Ο παλαίμαχος Ιταλός άσος θυμήθηκε τα χρόνια του στους μπιανκονέρι (1992-96) και ειδικά την διετία του υπό τις οδηγίες του Μαρτσέλο Λίπι, αποκαλύπτοντας πώς ήταν το κλίμα τότε.
«Ημασταν οι καλύτεροι στο να δουλεύουμε και μόνοι μας. Ολοι το κάναμε αυτό, δούλευε ο καθένας ξεχωριστά 2-3 φορές την ημέρα μετά τις προπονήσεις. Είχε γίνει σχεδόν διαγωνισμός το ποιος θα πήγαινε πρώτος στο γυμναστήριο. Μια μέρα πήγαμε στις 06:45 το πρωί, σκέφτηκα ότι θα είμαι ο πρώτος και τελικά είδα εκεί τον Αντζελο Ντι Λίβιο! Ηταν υπέροχη η ατμόσφαιρα και ο Μαρτσέλο Λίπι ήταν ο Μεσσίας μου. Μας έκανε να αισθανόμαστε ότι έχουμε τον έλεγχο», τόνισε αρχικά ο Βιάλι και πρόσθεσε: «Θυμάμαι ότι όταν περπατούσαμε από τα αποδυτήρια προς τον αγωνιστικό χώρο, κοιτούσα τους αντιπάλους και σκεφτόμουν: Δεν φοβάμαι, εσείς πρέπει να φοβάστε».
Αναφερόμενος στο 4-3-3 που έπαιζε εκείνη η Γιουβέντους του Λίπι, ο Βιάλι είπε ότι «ο Λίπι μας είχε πείσει να δουλεύει ο ένας για τον άλλον, οι τρεις που παίζαμε μπροστά πιέζαμε συνεχώς τους αμυντικούς γιατί νιώθαμε υπερηφάνεια με το να τους παίρνουμε την μπάλα. Θέλαμε να τρέχουμε περισσότερο από αυτούς και ξέραμε ότι πίσω μας είχαμε τους Ντεσάμπ, Κόντε και Πάουλο Σόουζα, τρεις χαφ που είχαν μυαλό, καρδιά, πόδια».
Παράλληλα, ο Τζανλούκα αναφέρθηκε στην κατάκτηση του Champions League το 1996, με τον τελικό της Ρώμης κόντρα στον Αγιαξ να αποτελεί το τελευταίο του ματς ως μπιανκονέρο.
«Το μοναδικό Πρωταθλητριών που είχε κατακτήσει η Γιούβε ήταν μια τραγωδία, στο Χέιζελ. Ολοι ήθελαν μια νέα κατάκτηση με ευχάριστες αναμνήσεις, το θέλαμε πάρα πολύ για εμάς και για τους τιφόζι.
Πριν την ρεβάνς με την Ρεάλ Μαδρίτης στον προημιτελικό, μίλησα στη διοίκηση. Το συμβόλαιο μου έληγε στο τέλος της σεζόν και δεν ήξερα 100% τι ήθελα. Σκεφτόμουν να πάω στην Αγγλία αλλά σκεφτόμουν και ότι θα μου άρεσε να ανανέωνα στη Γιουβέντους. Η διοίκηση μου είπε ότι θέλει να με κρατήσει αλλά μου πρόσφερε το 1/5 όσων έπαιρνα. Ουσιαστικά ήταν ο τρόπος τους για να μου πουν «αντίο». Ημουν θυμωμένος αλλά και με πολύ μεγάλο κίνητρο για να τους αποδείξω ότι έκαναν λάθος. Νικήσαμε την Ρεάλ με 2-0, πήγαμε στον ημιτελικό, μετά στον τελικό.
Θυμάμαι τις πέντε μέρες στη Ρώμη πριν τον τελικό. Ηταν δύσκολες μέρες γιατί ήξερα ότι είναι το τελευταίο μου παιχνίδι για τη Γιουβέντους, ήταν ο δεύτερος τελικός Πρωταθλητριών για μένα και ουσιαστικά η τελευταία μου ευκαιρία να κατακτήσω αυτόν τον τίτλο. Νικήσαμε στα πέναλτι. Εκτελέσαμε τέσσερα, δεν χρειάστηκε το πέμπτο. Εγώ θα εκτελούσα το έκτο αν χρειαζόταν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου