Η παραδοχή Αλέγκρι και η φιλοσοφία που αποτρέπει τους μεγάλους προπονητές

Σε συνεντεύξεις Τύπου δε βγαίνουν ιδιαίτερες ειδήσεις γιατί είναι καταστάσεις ρουτίνας. Παρόλα αυτά, ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι είπε αρκετά «καλά» πράγματα λίγο πριν το ματς με την Βερόνα. Όχι ειδήσεις αλλά διαπιστώσεις.

Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Don Vito

Όπως ενημερωθήκατε πρώτοι από τη Famiglia Bianconera μας ξεκαθάρισε πως δύσκολα θα γίνει μια δυνατή μεταγραφή. Αυτό λίγο πολύ το γνωρίζαμε καθώς με διαφορετικά λόγια το έχει πει και ο ίδιος και ο Μαρότα από τον Δεκέμβρη.

Το μήνυμα που έστειλε σε Σιμόνε Τζάτζα αλλά και Αλβάρο Μοράτα ήταν επίσης επιβεβαίωση των όσων θα συμβούν στην ομάδα. Προχωράμε με βασικό δίδυμο Ντιμπαλά-Μάντζουκιτς και οι άλλοι δύο, ο Ισπανός πρώτα και ο Ιταλός μετέπειτα, είναι οι αλλαγές τους.

Για το πρώτο δε διαφωνώ καθόλου. Από το να μαζέψουμε πάλι μέτριους, ας πορευτούμε ως έχει. Ούτε στο δεύτερο προβληματίζομαι. Οσο η ομάδα τραβάει και παίρνουμε τους βαθμούς, προσωπικά δε με νοιάζει αν σκοράρει ο Ντιμπαλά ή ο Μοράτα. Την ομάδα αγαπάμε και υποστηρίζουμε, όχι πρόσωπα.

Ο Αλέγκρι είπε και κάτι που όλοι το γνωρίζουμε αλλά έχει άλλη αξία και σημασία να το λέει ο προπονητής. Είπε πως δεν είναι ο κινητήριος μοχλός στις μεταγραφικές περιόδους. Δεν αποφασίζει εκείνος, δεν «τελειώνει» τις υποθέσεις ο ίδιος.

Και αν αναρωτηθείτε πως αυτό δεν είναι κάτι νέο, θα συμφωνήσω μαζί σας. Ολοι το ξέρουμε και δεκάδες από εσάς το έχετε εκφράσει μέσω των σχολίων του blog πως αποφασίζει ο Αντρέα Ανιέλι και εκτελεί ο Μπέπε Μαρότα. Ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι ρωτάται να πει τη γνώμη του. Ως εκεί…

Το σημαντικό στην υπόθεση είναι μέχρι πότε θα ακολουθεί η Γιουβέντους αυτό τα πλάνο. Θέλουν να συνεχίζουν για τα επόμενα δυο-τρία χρόνια με αυτή τη φιλοσοφία ώστε να έρθουν και άλλοι θετικοί ισολογισμοί και να αυξηθούν τα έσοδα ή υπάρχει πιο μεγάλο χρονοδιάγραμμα;

Ο Αλέγκρι, όποια κι αν είναι η πορεία του, θεωρώ πως είναι δύσκολο να κάτσει στην ομάδα για περισσότερο από δυόμιση χρόνια ακόμη. Πάει ήδη στις δύο σεζόν στο Τορίνο. Να κάτσει και του χρόνου; Αντε και την μεθεπόμενη σεζόν; Κάπου εκεί θα φύγει. Θα έχει κλείσει ο κύκλος του.

Όταν ο προπονητή παραδέχεται πως δεν έχει ιδιαίτερη βαρύτητα στις μεταγραφές, ένα πρόβλημα υπάρχει. Άλλο να πεις στη διοίκηση θέλω έναν καλό μέσο (βρείτε μου εσείς κάποιον που να ταιριάζει στο μπάτζετ) και άλλο θέλω τον «τάδε» γιατί μαζί του θα κάνω… παπάδες.

Κακά τα ψέματα, οι μεγάλοι προπονητές δεν μπορούν να δεχτούν τους όρους που έχει φτιάξει η διοίκηση. Δεν μπορεί να έρθει το μεγάλο όνομα στον πάγκο και να μην έχει λόγο στις μεταγραφές και να περιμένει κάποια καλή ευκαιρία ελεύθερου ή παζάρι στο παζάρι για μια δυνατή μεταγραφή.

Και ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι δεν είναι μεγάλος προπονητής. Εδώ δεν δέχτηκε αυτή τη λογική ο Αντόνιο Κόντε (άσχετα αν έκανε λάθος), που επίσης δεν είναι μεγάλος προπονητής. Τις προάλλες έγραφα για «Το θαύμα του Αντρέα Ανιέλι» (διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο) και υποστηρίζω κάθε λέξη του συγκεκριμένου άρθρου. Μιλώ για το κοντινό αύριο όμως, ένα αύριο που δε θα έχει τον Μαξ στον πάγκο της ομάδας.

Το τελευταίο μεγάλο όνομα προπονητή που ήρθε στην Γιούβε ήταν ο Φάμπιο Καπέλο. Από τότε έγιναν πολλά και για δέκα χρόνια την έχουμε βγάλει με μέτριους και πειράματα. Δεν τα πήγαμε άσχημα μέχρι τώρα αλλά επειδή υποστηρίζοντας της μεγαλύτερη ιταλική ομάδα και ένα από τα μεγαθήρια της Ευρώπης οφείλεις να βλέπεις μπροστά, τις επόμενες κινήσεις στην ασπρόμαυρη σκακιέρα, θα ήθελα να ξέρω μέχρι πότε ο προπονητής δε θα έχει λόγο στις μεταγραφές και δε θα μπορεί να… παραγγέλνει ποδοσφαιριστές.

Και προσοχή! Άλλο σπαταλάω λεφτά για χάρη ενός κακομαθημένου προπονητή και άλλο του κάνω τα χατίρια…