Συνέντευξη | Οπαδοί
Ευτυχώς κατάφερε να επιστρέψει στο σπίτι του στη Ρώμη. Και λέμε ευτυχώς γιατί το εισιτήριό του ήταν στον τομέα «Ζ», εκεί που 39 συνάθρωποι μας άφησαν την τελευταία τους πνοή και δεκάδες άλλοι τραυματίστηκαν.
Η συζήτηση-συνέντευξη με τον Αντριάνο Λαζαρίνι έγινε στις αρχές του 2009 και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στην Bandiera Bianconera, το περιοδικό της Πανελλήνιας Λέσχης Φίλων Γιουβέντους τον Μάιο της ίδιας χρονιάς.
Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται στη συνέντευξη είναι από το προσωπικό αρχείο του Αντριάνο. Η συνέντευξη έχει διαχρονικό ενδιαφέρον καθώς μιλάμε για έναν οπαδό που βρέθηκε εκεί που άφησαν την τελευταία τους πνοή δεκάδες άλλοι. Ηταν στον μοιραίο τομέα «Ζ» και εξιστορεί τα γεγονότα όπως τα έζησε.
Αναμφισβήτητα μια ιστορική στιγμή, με συλλεκτική αξία...
- Γυρνώντας τον χρόνο 24 χρόνια πίσω και πριν πάμε στον τελικό της 29ης Μαΐου, να μας βάλεις στην ατμόσφαιρα εκείνων των ημερών. Αποφάσισες ότι θα βρεθείς στις κερκίδες του Χέιζελ για τον μεγάλο τελικό αμέσως μετά τους δύο ημιτελικούς με την Μπορντό;
Ναι, αποφάσισα να πάω αμέσως μετά τους ημιτελικούς. Ήδη από το 1983 ήθελα να πάω στον τελικό της Αθήνας, αλλά δεν τα κατάφερα και έτσι δεν ήθελα να χάσω αυτό τον τελικό.
- Πήγαινες συχνά γήπεδο εκείνη την εποχή;
Πήγαινα στους αγώνες με Ρόμα και και Λάτσιο. Και αυτό γιατί εγώ έμενα στη Ρώμη και ήταν ο μόνος τρόπος να δω τη Γιουβέντους.
- Ήσουν μικρό παιδί τότε και σίγουρα θα έκανες πολλά όνειρα για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Θυμάσαι κάποιες από τις σκέψεις σου;
Εκείνο τον καιρό η Γιουβέντους ήταν η προτεραιότητά μου και η επιθυμία μου ήταν να τη δω να κατακτά το μεγαλύτερο τρόπαιο της Ευρώπης και να είμαι παρόν στο γεγονός για να πανηγυρίζω.
Πήγαμε με τρένο και μέσα στις Βρυξέλλες με το πούλμαν. Ήμουν με οργανωμένου γκρουπ από τη Ρώμη. Καθόλου οπαδοί ultras. Μόνο… κανονικά παιδιά και οικογένειες
- Ας φτάνουμε σιγά-σιγά στην ημέρα του αγώνα. Πως ήταν το ταξίδι στις Βρυξέλλες; Θυμάσαι με ποιον τρόπο ταξιδέψατε; Οργανωμένα μαζί με άλλους οπαδούς της Γιούβε ή μόνοι σας;
Το ταξίδι ήταν καλό. Αρχικά πήγαμε με τρένο και μέσα στις Βρυξέλλες με το πούλμαν. Ήμουν με οργανωμένου γκρουπ από τη Ρώμη. Ήμασταν άτομα που γνωριζόμασταν μεταξύ μας, καθόλου οπαδοί ultras. Μόνο… κανονικά παιδιά και οικογένειες. Εγώ ήμουν με τη μητέρα μου και την αδελφή μου, που δεν είναι οπαδοί της Γιουβέντους, απλά ήθελαν να χαρούν για τη γιορτή του ποδοσφαίρου.
- Πως ήταν το κλίμα στην πόλη; Υπήρχαν χιλιάδες φίλαθλοι και των δύο ομάδων; Έπεσε στην αντίληψή σου ή σας μετέφεραν επεισόδια στις πλατείες ή στα πάρκα των Βρυξελλών;
Η ατμόσφαιρα στην πόλη ήταν καλή, με πολλούς οπαδούς και από τις δύο μεριές και με πανηγυρικό αέρα. Εγώ και η αδελφή μου ανταλλάξαμε φανέλες με δύο οπαδούς της Λίβερπουλ. Πριν από τον αγώνα δεν είδα κανένα επεισόδιο να εκτυλίσσεται.
- Τι ώρα μπήκατε στο γήπεδο; Σε ποιο σημείο είχατε εισιτήριο; Μετέφερε μας την ατμόσφαιρα;
Η θέση μας ήταν στον τομέα «Ζ», σε αυτόν που πέθαναν οι οπαδοί μας. Ήταν το τμήμα στο οποίο βρίσκονταν οπαδοί και από τις δύο ομάδες και πολύ κοντά στο τμήμα όπου κάθονταν οι ultras της Λίβερπουλ. Οι ultras της Γιουβέντους ήταν ακριβώς απέναντι. Εμείς δεν επιλέξαμε τις θέσεις μας.
Ήταν ήδη κλεισμένες από το ταξιδιωτικό γραφείο. Μπήκαμε στο γήπεδο γύρω στις 17.30-18.00 και ήταν ήδη αργά γιατί ήμασταν έξω στο πάρκο και χαζεύαμε και δεν είχαμε πάρει χαμπάρι ότι οι υπόλοιποι είχαν ήδη ξεκινήσει να μπαίνουν. Το γήπεδο ήταν γεμάτο και έτσι μείναμε κοντά στην έξοδο, περίπου εκεί που υπήρχε ο μεγάλος πίνακας του σταδίου. Η πόρτα εισόδου εξόδου ήταν στενή και ξύλινη και οι γύρω τοίχοι της πολύ παλιοί. Θυμάμαι πολύ καλά πως έμπαινε ένας ένας με το ζόρι και όλες οι θέσεις στο συγκεκριμένο τομέα ήταν στο όρθιο.
Η συγκεκριμένη είσοδος βρισκόταν ψηλά, οπότε με το που έμπαινες έβλεπες το γήπεδο προς τα κάτω. Εμείς ήμασταν πάρα πολύ κοντά στο δίχτυ που μας χώριζε από τους οπαδούς της Λίβερπουλ και η αστυνομία μας έβαζε να βγάλουμε τα κοντάρια από τις σημαίες, αλλά τους οπαδούς της Λίβερπουλ τους έβαζε μέσα έτσι όπως ήταν μεθυσμένοι και με τα καφάσια τις μπύρες στο χέρι...
Η Αστυνομία έβαζε τους οπαδούς της Λίβερπουλ μέσα στο γήπεδο έτσι όπως ήταν μεθυσμένοι και με τα καφάσια τις μπύρες στο χέρι...
- Φτάνουμε στην ώρα που άρχισαν οι αντεγκλήσεις στις κερκίδες. Είχες εικόνα από τα επεισόδια;
Ναι έβλεπα τους Άγγλους που μας πέταγαν διάφορα αντικείμενα και εμείς προσπαθούσαμε να μετακινηθούμε. Έβλεπες πως ήταν μεθυσμένοι. Ούρλιαζαν προς το μέρος μας και έβριζαν... μέχρι που γύρω στις 19.15 η κατάσταση άρχισε να γίνεται επικίνδυνη και εμείς μαζί με αρκετούς άλλους βγήκαμε από το σημείο όπου είχαμε μπει. Δεν ήταν το σημείο όπου έπεσε ο τοίχος. Αυτό βρισκόταν στον ίδιο τομέα, αλλά κάτω και δεξιά σε σχέση με εμάς. Είδαμε να βγαίνουν από εκεί κάποιοι ελαφρά τραυματισμένοι. Ξαναμπήκαμε στο γήπεδο όταν άρχισε ο αγώνας…
- Όταν άρχισαν να «χοντραίνουν» οι φασαρίες, μπορούσε να πάει το μυαλό σου στην καταστροφή που θα ερχόταν.
Όχι, δε φανταζόμουν αυτό που θα συνέβαινε. Είχαμε ακούσει για τραυματίες αλλά όχι για νεκρούς.
- Μετά τα επεισόδια, για αρκετή ώρα, επικράτησε πανικός. Κόσμος μπήκε μέσα στο γήπεδο που είχε μετατραπεί σε νοσοκομείο. Τα επεισόδια συνεχιζόντουσαν στις κερκίδες;
Όχι, ο τομέας αυτός άδειασε και αφού βγήκαμε, ξαναμπήκαμε αρκετά μακριά από τον τοίχο που είχε πέσει και δεν είδαμε ούτε νεκρούς ούτε βαριά τραυματίες.
- Υπήρχε επικοινωνία από τα μεγάφωνα του σταδίου; Μαθαίνατε τίποτα για την κατάσταση των οπαδών που είχαν τραυματιστεί;
Στα μεγάφωνα βγήκαν οι αρχηγοί Σιρέα και Νιλ που καλούσαν σε ηρεμία αλλά δεν είπαν ποτέ για νεκρούς ή τραυματίες. Τουλάχιστον εγώ δεν άκουσα τίποτα τέτοιο.
- Πριν βγουν οι δύο αρχηγοί και σας μιλήσουν, γνωρίζατε τελικά το μέγεθος της καταστροφής;
Όχι, καθόλου και ούτε αφότου μίλησαν οι δύο αρχηγοί... Σίγουρα στην τηλεόραση θα υπήρχε καλύτερη εικόνα της κατάστασης, αλλά εμείς που βγήκαμε από την πάνω μεριά δεν αντιληφθήκαμε τη σοβαρότητα των γεγονότων.
Μας πλησίασε ένα παιδί από το γκρουπ μας και μας είπε κλαίγοντας ότι υπήρχαν κάποιοι νεκροί. Εμείς δεν πιστέψαμε ότι μπορούσε να είναι αλήθεια.
- Επειδή οι πληροφορίες είναι μπερδεμένες. Τελικά πριν αρχίσει ο αγώνας ο κόσμος ήξερε τι ακριβώς είχε συμβεί; Γνωρίζατε την αλήθεια;
Όχι, δεν ξέραμε την αλήθεια, πιστεύαμε πως υπήρχαν κάποιοι τραυματισμοί, αλλά όχι θάνατοι... Όταν ξαναμπήκαμε, το τμήμα αυτό ήταν σχεδόν άδειο από κόσμο, αλλά γεμάτο με αντικείμενα παρατημένα κάτω. Τότε μας πλησίασε ένα παιδί από το γκρουπ μας και μας είπε κλαίγοντας ότι υπήρχαν κάποιοι νεκροί. Εμείς δεν πιστέψαμε ότι μπορούσε να είναι αλήθεια. Ότι υπήρχαν μόνο τραυματίες. Πίσω από τις πόρτες, στον αγωνιστικό χώρο, βρισκόταν η έφιππη αστυνομία με κράνη και ασπίδες λες και πήγαιναν στον πόλεμο. Παραμείναμε μέσα.
Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να περιμένουμε εκεί. Γιατί το να βγεις έξω από το γήπεδο προτού έρθει το πούλμαν θα ήταν πολύ επικίνδυνο. Κατά την έξοδο, μετά τη λήξη του παιχνιδιού, κατευθυνθήκαμε γρήγορα προς το πάρκινγκ όπου βρισκόταν το πούλμαν. Έξω από το γήπεδο υπήρχαν καμένα αυτοκίνητα, κάδοι σκουπιδιών αναποδογυρισμένοι, τζάμια σπασμένα παντού...
- Πώς ήταν ο δρόμος της επιστροφής στην Ιταλία; Η επόμενη μέρα;
Το ταξίδι ήταν νορμάλ, στο σταθμό υπήρχε λίγος πανικός. Από το δικό μας γκρουπ δεν υπήρχαν νεκροί ή τραυματισμένοι αλλά δεν είχαμε πλήρη εικόνα της όλης κατάστασης αν και δεν ήμασταν καθόλου μακριά από εκεί που σκοτώθηκαν τα παιδιά. Σίγουρα στο σπίτι, όσοι ήξεραν που βρισκόμασταν, ήξεραν περισσότερα από εμάς και ήταν πιο ανήσυχοι. Εμείς δεν είχαμε αντιληφθεί την κατάσταση αλλά ξέραμε πλέον στα σίγουρα ότι υπήρχαν κάποιοι νεκροί. Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι ήταν μια διαφορετική εποχή. Δεν είχαμε κινητά τηλέφωνα, ίντερνετ ή οτιδήποτε άλλο, οπότε τα νέα δεν διαδίδονταν τόσο γρήγορα όπως σήμερα.
- Ξαναπήγες στο γήπεδο μετά αυτή την εμπειρία που έζησες;
Ναι, αλλά όλο και πιο σπάνια. Τώρα πια πηγαίνω λίγο. Ήμουν στο παιχνίδι Γιουβέντους-Λίβερπουλ στο Τορίνο το 2005.
Ήταν έγκλημα, ή καλύτερα, σφαγιασμός... που προκλήθηκε όμως όχι μόνο από τους οπαδούς της Λίβερπουλ, αλλά και από τους διοργανωτές
- Τελικά, σύμφωνα με τη δική σου γνώμη, τα γεγονότα του Χέιζελ ήταν για σένα ένα ατύχημα ή μια δολοφονία;
Ήταν έγκλημα, ή καλύτερα, σφαγιασμός... που προκλήθηκε όμως όχι μόνο από τους οπαδούς της Λίβερπουλ, αλλά και από τους διοργανωτές και από την βέλγικη αστυνομία που δεν ήξερε πως να χειριστεί την κατάσταση.
- Πιστεύεις ότι τιμωρήθηκαν όσοι εμπλέκονταν, με κάθε τρόπο, στα επεισόδια;
Όχι, γιατί όπως είπα και παραπάνω, δεν έπρεπε να τιμωρηθούν μόνο οι οπαδοί, αλλά και αυτοί που δεν ήξεραν να διοργανώσουν και να διασφαλίσουν την ομαλότητα μιας ποδοσφαιρικής γιορτής.
- Αν μπορούσες να γυρίσεις πίσω στον χρόνο, θα ξαναπήγες σε αυτό το παιχνίδι;
Θα πήγαινα γιατί δε θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ κάτι παρόμοιο... Το να ξέρεις από πριν και να φαντάζεται ένα τέτοιο γεγονός είναι αδύνατο.
- Σε ευχαριστούμε πολύ που μπήκες σε αυτή τη διαδικασία…
Εγώ σας ευχαριστώ. Χαιρετισμούς σε όλους τους Έλληνες φίλους της Γιουβέντους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου