Όλοι οι σύλλογοι της Serie A αναγνωρίζουν την ανωτερότητα της Γιουβέντους αλλά κανείς δε δείχνει να μπορεί να την ακολουθήσει.
Αρθρογραφία | Ποδόσφαιρο
Ουδείς από τους «μεγάλους» δεν επενδύει στο δικό του γήπεδο, κανένας σύλλογος δεν τα «χώνει» στις μεταγραφές. Η Γιουβέντους έχει κατακτήσει πέντε σερί πρωταθλήματα και πάει για το έκτο.
Και αν αυτό αρέσει στους τιφόζι της Κυρίας, δεν είναι καλό για το ιταλικό ποδόσφαιρο αλλά ίσως και αυτό να του αξίζει. Μετά το φιάσκο του Calciopoli που κυριολεκτικά διέλυσε το Καμπιονάτο για να πάρει πρωτάθλημα ο μόνιμα αποτυχημένος Μάσιμο Μοράτι και η Ιντερ που απλά ξόδευε, ξόδευε, ξόδευε και έβλεπε να τους άλλους να χαίρονται, τα πράγματα δεν είναι ποτέ ξανά ίδια.
Σήμερα, δέκα χρόνια και κάτι μετά, η Γιουβέντους έχει επιστρέψει στο φυσικό της περιβάλλον αλλά το ιταλικό ποδόσφαιρο έχει αντίθετη πορεία. Ο κορμός της Γιούβε που υποβίβασαν το 2006 έδωσε μαζί με τους υπόλοιπους ικανούς παίκτες το τέταρτο Παγκόσμιο Κύπελλο στη σκουάντρα ατζούρα.
Η εικόνα της Ιταλίας, και στεκόμαστε αποκλειστικά στην εικόνα, απέναντι στην Ισπανία ήταν απελπιστικά κακή. Στο χορτάρι του Juventus Stadium φάνηκε μία ομάδα που σε κάποια σημεία έκανε πλάκα στην άλλη. Στον ρόλο του κομπάρσου ήταν οι Ιταλοί.
Ένα εύστοχο πέναλτι έφερε το ματς στο «Χ». Διατηρήθηκε η παράδοση που θέλει την Ιταλία να μη χάνει στα τελευταία 54 παιχνίδια προκριματικών Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ή Παγκοσμίου Κυπέλλου και θυμηθήκαμε πως η φανέλα των ατζούρι είναι τόσο βαριά που μάλλον δεν το καταλαβαίνουν ούτε οι ίδιοι οι παίκτες που τη φοράνε.
Για 80 λεπτά οι παίκτες του Βεντούρα ήταν κλεισμένοι στα καρέ του Μπουφόν, πελαγοδρομούσαν και ήταν σε θέση άμυνας χωρίς ίχνος δημιουργίας. Και όμως, αυτή η ομάδα τελικά μπορούσε να πάρει το παιχνίδι. Λόγω φανέλας, λόγω παράδοσης, λόγω ποδοσφαιρικής κουλτούρας.
Τελικά ο Σιρέα, ο Τζοφ, ο Κόντι, ο Αλτομπέλι, ο Μπαρέζι, ο Μπέργκομι, ο Μαλντίνι, ο Ταρντέλι, ο Ιντσάγκι, ο Βιάλι, ο Πίρλο, ο Τότι, ο Ντελ Πιέρο, ο Καναβάρο και αρκετοί ακόμη αυτής της σχολής κάτι άφησαν για τους νεότερους. Αυτή είναι η «καταδίκη» της σκουάντρα ατζούρα. Να πρέπει να πρωταγωνιστεί γιατί είναι η καλύτερη ποδοσφαιρική σχολή της Ευρώπης.
Ας αναρωτηθούν για ακόμη μία φορά όλοι αυτοί που δημιούργησαν το φιάσκο του 2006 ποια ευθύνη έχουν όταν έστησαν μια πρόχειρη δίκη και κατέστρεψαν το ιταλικό ποδόσφαιρο. Γιατί, τελικά και εκ του αποτελέσματος, η Γιουβέντους ανθεί…
Αρθρογραφία | Ποδόσφαιρο
Ουδείς από τους «μεγάλους» δεν επενδύει στο δικό του γήπεδο, κανένας σύλλογος δεν τα «χώνει» στις μεταγραφές. Η Γιουβέντους έχει κατακτήσει πέντε σερί πρωταθλήματα και πάει για το έκτο.
Και αν αυτό αρέσει στους τιφόζι της Κυρίας, δεν είναι καλό για το ιταλικό ποδόσφαιρο αλλά ίσως και αυτό να του αξίζει. Μετά το φιάσκο του Calciopoli που κυριολεκτικά διέλυσε το Καμπιονάτο για να πάρει πρωτάθλημα ο μόνιμα αποτυχημένος Μάσιμο Μοράτι και η Ιντερ που απλά ξόδευε, ξόδευε, ξόδευε και έβλεπε να τους άλλους να χαίρονται, τα πράγματα δεν είναι ποτέ ξανά ίδια.
Σήμερα, δέκα χρόνια και κάτι μετά, η Γιουβέντους έχει επιστρέψει στο φυσικό της περιβάλλον αλλά το ιταλικό ποδόσφαιρο έχει αντίθετη πορεία. Ο κορμός της Γιούβε που υποβίβασαν το 2006 έδωσε μαζί με τους υπόλοιπους ικανούς παίκτες το τέταρτο Παγκόσμιο Κύπελλο στη σκουάντρα ατζούρα.
Η εικόνα της Ιταλίας, και στεκόμαστε αποκλειστικά στην εικόνα, απέναντι στην Ισπανία ήταν απελπιστικά κακή. Στο χορτάρι του Juventus Stadium φάνηκε μία ομάδα που σε κάποια σημεία έκανε πλάκα στην άλλη. Στον ρόλο του κομπάρσου ήταν οι Ιταλοί.
Ένα εύστοχο πέναλτι έφερε το ματς στο «Χ». Διατηρήθηκε η παράδοση που θέλει την Ιταλία να μη χάνει στα τελευταία 54 παιχνίδια προκριματικών Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ή Παγκοσμίου Κυπέλλου και θυμηθήκαμε πως η φανέλα των ατζούρι είναι τόσο βαριά που μάλλον δεν το καταλαβαίνουν ούτε οι ίδιοι οι παίκτες που τη φοράνε.
Για 80 λεπτά οι παίκτες του Βεντούρα ήταν κλεισμένοι στα καρέ του Μπουφόν, πελαγοδρομούσαν και ήταν σε θέση άμυνας χωρίς ίχνος δημιουργίας. Και όμως, αυτή η ομάδα τελικά μπορούσε να πάρει το παιχνίδι. Λόγω φανέλας, λόγω παράδοσης, λόγω ποδοσφαιρικής κουλτούρας.
Τελικά ο Σιρέα, ο Τζοφ, ο Κόντι, ο Αλτομπέλι, ο Μπαρέζι, ο Μπέργκομι, ο Μαλντίνι, ο Ταρντέλι, ο Ιντσάγκι, ο Βιάλι, ο Πίρλο, ο Τότι, ο Ντελ Πιέρο, ο Καναβάρο και αρκετοί ακόμη αυτής της σχολής κάτι άφησαν για τους νεότερους. Αυτή είναι η «καταδίκη» της σκουάντρα ατζούρα. Να πρέπει να πρωταγωνιστεί γιατί είναι η καλύτερη ποδοσφαιρική σχολή της Ευρώπης.
Ας αναρωτηθούν για ακόμη μία φορά όλοι αυτοί που δημιούργησαν το φιάσκο του 2006 ποια ευθύνη έχουν όταν έστησαν μια πρόχειρη δίκη και κατέστρεψαν το ιταλικό ποδόσφαιρο. Γιατί, τελικά και εκ του αποτελέσματος, η Γιουβέντους ανθεί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου