Αρθρογραφία | Γιουβέντους
Οι μπιακονέρι, ανεξαρτήτως συστήματος και τακτικής, θα παίξουν όπως ξέρουν: ως ομάδα και με δυο-τρεις παίκτες να προσπαθήσουν να κάνουν το κάτι παραπάνω ώστε να ισορροπήσουν την αξία των ποδοσφαιριστών του Γκουαρντιόολα.
Το μεγάλο ατού της Γιουβέντους είναι πως δε στηρίζεται στο να πάρουν την ομάδα πάνω τους συγκεκριμένα πρόσωπα. Μπορεί ο Ντιμπάλα να είναι ο πρώτος σκόρερ και να έχει τον ρόλο του ηγέτη, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Μπορεί να μην τραβήξει ο Αργεντίνος και να κάνει, για παράδειγμα, ένα γκολ από το πουθενά ο Μάντζουκιτς. Και να παρασύρει θετικά και τον συμπαίκτη του.
Μπορεί να σκοράρει από κάποιο κόρνερ ο Μπονούτσι με κεφαλιά. Μπορεί να βγει με επέλαση από τα δεξιά του Λιχστάινερ και να βρει δίχτυα. Μπορεί να μπει ο Τζάτζα αλλαγή και να πετύχει γκολ στην πρώτη του επαφή με την μπάλα. Μπορεί να πετύχη μια ενέργεια του Πογκμπά.
Βλέποντας τη νέα Γιουβέντους, γιατί η φετινή Γιουβέντους είναι εντελώς διαφορετική από αυτή των τελευταίων τεσσάρων χρόνων, νιώθει κάποιος πως υπάρχει περισσότερο από ποτέ το στοιχείο του απρόβλεπτου. Γκολ από εκεί που δεν το περιμένεις.
Γιατί ακόμη και ο πολύ καλός Ντιμπάλα δεν είναι σίγουρο πως θα πάρει την ομάδα πάνω του όταν δεν τραβάνε οι υπόλοιποι. Το κάνει πιο συχνά από τους άλλους, αλλά δεν υπάρχει συνταγή σε αυτό.
Ουσιαστικά δεν υπάρχει σταρ, δεν υπάρχει ηγέτης με την κυριολεξία του όρου. Δεν υπάρχει δεκάρι. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι παίκτες που θα πρέπει να περάσει η μπάλα από τα πόδια τους για να γίνει μια φάση. Όλοι τα κάνουν όλα. Ο Μαρκίσιο, για παράδειγμα, ο οποίος κατ’ εμέ έχει πτωτική πορεία τα τελευταία χρόνια, είναι ικανός να κάνει τη διαφορά σε μία φάση.
Αυτό το στοιχείο, το απρόβλεπτο, μπορεί να εγκλωβίσει μια ομάδα αλλά μπορεί και να λειτουργήσει ως ατού. Στην πρώτη περίπτωση, αν το ματς δε βγαίνει, δεν υπάρχει ο σίγουρος παίκτης που θα απεγκλωβίσει την ομάδα και θα γυρίσει την κατάσταση. Στη δεύτερη περίπτωση, μπορεί να αιφνιδιάσει την αντίπαλη άμυνα.
Η Μπάγερν δεν πρόκειται να φοβηθεί τη Γιουβέντους. Ούτε βέβαια η Γιουβέντους την Μπάγερν. Οι Γερμανοί θα έρθουν στο Τορίνο με βασικό στόχο να βάλουν τις βάσεις ώστε να «καθαρίσουν» την πρόκριση στο Μόναχο. Η έδρα τους, κακά τα ψέματα, είναι δυνατή και εκεί πολλές ομάδες δεινοπαθούν.
Η Γιούβε από την πλευρά της, όσο κι αν έχει στο μυαλό της πως θα πρέπει να τελειώσει το πρώτο 90λεπτο και να ελπίζει σε πρόκριση στη ρεβάνς, θα επιδιώξει να πάει με πλεονέκτημα στην πόλη των Βαυαρών. Μια ισοπαλία, ας πούμε, είναι ένα ανοιχτό αποτέλεσμα για τον επαναληπτικό αλλά δε μας βάζει σε πλεονεκτική θέση.
Το ιδανικό αποτέλεσμα θα ήταν μια νίκη χωρίς να δεχτούμε γκολ. Ένα 1-0, ας πούμε, θα ήταν πιο πολύτιμο από το 2-1. Όπως μια ισοπαλία 0-0 θα ήταν καλύτερη από το 1-1. Το ματς της ερχόμενης Τρίτης θα πρέπει να στηθεί κατά τη γνώμη μου από τα μετόπισθεν. Το κλειδί θα είναι ο Μπουφόν και όσοι αγωνιστούν μπροστά του.
Μπορεί οι επιθέσεις να παίρνουν τα ματς, γιατί αν σκοράρεις δεν κερδίζεις, αλλά οι άμυνες σε κρατάνε μέσα στο παιχνίδι. Ο αρχηγός και η αμυντική γραμμή της Γιούβε, μαζί με τον ανασταλτικό τομέα του κέντρου, θα πρέπει να δώσουν πολλά περισσότερα από τους επιθετικούς.
Αν λειτουργήσουν καλά αυτές οι γραμμές και σε συνδυασμό με τον πλουραλισμού του απρόβλεπτου, η Γιούβε μπορεί να βγάλει νοκ άουτ την Μπάγερν και να περάσει πανηγυρικά στους «8» του Champions League.
Και έτσι θα δοθεί συνέχεια στην περσινή επιτυχία και η Γιούβε θα μπει για τα καλά και πάλι στην ευρωπαϊκή ελίτ. Το χρειάζεται η ομάδα αυτό. Το χρειάζεται περισσότερο από το πέμπτο σερί πρωτάθλημα που, εύκολα ή δύσκολα, θα έρθει και πάλι στο Τορίνο.
Forza Juve!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου