Το απαράδεκτο γκάλοπ και ένα αξιοσημείωτο στατιστικό για τις ομάδες του Αλέγκρι στο ξεκίνημα κάθε χρονιάς

Μπορεί μια ήττα σε εκτός έδρας ντέρμπι στα μέσα Σεπτεμβρίου να προκαλέσει πανικό; Αν μιλάμε για τη φετινή Γιουβέντους, μπορεί.

Αρθρογραφία | Γιουβέντους

Τα όσα γίνονται στην Ιταλία από την στιγμή που έληξε το ματς με την Ιντερ στο Μιλάνο είναι για να γελάς και να κλαις μαζί. Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε ότι η Gazzetta dello Sport, η πιο ιστορική αθλητική εφημερίδα της Ευρώπης, έχει βάλει σήμερα γκάλοπ στην ιστοσελίδα της για το αν η Γιούβε παραμένει το φαβορί για τον τίτλο... Επαναλαμβάνουμε, στις 19 Σεπτεμβρίου, λόγω μίας ήττας, έχει μπει γκάλοπ για το αν η Γιούβε παραμένει ή όχι το φαβορί.

Αυτό είναι μια ένδειξη για το πώς αντιμετωπίζεται φέτος η Γιουβέντους από όλους. Δεν πρόκειται να ακούσει κανένα «μπράβο» σε καμία νίκη, θα ακούει όμως γκρίνιες και καταστροφολογία σε κάθε ματς που δεν νικάει. Ετσι, κάποιοι στο τέλος της σεζόν θα καταφέρουν να είναι... δικαιωμένοι ό,τι κι αν γίνει. Αν πάρει το πρωτάθλημα, που θα το πάρει, θα μας πουν ότι το είπαν από νωρίς. Αν δεν το πάρει, θα μας πουν ότι το είχαν καταλάβει από νωρίς.

Οι μπιανκονέρι βέβαια, δηλαδή η διοίκηση, ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές είναι υποχρεωμένοι να ζήσουν με αυτό και να κάνουν αυτό που πρέπει. Και αυτό που πρέπει είναι στο τέλος της σεζόν να έχουμε φιέστα στο Τορίνο. Θα την έχουμε; Θα την έχουμε λέω εγώ, αν ο ήλιος συνεχίσει να βγαίνει από την ανατολή. Αν, δηλαδή, γίνουν τα φυσιολογικά. Οπως τα φυσιολογικά γίνονται μέχρι στιγμής και αυτό το δείχνει η ιστορία...

Οι ομάδες του Μασιμιλιάνο Αλέγκρι, πάντα, αργούν να ανεβάσουν στροφές. Για να μην μείνουμε στο θεωρητικό, μπορούμε να το «επιβεβαιώσουμε» με στοιχεία αυτό. Την σεζόν 2010-11, στην οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα με τη Μίλαν, οι ροσονέρι είχαν μόνο 5 βαθμούς μετά τις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές.

Την επόμενη σεζόν, 2011-12, στην οποία ήταν μπροστά στη βαθμολογία και το έχασε στο τέλος από τη Γιούβε, η Μίλαν είχε μόνο 5 βαθμούς μετά τις πρώτες 5 αγωνιστικές. Την περσινή σεζόν με τη Γιουβέντους υπήρχε η απόλυτη τραγωδία και τώρα έχει κάνει μία ήττα στο Μιλάνο.

Πέρα από τους αριθμούς, επειδή έχω το... βίτσιο να παρακολουθώ γενικά πώς κινούνται οι ομάδες του εκάστοτε προπονητή της Γιούβε, μπορώ να δω ότι αυτή την στιγμή για τον Αλέγκρι όλα είναι φυσιολογικά. Για τον τρόπο που δουλεύει δηλαδή.

Γιατί η ιστορία δείχνει ότι οι ομάδες του Αλέγκρι δεν είναι καλές μέχρι και τα μέσα Οκτωβρίου, ανεβάζουν κατά πολύ στροφές το δίμηνο Νοέμβριος-Δεκέμβριος, πάνε στο ρελαντί Ιανουάριο-Φεβρουάριο και στους τελευταίους τρεις μήνες της σεζόν που κρίνονται τα πάντα, τρέχουν συνεχώς και είναι σε πολύ καλή αγωνιστική κατάσταση.

Το γεγονός, επομένως, ότι ο Αλέγκρι δείχνει ήρεμος στις δηλώσεις του, δεν είναι υποκρισία ή επικοινωνιακή τακτική. Είναι αυτό που περίμενε να δει και το βλέπει να γίνεται στην αρχή της σεζόν. Αυτό που δεν περίμενε να δει -και δικαίως δεν το περίμενε- είναι ότι η Γιουβέντους θα έτρωγε τρία γκολ από κόρνερ στις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές.

Αν είχαμε δύο-τρία νέα πρόσωπα στην άμυνα, προσωπικά θα πίστευα ότι στην προπόνηση δεν δουλεύουν καθόλου. Επειδή, όμως, αυτή η άμυνα παίζει μαζί για 5-6 χρόνια, μάλλον είναι θέμα συγκέντρωσης. Είχε συμβεί και πέρυσι, μέχρι που σοβαρεύτηκαν και μετά δεν έτρωγαν γκολ για κάμποσους μήνες (ρεκόρ Μπουφόν). Λογικά δεν θα κάνουν ρεκόρ και φέτος αλλά επίσης λογικά θα σοβαρευτούν κάποια στιγμή και θα σταματήσουν να...χαρίζουν γκολ.

Αν με ρωτήσει κάποιος αν μου αρέσει η Γιουβέντους που βλέπω μέχρι στιγμής στη σεζόν, η απάντηση θα είναι μονολεκτική: Οχι. Αν με ρωτήσει κάποιος αν ανησυχώ επειδή δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω μέχρι στιγμής, η απάντηση είναι και πάλι μονολεκτική: Οχι.

Αν με ρωτήσει κάποιος αν συμφωνώ με το πνεύμα του άρθρου του διευθυντή της Tuttosport για την ήττα στο Μιλάνο, η απάντηση είναι (φυσικά) μονολεκτική: Ναι. Αν και θα ήταν καλύτερα αν δεν ισοπέδωνε κάποιους ποδοσφαιριστές, τους οποίους μέχρι και πριν δύο μέρες δεν θεωρούσε τόσο κακούς...