Η διαφορά ανάμεσα σε δύο πέταλα γιατί δεν είναι όλα όπως το Juventus Stadium

Η εικόνα είναι λυπηρή. Ειδικά για όσους από εμάς μεγάλωσαν με τα γήπεδα της Serie A να σειόνται. Για τους νεότερους να πούμε πως αρκετά χρόνια πριν, οι μεγάλες ομάδες είχαν περισσότερα από 40.000 διαρκείας. Καταλαβαίνουμε πού έφτανε το μέσο όρο εισιτηρίων.

Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Drugho

Η εικόνα από το Ολίμπικο της Ρώμης στον αγώνα της Παρασκευής δεν προβληματίζει κανέναν, αν και θα έπρεπε. Εμείς, ως τιφόζι της Γιούβε, ζούμε στον δικό μας κόσμο. Ζούμε σε ένα μοντέρνο, πανέμορφο και κατάμεστο Juventus Stadium. Δεν είναι αυτή η εικόνα της Ιταλίας όμως.

Η εικόνα του Καμπιονάτο συνθέτεται από γερασμένα γήπεδα, μισοάδεια ή μισογεμάτα, ανάλογα πως θέλει να τα δει κάποιος. Η Λάτσιο είναι μια παραδοσιακή ιταλική δύναμη. Δεν είναι η ομάδα των τίτλων και των διακρίσεων αλλά είναι μια ομάδα που κουβαλάει κόσμο.

Οποια κι αν είναι τα προβλήματα των οργανωμένων με την διοίκηση, όποια κι αν είναι η κόντρα που υπάρχει, είναι πολύ λυπηρό για όλους εμάς που αγαπάμε το ποδόσφαιρο και γουστάρουμε τη Serie A να βλέπουμε μια τέτοια εικόνα στο ματς με τη Γιούβε. Και αν αυτό συμβαίνει με τον απόλυτο κράχτη-μαγνήτη φιλάθλων της Serie A, τη Κυρία, μπορούμε εύκολα να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει σε αγώνες που έχουν μικρότερο ενδιαφέρον.

Το Ολίμπικο δε το γεμίζει ούτε η Ρόμα. Το Μεάτσα ή Σαν Σίρο, ανάλογα τον γηπεδούχο, δε γεμίζει ούτε και αυτό. Το ίδιο και το παλιό γήπεδο της Νάπολι. Στάδια που μπορούν να φιλοξενήσουν πάνω από 50.000 οπαδούς δείχνουν ανίκανα να φιλοξενήσουν κόσμο.

Γιατί; Δεν έχει κόσμο η Μίλαν, η Ιντερ, η Ρόμα, η Νάπολι, η Λάτσιο ώστε να πάνε στο γήπεδο; Όχι φυσικά. Κίνητρο δεν έχουν. Λίγο οι κόντρες, λίγο η δυναμική του πρωταθλήματος, λίγο το ένα, λίγο το άλλο έχουν φέρει τη Serie A σε χαμηλά επίπεδα.

Το κακό δεν είναι η πτώση, μέσα στο παιχνίδι είναι και αυτή. Το πρόβλημα είναι πως παγιώνεται μια τέτοια κατάσταση και όλοι τη βιώνουν σα να είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό. Έλα που δεν είναι.

Από την άλλη, οι τιφόζι της Γιούβε πραγματοποίησαν μία ακόμη εντυπωσιακή εκδρομή και πήραν κατά κράτος τη μάχη της κερκίδας. Δεν είχαν αντίπαλο όμως. Μόνοι τους έπαιζαν. Κρίμα για τη Serie A. Τα μεγαλεία έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Πολύ κακό το μάνατζμεντ και το μάρκετινγκ που κάνουν αυτοί που οδηγούν το ιταλικό ποδόσφαιρο στην μετριότητα. Σαν τις περισσότερες μεταγραφές που βλέπουμε στα γήπεδα που μεγαλούργησαν αστέρια που δε θα βγάλει ποτέ ξανά το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Πολύ κακό να βλέπουμε μια τέτοια εικόνα στα γήπεδα που γεννήθηκε το κίνημα των Ultras. Κρίμα ragazzi…