Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Bernardino di Betto
Για να είμαστε ειλικρινείς όμως, δεν παίζουν και πολύ καλύτερο ποδόσφαιρο οι πρωτοπόροι του πρωταθλήματος ως τώρα. Απλά ήταν περισσότερο αποτελεσματικοί, είχαν πιο βατό πρόγραμμα από τους μπιανκονέρι και εκμεταλλεύτηκαν το κακό ξεκίνημα του «δυνάστη» τους. Παρόλα αυτά οφείλουμε να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους, γιατί έχουν αρχίσει να δημιουργούνται κάποιες παρεξηγήσεις.
Αυτή τη στιγμή η ομάδα κάνει τα στοιχειώδη για να έχει αυτή την ανοδική πορεία στον βαθμολογικό πίνακα. Είναι κυνική και παίρνει επαγγελματικά τα αποτελέσματα που χρειάζεται, ώστε να ανέλθει στην κατάταξη του πρωταθλήματος, βασιζόμενη όχι στις επιλογές του προπονητή αλλά στην πολύ καλή της άμυνα και στις ατομικές επιδόσεις κάποιων ποδοσφαιριστών, οι οποίες θα αναλυθούν και παρακάτω. Το ποδόσφαιρο που παίζουμε ανά διαστήματα είναι «τίμιο» αλλά σε γενικές γραμμές χαρακτηρίζεται ως μετριότατο.
Και επειδή η ομάδα παρουσιάζει μια ανάκαμψη, δε σημαίνει, ότι ο Αλέγκρι έγινε ξαφνικά ο «Δάσκαλος Γιόντα» των προπονητών. Η γνώμη μου για αυτόν παραμένει η ίδια, μετριότατος έως κακός προπονητής, που μπορεί να πετύχει εφήμερες επιτυχίες αλλά όχι να χτίσει την ομάδα του μέλλοντος.
Του λείπουν βασικές δεξιότητες για αυτό το πράγμα, όπως το mentoring και το motivating. Ευτυχώς για αυτόν, του σώζουν το «τομάρι» η καλή μας άμυνα, ο εξαιρετικός Ντιμπάλα, ο εξαιρετικός Στουράρο, για τον οποίο δεν έχει γίνει μνεία από κανέναν (!!!), ο αρκετά καλός Μάντζουκιτς και ο πολύ καλός Άλεξ Σάντρο («στραβοκοπιόμαστε» που τραυματίστηκε ο Εβρά).
Για την άμυνα μας τα πράγματα είναι λίγο πολύ γνωστά. Επειδή είναι στο DNA της ομάδας, λόγω της καταγωγής της, κάθε αμυντικός που αγωνίζεται το κάνει σε υψηλό επίπεδο, ειδικά τις τελευταίες αγωνιστικές.
Ο Ντιμπάλα συνεχίζει τις εξαιρετικές εμφανίσεις, επιβεβαιώνοντας με «ότι δημιουργεί το δικό του φως» (διαβάστε εδώ το σχετικό προηγούμενο άρθρο) και ο Μάντζουκιτς, μετά και τον χρόνο που το δόθηκε (λόγω και του τραυματισμού του) συνθέτει ένα πολύ δυνατό δίδυμο στην επίθεση με τον Αργεντινό συμπαίκτη του, συνεργαζόμενοι αρκετές φορές άψογα.
Ο Στέφανο Στουράρο, εκμεταλλεύεται ξανά στο έπακρο τον τραυματισμό του Σάμι Κεντίρα και αποδίδει εξαιρετικά στο γήπεδο. Είναι ο πολυτιμότερος ποδοσφαιριστής της Μεγάλης Κυρίας μετά τον Ντιμπάλα κατά τη γνώμη μου.
Μπορεί να στερείται δημιουργικών και επιθετικών αρετών έναντι του Αρτούρο Βιντάλ, αλλά στο αμυντικό κομμάτι τον αντικαθιστά επάξια. Πολλά τρεξίματα, σωστός στις περισσότερες μεταβιβάσεις του, στα μαρκαρίσματα και στο πρέσινγκ εξαιρετικός και καλύπτει πολλά χιλιόμετρα σε κάθε ματς.
Μου θυμίζει λίγο τον μεγάλο Έντγκαρντ Ντάβιντς, χωρίς να έχω φυσικά την οποιαδήποτε πρόθεση να τον συγκρίνω μαζί του, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν άτοπο. Το γεγονός δε, ότι είναι Ιταλός με χαροποιεί ιδιαίτερα, διότι οι Ιταλοί είναι είδος προς εξαφάνιση τον τελευταίο καιρό στην Γιουβέντους, πράγμα ανεπίτρεπτο για την ομάδα που παραδοσιακά είχε τους περισσότερους.
Η απόδοση του Αλεξ Σάντρο στα τελευταία παιχνίδια, προσέδωσε επιπλέον χαμόγελα. Αφενός, γιατί του δόθηκε η ευκαιρία, μετά τον τραυματισμό του Εβρά, να αγωνιστεί βασικός και αυτός την άρπαξε από τα μαλλιά και αφετέρου γιατί με τον τρόπο που αγωνίζεται μας δείχνει, ότι στα αριστερά της άμυνας η ομάδα είναι θωρακισμένη και πώς κατέχει ένα πρότυπο σύγχρονου ακραίου οπισθοφύλακα.
Πολλές ανόδους κατά τη διάρκεια του αγώνα, παίζοντας το overlap που απαιτεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο, επιθετικά και δημιουργικά (επιτέλους ένας) πολύ καλός και αμυντικά το λιγότερο φιλότιμος. Το πιο σημαντικό είναι, ότι δείχνει να έχει όρεξη ώστε να βοηθήσει την ομάδα να επανέλθει στα ανώτερα πατώματα του βαθμολογικού πίνακα, και γενικότερα να την βοηθήσει στην εξέλιξη της.
Τώρα αν όλα αυτά μεταφράζονται ως πίστη στο πλάνο (;) του Αλέγκρι, στις ικανότητες του ως προπονητής και στην πεποίθηση, ότι αυτός είναι ο κύριος αναμορφωτής της τωρινής εικόνας που έχει η ομάδα, πάω πάσο.
«Η αλήθεια είναι ό,τι συμφέρει τον λαό» και έτσι λοιπόν και εγώ δεν προτίθεμαι να χαλάσω το όνειρο κανενός. Οπότε, ναι, πάμε για πρωτάθλημα! Ναι, ο Αλέγκρι είναι ένας από του σοφούς του ποδοσφαίρου! Μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι τώρα.
* Είπε ο Βλάντιμιρ Ίλιτς Λένιν (1870-1924), Σοβιετικός ηγέτης
Εισαι τιμιος στο αναγνωριζω και δεν ειρωνευομαι καθολου,περιμενα να σαι απο αυτους που εχει αναγκασει ο Αλεγκρι να κανουν ακομα μια κωλοτουμπα αλλα επιμενεις στην αποψη σου και το σεβομαι!Παρολαυτα ομως το οτι δεν εχεις και πολυ ιδεα απο ποδοσφαιρο κανει μπαμ φιλε!
ΑπάντησηΔιαγραφήδημητρης/μελβουρνη
Bernardino di Betto: Καλήσπερα Δήμητρη από Μελβούρνη. Βλέποντας το σχόλιο σου αναρωτιέμαι όλη την μέρα αν πρέπει να απαντήσω ή όχι. Τελικά, συμβουλευμένος και τους διαχειριστές της Famiglia θα κάνω για τελευταία φορά τον κόπο.
ΔιαγραφήΟ λόγος που επέλεξα να συμμετάσχω στο εγχείρημα (δήλωσα εγώ ενδιαφέρον για να ακριβολογούμε) Famiglia Bianconera είναι το γεγονός, ότι αφορά την ομάδα που αγαπώ. Έπειτα, συνέβαλλε και το γεγονός, ότι γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια ώστε να διαμορφώσει μια νέα διαφορετική ποδοσφαιρική κουλτούρα στην Ελλάδα και κατ’ επέκταση στην «κοινότητα» των Ελλήνων Γιουβεντίνων.
Το γεγονός, ότι επειδή δε συμφωνώ μαζί σου, και εσύ με περίσσιο θράσος με αποκάλεσες «άμπαλο» δείχνει, ότι έχουμε ακόμα πολύ δουλειά. Με αποκάλεσες «άμπαλο» χωρίς να αρθρώσεις ποδοσφαιρικό επιχείρημα, χωρίς να με ξέρεις, χωρίς να ξέρεις από που προέρχομαι, αν έχω σπουδάσει κάτι κλπ. Είπες μια ανοησία απλά για να την πεις.
Το δέχομαι και το σέβομαι, άλλωστε τόσα βλέπω γύρω μου, αυτό θα μου κάνει εντύπωση; Είσαι η απάντηση στην ηθική (με το ηθική δεν εννοώ το ήθος, σε προτρέπω να διαβάσεις λίγο Αριστοτέλη) και πνευματική παρακμή των Ελλήνων σε κάθε τομέα.
Όπως είπε και ο Γκαίτε «Οι ανόητοι και οι έξυπνοι είναι ακίνδυνοι. Βλάπτουν μόνο οι μισοανόητοι και οι ημιμαθείς». Όπως είπε ο Σαίξπηρ «Θα σε προκαλούσα σε πνευματική μονομαχία, αλλά βλέπω ότι είσαι άοπλος».