Ο παράγοντας Κεντίρα, τα δύο στρατόπεδα και τι δείχνουν τα νούμερα

Σάμι Κεντίρα. Ευαίσθητο θέμα για κάθε Γιουβεντίνο. Ο πολύπειρος γερμανός μέσος, που έφτασε το καλοκαίρι στη Γιουβέντους ως ελεύθερη μεταγραφή από τη Ρεάλ Μαδριτης, έχει καταφέρει να διχάσει τις τάξεις των Γιουβεντίνων οπαδών με την ως τώρα παρουσία του στην ομάδα.

Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger La Capolista

Ας ρίξουμε μια πιο ενδελεχή ματιά στην προσφορά του Κεντίρα, σε μια προσπάθεια να καταλήξουμε τελικά αν άξιζε το καλοκαιρινό ρίσκο της διοίκησης, η οποία του προσέφερε ένα από τα υψηλότερα συμβόλαια της ομάδας, γνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητες και τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας κίνησης.

Πριν προχωρήσω στην ανάλυση της αγωνιστικής προσφοράς του Κεντίρα, θα ήθελα να διαχωρίσω (σε περίπτωση που κάποιος δε γνωρίζει) τις δύο τάσεις που επικρατούν μέσα στον κόσμο της Γιουβέντους για την περίπτωση του Γερμανού.

Υπάρχει η ψυχραιμότερη και πιο υπομονετική μερίδα οπαδών, που σέβεται την εμπειρία, τις παραστάσεις του παίκτη και θεωρεί ότι όταν ο υγιής Κεντίρα βρίσκεται μέσα στο γηπεδο, η ομάδα χαλυβδώνεται με έναν εργάτη πολυτελείας που πασάρει σχεδόν αλάνθαστα και μαρκάρει αποτελεσματικά τόσο με το σώμα όσο και με το μυαλό.

Στον αντίποδα, υπάρχει και η πιο απαισιόδοξη μερίδα, που θεωρεί ότι ο Κεντίρα, πέρα από την ευπάθεια στους τραυματισμούς, είναι αργός, δε «στρίβει» και αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη της ομάδας.

Λοιπόν, ας πούμε δυο κουβέντες...

Το ότι ο Κεντίρα είναι injury prone το γνωρίζαμε όλοι εξαρχής και πρώτη από όλους η διοίκηση. Από εκεί και πέρα όμως, προσωπικα θεωρώ ότι δεν κάνουμε λόγο για έναν παίκτη που βρίσκεται στη δύση της καριέρας του (τύπου Εσιέν) που θεωρείται δεδομένο ότι έχει ακόμα ελάχιστα ποιοτικά παιχνίδια στα πόδια του.

Μιλάμε για έναν παίκτη 28 ετών, ο οποίος έχει σηκώσει τα πάντα από τα 26 του και καλώς εχόντων των πραγμάτων έχει ακόμα μια παραγωγική ποδοσφαιρική πενταετία. Έστω τριετία.

Και όλοι εμείς οι Γιουβεντίνοι, νιώσαμε στο πετσί μας το φετινό πρώτο δίμηνο τι σημαίνει να απουσιάζει η εμπειρία από το ρόστερ σου. Οι μπαρουτοκαπνισμένοι παίκτες ήταν, είναι και θα είναι απαραίτητοι για κάθε ομάδα.

Ας δούμε τώρα τον Κεντίρα μέσα από τους αριθμούς.

Η Γιουβέντους φέτος έχει δώσει 27 επίσημους αγώνες. Στους 15 από αυτούς που ο ευπαθής Γερμανός βρισκόταν στα πιτς, η ομάδα είχε 7 νίκες,3 ισοπαλίες και 5 ήττες, σκόραρε με το σταγονόμετρο (1,2 γκολ ανά αγώνα), δέχτηκε 11 γκολ και αποσπούσε μόλις 1,6 πόντους ανά αγώνα.

Στα 12 ματς, που ο Κεντίρα αγωνίστηκε, η Γιουβέντους είχε 10 νίκες, 2 ισοπαλίες και καμία ήττα! Άρχισε να σκοράρει 2,3 γκολ ανά αγώνα και από άποψης συγκομιδής να αγγίζει σχεδόν το άριστο με 2,7 πόντους ανά αγώνα.

Κάποιος θα επισημάνει, και πολύ σωστά θα κάνει, ότι η άνοδος της ομάδας ήταν γενικότερη και ειδικά στο θέμα δημιουργία έγιναν άλματα μετά το πρώτο δίμηνο. Και πάλι όμως δεν παύει αυτή η στατιστική διαφορά να είναι άξια αναφοράς, μιας και τα γκολ, η ηρεμία και η επίτευξη της αποτελεσματικότητας έχουν τις ρίζες τους πάντα στις πιο πίσω γραμμές.

Και ο Κεντίρα στο να προσδίδει σταθερότητα και μυαλό στο παιχνίδι της ομάδας του είναι μανούλα. Δεν είναι τυχαίο, ότι μετά από τόσους τραυματισμούς ξεκινάει ακόμα βασικός στη Nationalmannschaft.

Η παρουσία του την περασμένη Κυριακή στη δύσκολη έδρα της Σαμπντόρια αποτελεί άλλο ένα πειστήριο ότι ο Κεντίρα είναι ένας εξαιρετικά χρήσιμος παίκτης, που μπορεί να μη θέλγει στο μάτι, αλλά θα κάνει τον προπονητή του να τρίβει τα χέρια του.

Πέρα του γεγονότος ότι σκόραρε, πλασάροντας τον Βιβιάνο σαν σέντερ φορ, ελλείψει και του Μαρκίσιο, ανέλαβε χρέη πρωτεργάτη στον άξονα, πάσαρε σωστά τη μπάλα (78,1%) και αποτέλεσε σημείο αναφοράς στο παιχνίδι.

Η χρονιά είναι μεγάλη και το ρόστερ κάθε ομάδας που θέλει να λέγεται μεγάλη, πρέπει να έχει επιλογές, εναλλακτικές και πολυεργαλεία. Και ο υγιής Κεντίρα είναι χρήσιμο πολύεργαλείο, ένας παράγοντας που χαλάει τα σχέδια του αντιπάλου και ενισχύει τα σχέδια του προπονητή του. Διαφωνείς;