Με αφορμή το ρεκόρ που πέτυχε στη Serie A, ο γκολκίπερ της Γιουβέντους έγραψε ένα κείμενο το οποίο το αφιέρωσε… στο τέρμα. Στην εστία που μάχεται εδώ και χρόνια να κρατήσει ανέπαφη σε κάθε ματς.
Ακολουθεί το λυρικό κείμενο, τη στιγμή που εδώ στην Ελλάδα, οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές δεν ξέρουν καν ελληνικά για να μιλήσουν στις κάμερες…
«Ήμουν 12 ετών όταν σου γύρισα την πλάτη, αρνούμενος το παρελθόν μου για να σου εγγυηθώ ένα ασφαλές μέλλον. Πήγα με την καρδιά μου. Πήγα με το ένστικτό μου.
Όμως την μέρα που σταμάτησα να σε κοιτάζω στο πρόσωπο, ήταν επίσης η μέρα που άρχισα να σε αγαπώ. Να σε προστατεύω. Να είμαι η πρώτη και η τελευταία γραμμή άμυνας.
Υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι θα κάνω τα πάντα για να μη δω το πρόσωπό σου ξανά. Ή να το κάνω όσο το δυνατόν λιγότερο. Ήταν οδυνηρή κάθε φορά που το έκανα, να γυρνάω και να συνειδητοποιώ ότι σε απογοήτευσα. Ξανά και ξανά.
Είμαστε πάντα αντίθετα αλλά πάντα αλληλοσυμπληρωνόμαστε, όπως ο ήλιος και το φεγγάρι. Αναγκασμένοι να ζούμε δίπλα δίπλα, χωρίς να είμαστε σε θέση να αγγιζόμαστε. Συμπαίκτες στη ζωή, μια ζωή όπου στερούμαστε κάθε επαφή.
Περισσότερα από 25 χρόνια πριν, έδωσα τον όρκο μου: ορκίστηκα να σε προστατεύω. Να σε προσέχω. Να είμαι ασπίδα απέναντι στους εχθρούς. Σκέφτομαι πάντα την ευημερία σου, βάζοντας της σε πρώτο πλάνο, περισσότερο ακόμα και από το δική μου.
Ήμουν 12 όταν γύρισα την πλάτη στην εστία μου. Και θα συνεχίσω να το κάνω όσο τα πόδια, το κεφάλι και η καρδιά μου το επιτρέπει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου