Ο μεγαλύτερος συνεταιρισμός στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο

Οι ριζοσπαστικές αλλαγές μπορεί να σηματοδοτούν εξέλιξη αλλά δε σημαίνον πάντα πρόοδο.

Αρθρογραφία | Ποδόσφαιρο

Αυτό που θα δούμε στο Champions League από το 2018 και για τα επόμενα τρία χρόνια είναι μια μορφή κλειστής λίγκας με κάποιες ομάδες να γεμίζουν το ταμπλό. Μεγάλοι κερδισμένοι οι Ιταλοί, γκρινιάζουν οι Γάλλοι, χαλαροί και σίγουροι Ισπανοί, Άγγλοι, Γερμανοί.

Από τις 32 ομάδες του θεσμού, αναφερόμαστε στη φάση των ομίλων, οι 16 θα είναι από τα τέσσερα μεγάλα πρωταθλήματα. Σίγουρα λεφτά δηλαδή για τους συλλόγους από τηλεοπτικά δικαιώματα, εισιτήρια αλλά και διαρκείας.

Η UEFA αποφάσισε να μοιράζει χρήμα για να τελειώσει μια και καλή κάθε επαναστατική κίνηση των «μεγάλων» που στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους είχαν τη δημιουργία μιας κλειστής Λίγκας για να διακινούν και να μοιράζουν μόνοι τους τα λεφτά.

Το ρόλο αυτό ανέλαβε η διοργανώτρια αρχή που από μόνη της έφτιαξε κατά το ήμισυ μια κλειστή λίγκα. Ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ομάδων που σίγουρα δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό. Κακά τα ψέματα, ποιος μπορεί να χωθεί -πλέον- σφήνα στις 16 ομάδες από τα καλύτερα πρωταθλήματα; Μάλλον κανένας. Οι εκπλήξεις που έτσι κι αλλιώς τις βλέπουμε με το σταγονόμετρο πια, θα εξαφανιστούν τελείως.

Οι… άλλοι 16, όταν μπαίνουν στο Champions League θα βάζουν και αυτοί το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι. Αν έρθουν σίγουρα στην έδρα τους μια ιταλική ομάδα, μια αγγλική, μια ισπανική, θα πουλήσουν το προϊόν τους πιο ακριβά. Και μετά από έξι αγώνες και πολύτιμες εμπειρίες, θα πάνε ικανοποιημένοι οικονομικά να συνεχίσουν στο Europa League.

Επιχειρηματικά όλοι βολεύονται και όλοι λίγο-πολύ θα είναι ευτυχισμένοι. Ακόμη και οι φίλαθλοι που θα βλέπουν περισσότερες ματσάρες κάθε χρόνο. Όσο περνάει ο καιρός βέβαια, όλες αυτές οι ματσάρες θα είναι déjà vu γιατί θα αρχίσουν να επαναλαμβάνονται. Όλα είναι μια συνήθεια όμως.

Ακόμη και το 21:45, την ώρα έναρξης των αγώνων του Champions League, αποφάσισαν να αλλάξουν. Αναγκαστικά γιατί δημιούργησαν πιο εμπορικούς ομίλους, οπότε έπρεπε να μοιράσουν τον τηλεοπτικό χρόνο. Τίποτα δεν είναι τυχαίο στο συγκεκριμένο θεσμό, εξάλλου…

Όλα αυτά δουλεύτηκαν από τη μέρα που έφυγε ο Μισέλ Πλατινί από τον προεδρικό θώκο της UEFA. Δεν ήταν κανένας άγιος ο Γάλλος αλλά ήταν υπέρμαχος ενός πολύχρωμου Champions League με όσες περισσότερες διαφορετικές συμμετοχές γινόταν.

Και σήμερα βλέπουμε τη δημιουργία του μεγαλύτερου συνεταιρισμού του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Και αυτό είναι μόνο η αρχή. Η πραγματικά κλειστή Λίγκα δεν απέχει πολύ. Εξάλλου τα θεμέλια έχουν μπει. Και είναι γερά…