Η τωρινή Γιούβε έχει κάτι που δεν είχαν οι παλιότερες ομάδες, γι’ αυτό έχει φτιάξει μια δυναστεία

Τη Γιουβέντους την παρακολουθώ πολλά χρόνια, τρεις δεκαετίες και κάτι παραπάνω. Αυτό που διακρίνω τα τελευταία χρόνια δεν το θυμάμαι σε τέτοια έκταση και μορφή.

Αρθρογραφία | Γιουβέντους

Η Γιουβέντους του Κόντε και η Γιουβέντους του Αλέγκρι είναι Ομάδα με «Ο» κεφαλαίο. Παρακολουθώντας καθημερινά το ρεπορτάζ των μπιανκονέρι βλέπω μια εικόνα που δεν μπορεί να είναι φτιαχτή.

Εκτός από τη σοβαρότητα που κυριαρχεί σε κάθε επίπεδο (και πώς θα μπορούσε να συμβαίνει διαφορετικά στη Γιούβε μας), διακρίνω ένα απίστευτο ομαδικό πνεύμα. Ο παλιός είναι εκεί για να μάθει τον καινούργιο. Ο καινούργιος είναι εκεί για ν’ αφομοιώσει όσα θα του πει ο παλιός. Ο προπονητής για να τους ενώσει όλους…

Αυτό το χαρακτηριστικό είναι από μόνο του ικανό να χρήσει μια ομάδα φαβορί για το πρωτάθλημα. Όταν αυτή η ομάδα είναι και ισχυρή, τότε οι πιθανότητες αυξάνονται.

Και η φετινή Γιουβέντους δεν είναι το μεγάλο φαβορί μονό λόγω της αξίας των ποδοσφαιριστών της και των μεταγραφών που έκανε. Είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί γιατί είναι μια οικογένεια. Μια Ομάδα…

Τα τελευταία χρόνια έχουν περάσει καλύτερες ομάδες των μπιανκονέρι. Η ομάδα του Καπέλο, για παράδειγμα, με Μπουφόν, Καναβάρο, Τζαμπρότα, Νέντβεντ, Ντελ Πιέρο, Τρεζεγκέ, Ιμπραΐμοβιτς κλπ, σε μονάδες ήταν καλύτερη απ’ ό,τι η τωρινή. Δεν είμαι σίγουρος πως ήταν τόσο ομάδα όσο σήμερα.

Και σε αυτό δε φταίει το… ίντερνετ και υπερπροβολή των γεγονότων. Τέτοιες ισορροπίες αν είναι δήθεν ή φτιαχτές, χαλάνε με την πρώτη στραβή. Και η ομάδα έχει ζήσει αποτυχίες στην Ευρώπη. Τίποτα όμως δε χάλασε, το αντίθετο μάλιστα. Η ομαδικότητα έχει γιγαντωθεί.

Ψάχνοντας τα αίτια αυτής της εξέλιξης, μόνο σε ένα πράγμα μπορώ να καταλήξω. Δεν είναι ούτε αποκλειστική δουλειά της διοίκησης, ούτε του Κόντε, ούτε του Αλέγκρι, ούτε του Τζίτζι και των άλλων παλιών.

Τα θεμέλια μπήκαν πριν 10 χρόνια. Τότε που τιμωρήθηκε ο σύλλογος και ξεκίνησε από την αρχή. Αναγεννήθηκε από τις στάχτες του και δημιούργησε κάτι ανώτερο. Κάτι καλύτερο απ’ ό,τι υπήρχε. Δημιούργησε μια ομάδα. Και έφτασε στο σημερινό σημείο.

Μεγάλο ρόλο σε αυτό παίζει και η διοίκηση του Αντρέα Ανιέλι. Επένδυσε σε πράγματα που έως τότε δεν είχαν δουλευτεί το εξίσου. Η σιγουριά που προσφέρει μια τέτοια διοίκηση και με τη φιλοσοφία της ομαδικότητας, έχουν κάνει όλους αυτούς που κυνήγησαν και διέλυσαν την τότε ομάδα να έχουν φτάσει στο σημείο να το έχουν μετανιώσει.

Γιατί αυτό που δημιουργήθηκε είναι κάτι ανώτερο, κάτι καλύτερο, κάτι πιο ιδανικό. Είναι η νέα Γιουβέντους. Η ομάδα που δεν είναι ένα δημιούργημα τύπου… Φρανκεστάιν όπως η Ιντερ του Μοράτι. Γι’ αυτό αυτή η Ομάδα έχει χτίσει ήδη μια δυναστεία και θα τη μεγαλώσει ακόμη περισσότερο…