20 Ιαν 2016

Η πικρή αλήθεια και η πραγματική αδικία

Νταμπλ και τελικό Champions League. Και μάλιστα έχοντας συμβάλει αρκετά σε αυτές τις επιτυχίες. Μια νέα αρχή που τον πώρωσε για τη συνέχεια. Γιατί τα πράγματα, φέτος, για τον Αλβαρο Μοράτα είναι διαφορετικά.

Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Mr. Black

Στο ματς με την Λάτσιο προσπάθησε, έφαγε μπόλικο ξύλο είναι η αλήθεια, μπορούσε και καλύτερα όμως. Δε γίνεται να μπαίνει ξαφνικά μία στις τόσες βασικός και να πετάει, αλλά δεν μπορεί να έχει και αυτή την εικόνα.

Παρόλο που είναι πολύ σωστός επαγγελματίας και δεν προκαλεί το παραμικρό πρόβλημα στην ομάδα, ο Μοράτα δείχνει να είναι σκιά του περσινού εαυτού του.

Μου δίνει την εικόνα ενός ποδοσφαιριστή που το θέλει πολύ αλλά λες και ένα αόρατο χέρι τον τραβάει πίσω. Και τον κρατάει η κακή του ψυχολογία. Και φυσικά η ψυχρή σχέση του με τον Αλέγκρι.

Έχουμε παίξει σχεδόν 30 επίσημα παιχνίδια και δεν θυμάμαι να έχει μια επιτυχία, μικρή ή μεγάλη, την υπογραφή Μοράτα. Μπορούμε να ξεχωρίσουμε την εκτός έδρας νίκη στη Σίτι, μόνο, κι αν έχω ξεχάσει καμία ακόμη.

Δεν είναι βασικός και δεν είναι αναντικατάστατος. Συνήθως πάνε μαζί αυτά τα δύο. Η πικρή αλήθεια για τον Μοράτα είναι πως κανονικά, όπως είναι τα πράγματα, θα έπρεπε να είναι τέταρτος επιθετικός και όχι τρίτος.

Αυτό που βλέπουμε όλοι νομίζω είναι πως ο Τζάτζα κερδίζει και στην ουσία και στα σημεία τον Ισπανό. Δεν ξέρω ποιος από τους δυο είναι καλύτερος και πληρέστερος επιθετικός, αλλά το δίκαιο είναι να πάρει περισσότερες ευκαιρίες ο Τζάτζα.

Ο Ιταλός έχει «εκθέσει» τον προπονητή του τη στιγμή που ο Μοράτα κινείται σε χαμηλά επίπεδα. Ζει περισσότερο τα ματς, είναι περισσότερο μέσα στο παιχνίδι. Είναι ένα μαμούνι που μπορεί να σου κάνει φάση από το πουθενά.

Λυπάμαι για την πορεία του -συμπαθέστατου και αγαπητού σε όλους- Μοράτα αλλά είναι κρίμα και για τον -ανερχόμενο- Τζάτζα. Γιατί αν συνεχίσει ο Ιταλός να είναι τέταρτη επιλογή, δεν πρέπει να τον κατηγορούμε αν γκρινιάζει.

Αξίζει κάτι περισσότερο. Και αυτό το δικαίωμα το έχει κερδίσει μέσα στο γήπεδο…

2 σχόλια:

  1. Συγχαρητήρια για το άρθρο. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Μας κάλυψες πλήρως σε αυτό το ζήτημα.

    Δημήτρης Λάρισα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ετσι ειναι.Δυστυχως ο Μορατα φετος ειναι κατωτερος των περιστασεων ενω ο Σιμονε οποτε αγωνιστηκε εδειξε καλα στοιχεια και μου εκανε εντυπωση που υπηρχαν συζητησεις για φυγη Ζαζα και ελευση Ματρι.Ο Ζαζα ειναι πολυ καλος και νομιζω αξιζει θεση στο ροστερ της Γιουβε και πολυ περισσοτερες ευκαιριες!
    Οσο για τον Αλβαρο το θεμα ειναι ψυχολογικο νομιζω!Θελει 1-2 γκολ για να νιωσει καλυτερα αλλα και η μπαλα δεν του κανει το χατηρι!Παντως ο ισπανος πρεπει να προσεχθει γιατι ειναι κεφαλαιο και μπορει να προσφερει πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή