελειώματα και άψογες τοποθετήσεις για αυτό και είναι μέσα σχεδόν σε όλες τις φάσεις της Γιουβέντους. Παράλληλα, έχει κάνει σαφές με την απόδοσή του, ότι πρέπει να ξεκινάει βασικός στα περισσότερα παιχνίδια της ομάδας, σίγουρα στα σημαντικότερα (καρφί για το ματς της Ιντερ, και τη φαεινή ιδέα του Αλέγκρι να τον κρατήσει εκτός).
Όπως δείχνουν τα πράγματα, με την σύσταση των ρόστερ όλων των ομάδων της Serie Α και την αγωνιστική τους κατάσταση, η Γιουβέντους δύσκολα θα χάσει το φετινό πρωτάθλημα. Aν πιάσει απόδοση θα είναι πραγματικά ασταμάτητη.
Για κάποιες ομάδες ο στόχος επετεύχθη, όπως για παράδειγμα την Ιντερ που νίκησε το ντέρμπι της Ιταλίας. Η Νάπολι ελλείψει επιθετικού (6 μήνες εκτός ο Μίλικ) δύσκολα διεκδικήσει το πρωτάθλημα με τις ίδιες αξιώσεις με πέρσι, η Μίλαν παραμένει αδύναμη και ασταθής στην απόδοση της ενώ η Ρόμα, αναλώνεται στο επικοινωνιακό και εξωγηπεδικό παιχνίδι, πράγμα που την αποπροσανατολίζει από το βασικό της στόχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου