Ο πολυτιμότερος παίκτης του Αλέγκρι και όχι μόνο

Υπάρχει περίπτωση αυτή η Γιουβέντους να  εξαρτάται από έναν και μόνο παίκτη, σε βαθμό που η απουσία του να αναγκάζει τον προπονητή να δηλώνει πως αν δεν τον έχει στην διάθεσή του θα αλλάξει όλο το σύστημα για αυτόν; Υπάρχει τέτοια περίπτωση ποδοσφαιριστή; Υπάρχει.
Αρθρογραφία | Γιουβέντους

Είναι ο παίκτης του οποίου η ποδοσφαιρική νοημοσύνη και η τεχνική κατάρτιση έχει αμφισβητηθεί σε πολλές περιπτώσεις. Σε αρκετές από αυτές την δικαιολογία για κάτι τέτοιο την προσέφερε ο ίδιος του και μάλιστα αβίαστα.

Είτε από τις «ανόητες» προωθήσεις του που συνοδεύονται με άσκοπες αποτυχημένες ντρίπλες, είτε με λανθασμένες πάσες σε αντίπαλο προκαλώντας επικίνδυνη αντεπίθεση. Ναι, αυτή του είναι η μια πλευρά του ποδοσφαιρικού του χαρακτήρα την οποία μάλιστα με την πάροδο των χρόνων την εξαλείφει στο ελάχιστο.

Η άλλη του πλευρά όμως, η καθαρά ποδοσφαιρική περιγράφει έναν παίκτη ο οποίος παίζει  σε μια  από τις  πιο νευραλγικές θέσεις στο σύγχρονο ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο τα τελευταία 5 χρόνια με απόδοση που όχι απλά ξεπερνά το πολύ καλά, αλλά πολλές φορές πλησιάζει το άριστα.

Για να μην αναρωτιέστε για ποιον μιλώ, σας δίνω το όνομα του: Λεονάρντο Μπονούτσι
Για πολλούς από εμάς (όλοι Γιουβεντίνοι είμαστε) μπορεί να προκαλέσω τον γέλωτα με την άποψή μου. Ας στην υποστηρίξω λοιπόν.

Παίζει στόπερ σε άμυνα τεσσάρων ή τριών. Πάντα όμως κεντρικός.  Διότι είναι ο πιο οξυδερκής ποδοσφαιριστής της ευθείας  που μπορεί να κρατήσει το τέμπο της άμυνας, να ανεβάζει τους αμυντικούς του στον δικό του ρυθμό και που σπάνια έως καθόλου δεν έχει αφήσει εκτεθειμένη άμυνα σε οφσάιντ.

Τακτικά είναι υπάκουος στον μέγιστο βαθμό και τεχνικά οι βαθιές του μπαλιές πολλές φορές μας κάνουν να αναρωτιόμαστε για την αρτιότητά και ακρίβεια τους.

Κανείς άλλος ποδοσφαιριστής στην άμυνα του Αλέγκρι (και του Κόντε) δεν έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και ούτε φυσικά μπορεί να παίξει τον κεντρικό. Ίσως να μπορούσε ο Μπαρτσάλι αλλά ποτέ δεν τον είδαμε.

Θα μου πείτε ποιον περιγράφεις ρε φίλε; Τον καλύτερο αμυντικό του κόσμου; Όχι, απλά έναν από τους τρεις, κατά την γνώμη μου, κορυφαίους αμυντικούς του κόσμου εδώ και χρόνια.

Δεν έχει την ψυχή και τον δυναμισμό του Κιελίνι, ούτε την ποιότητα του Μπαρτσάλι. Έχει όμως τα δικά τους χαρακτηριστικά σε μικρότερο βαθμό και όλα τα παραπάνω που περιέγραψα και δεν έχουν αυτοί.

Και αν κάποιοι Μαγκαλά, Νταβίτ Λουίζ, Οταμέντι, Σέρχιο Ράμος, κοστίζουν από 40 έως 70 εκατ. ευρώ , σίγουρα το δικό μας παιδί κοστίζει τα ίδια ή και παραπάνω.

Δεν είναι τυχαίο ότι φτάσαμε Φεβρουάριο και ο παίκτης παίζει Τετάρτη Κυριακή. Πριν λίγες ημέρες, όταν ο Αλέγκρι ρωτήθηκε πότε θα ξεκουράσει τον Μπονούτσι τοποθετήθηκε πως σκέφτεται να το κάνει αλλάζοντας σε άμυνα τεσσάρων. Κάποια στιγμή.

Για έναν ακόμα ποδοσφαιριστή θα υποστήριζα μια τέτοια άποψη. Τον Κλαούντιο Μαρκίσιο.

(Το άρθρο είναι αναγνώστη του σάιτ και τον ευχαριστούμε πολύ)