Ο Αντρέα Μόντι δεν γράφει και κάθε μέρα για το ποδόσφαιρο και πολύ περισσότερο για τους μπιανκονέρι. Το έκανε όμως τώρα, βάζοντας τον εξής τίτλο: «Γιούβε, αυτή η ομάδα είναι θρύλος: Τώρα εμπρός με το Champions».
Παραθέτουμε αυτούσιο το άρθρο του…
Η Γιούβε φτάνει σε ένα θρυλικό πέντε και το κάνει καθισμένη άνετα στην πολυθρόνα, παράδοξη κατάσταση για μια ομάδα συνηθισμένη να αλέθει στο γήπεδο παιχνίδια, ρεκόρ και αντιπάλους: Η κούπα του πρωταθλήματος, γεμάτη με υπερηφάνεια και σαμπάνια, σερβιρίστηκε κρύα στο σαλόνι του Βίνοβο όπου η σπουδαία Κυρία απόλαυσε στην τηλεόραση την παράδοση της Νάπολι μπροστά στη Ρόμα.
Δύο αντίπαλοι αξιοπρεπείς, ξεκάθαρα, αλλά έτη φωτός μακριά από την δική της στιβαρότητα. Οτι θα τελείωνε έτσι, επίσης λόγω και της εντυπωσιακής συγκέντρωσης της με την οποία χάραξε τη μοίρα της από παιχνίδι σε παιχνίδι, ήταν εμφανές σχεδόν επί μήνες. Αλλά τίποτα άλλο δεν ήταν δεδομένο σε αυτόν τον θρίαμβο.
Ο 5ος συνεχόμενος τίτλος δεν είναι η απλή -ας το πούμε έτσι- συνέχιση ενός νικηφόρου σερί που ισοφαρίζει εκείνο το πλέον σεβάσμιο από το 1930 ως το 1935. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά πρωταθλήματα, σε απόλυτο βαθμό, της μπιανκονέρα ιστορίας. Ως μια συναρπαστική επιστροφή που μένει στις καρδιές -κι ας είναι συνηθισμένες σε ευτυχισμένους κτύπους- της διοίκησης και των τιφόζι.
Μα πάνω από όλα για την λάμψη του φωτός που ρίχνει στο μέλλον. Δεν είναι πλέον μια υπόσχεση αλλά η λογική παραδοχή μιας επίθεσης προς την κορυφή του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Υπάρχει κάτι που είναι πάνω από την μπάλα και τα στατιστικά της, στη σεζόν μιας ομάδας που την 10η αγωνιστική -ήταν 28 Οκτωβρίου- βρισκόταν στη 12η θέση της βαθμολογίας, στο -11 από την πρωτοπόρο Ρόμα και μετά βρήκε την δύναμη για να βγει από το βάραθρο και να ανατρέψει τα πάντα με 24 νίκες και μια ισοπαλία στις επόμενες 25 αγωνιστικές.
Ενα μάθημα, μεγάλο ή μικρό επιλέξτε το εσείς με βάση τα χρώματα του πάθους σας, καλό για το ποδόσφαιρο μας και ίσως και για τη χώρα μας. Οταν ο Τζίτζι Μπουφόν ξύπνησε τα αποδυτήρια στη Σασουόλο με τραχύτητα («Παιδιά, στα 38 μου δεν έχω διάθεση να πηγαίνω από εδώ και από εκεί για να κάνω τέτοιες εμφανίσεις di merda»), στην πραγματικότητα ηχούσε με ένα δικό του τρόπο η εκπληκτική ομιλία του Αλ Πατσίνο στο «Every Given Sunday»: Ή θα ανέβουμε ως ομάδα ή θα πέφτουμε ένα εκατοστό κάθε φορά μέχρι την κατάρρευση. Είμαστε στην κόλαση τώρα, κύριοι, και μπορούμε να παραμείνουμε ή να ανοίξουμε τον δρόμο παλεύοντας προς το φως, ανεβαίνοντας ένα εκατοστό κάθε φορά. Λοιπόν, τι θέλετε να κάνουμε; Η απάντηση των συμπαικτών του είναι στα αποτελέσματα...
Η 5η συμφωνία της Γιούβε, μπορεί να χαρακτηριστεί ένα αριστούργημα γιατί είναι η πρώτη που είναι ανεξάρτητη από ό,τι γράφτηκε από τον Αντόνιο Κόντε. Αυτή τη φορά η μουσική είναι όλη του Μαξ Αλέγκρι, ο μαέστρος που ήξερε να διαμορφώσει μια ορχήστρα μετά από... σεισμό, με το αντίο των Πίρλο, Βιντάλ και Τέβες, βρίσκοντας νέες τακτικές αρμονίες και όργανα το ίδιο αποφασιστικά όπως οι Ντιμπάλα και Μάντζουκιτς, πέρα από τις σημαντικές επιβεβαιώσεις, όπως η απίστευτη ωρίμανση του Πογκμπά και η αρχοντιά που παραμένει στην άμυνα.
Ολο αυτό, όμως, μπορεί να συμβεί μόνο όταν υπάρχει μια διοίκηση με ξεκάθαρες ιδέες, με ισολογισμούς μια χαρά, με μια οργάνωση σπουδαίας εταιρίας και μια απόλυτη ομοιότητα με την αξία της ομάδας. Η αποφασιστικότητα και το θάρρος στις επιλογές των Ανιέλι, Μαρότα και των συνεργατών τους (υπάρχει ακόμη κάποιος που θεωρεί υπερβολικά τα 40 εκατ. ευρώ για τον Ντιμπάλα;) μοιάζει απίστευτα με αυτό που κάνουν στο γήπεδο οι ποδοσφαιριστές στη δική της πορεία των ρεκόρ.
Τώρα η Γιούβε είναι μέσα στα πρώτα δέκα κλαμπ του κόσμου και -με 328 εκατ. ευρώ έσοδα- είναι εκεί για να παραμείνει. Στην Ιταλία, χάρη και στην έκλειψη των μιλανέζων, η δικτατορία της απειλεί να διαρκέσει πολύ.
Είναι το διεθνές γήπεδο, αυτό στο οποίο αυτή η ομάδα, με λίγη ενίσχυση, μπορεί και πρέπει να στοχεύσει στο colpo grosso. Σίγουρα, ενδιάμεσα υπάρχει η μεταγραφική περίοδος: Σειρήνες εκατ. ευρώ θα πλησιάσουν τα αστέρια της ξεκινώντας από τον Πογκμπά και τον Μοράτα. Αντιστέκεσαι ή εισπράττεις για να βελτιωθείς; Θα είναι ένα θέμα γεμάτο παγίδες.
Η διοίκηση της Γιούβε όμως έχει δείξει ότι ξέρει να αποφασίζει και αυτή η ανατροπή-scudetto που έγινε, αύξησε την αυτοπεποίθηση. Τώρα το θέμα είναι να ακυρωθεί οριστικά η ιδιοσυγκρασία στην Ευρώπη. Πέρυσι η Γούβε έφτασε ένα βήμα από την κατάκτηση του Champions League. Φέτος όχι, παραδόξως όμως ο πιο ωραίος και παράλληλα ενδεικτικός αγώνας της, ήταν η ήττα από την Μπάγερν στο Μόναχο. Μια μικρή δόση τύχης και θα ήμασταν τώρα εδώ να γράφουμε για μια ιστορία ακόμη πιο συναρπαστική.
Ανιέλι, Μαρότα και Αλέγκρι μπορεί να είναι προληπτικοί, αλλά το να πιστεύεις σε αυτό το σημείο, περισσότερο κι από ένα στοίχημα, είναι μια επένδυση με πολύ καλές πιθανότητες για κέρδη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου