Υπάρχουν δύο τρόποι να λάμπεις: είτε να αντανακλάς το φως είτε να το δημιουργείς*

Στον απόηχο πια του αγώνα μεταξύ της Μεγάλης Κυρίας και των ροσονέρι του Μιλάνου, μιλάμε για την απόλυτη κακοποίηση του ποδοσφαίρου. Κρίμα για την αξία, την παράδοση και την ιστορία αυτών των ομάδων. Παρόλα αυτά κρατάμε σίγουρα κάποια θετικά από το χθεσινό ντέρμπι της Ιταλίας.

Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Bernardino di Betto

Το πιο σημαντικό είναι, ότι οι μπιανκονέρι αρχίζουν να ανακάμπτουν βαθμολογικά (γιατί αγωνιστικά έχουμε δρόμο ακόμα) το χαμένο έδαφος, πετυχαίνοντας την τρίτη συνεχόμενη νίκη της εκμεταλλευόμενη δε και τις απώλειες των πρωτοπόρων (μαζί με τη χθεσινή της Ρόμα).

Επίσης, είναι σημαντικό το γεγονός, ότι η Γιουβέντους νίκησε σε ένα ντέρμπι, ακόμα και αν μιλάμε για έναν παρηκμασμένο γίγαντα όπως η Μίλαν, και την προσπέρασε στον βαθμολογικό πίνακα.

Ωστόσο, η ομάδα έπαιξε τραγικό ποδόσφαιρο. Δημιουργικά για άλλη μια φορά ανύπαρκτη, ασύνδετη από γραμμή σε γραμμή, έχοντας διάθεση μόνο για καταστροφή και όχι δημιουργία, παίζοντας πολλές φορές αναχρονιστικό ποδόσφαιρο και δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο αυτοκτονικές τάσεις σε όποιον παρακολουθούσε το χθεσινό ματς.

Ο Μάτζουκιτς με τον τρόπο που χρησιμοποιείται δεν προσφέρει τίποτα στην ομάδα, παρά μόνο ως σκιάχτρο, ώστε να διώχνει τα κακά κοράκια μη τυχόν καταστραφεί η σοδειά της χρονιάς. Και όπως έχω πει πολλές φορές, κάτι δεν πάει καλά με τον Πογκμπά φέτος (διαβάστε το σχετικό άρθρο εδώ)! Μια καλή του ενέργεια δεν αναιρεί τη συνολική του εικόνα, η οποία είναι μετριότατη.

Ευτυχώς όμως για την ομάδα σε πρώτη φάση αλλά και για εμάς τους οπαδούς της, υπάρχει μια αχτίδα φωτός στο σκοτάδι. Ο Ντιμπάλα έχει μέταλλο μεγάλου παίχτη, είναι ένα ακατέργαστο διαμάντι, που περιμένει κάποιον να του δώσει σχήμα, και φροντίζει να μας το αποδεικνύει με κάθε τρόπο.

Ναι, για αυτό το παλικαράκι από την Κόρντομπα της Αργεντινής μιλάω, που πολλοί βιαστήκατε να κράξετε επειδή δαπανήθηκαν 40 εκατομμύρια ευρώ για χάρη του. Ήταν το μοναδικό ρίσκο που πήρε ο Μαρότα, και ίσως αυτό που τον κρατάει ακόμα στην Γιουβέντους.

Τα έχω ξαναπεί και θα τα ξαναπώ. Εξαιρετική τεχνική, γρήγορος, με διάθεση για δημιουργία και πολλά τρεξίματα, βάζοντας την ομάδα πάνω από το «εγώ» του, καλό σουτ και ξεκάθαρα δείχνει να βελτιώνει και σε αυτό που αποτελούσε ίσως την αχίλλειο πτέρνα του, δηλαδή τα τελειώματα του. Σε 781 λεπτά συμμετοχής στη Serie Α έχει 6 γκολ, 2 ασίστ και 84,1 % ευστοχία στις πάσες. Είναι από τις περιπτώσεις αυτών που «λάμπουν επειδή δημιουργούν μόνοι τους το φως».

Με την σωστή καθοδήγηση και νουθεσία, πιστεύω πως μπορεί να αποδειχθεί η σημαντικότερη επένδυση που έχει κάνει η Γιουβέντους τα τελευταία 10 χρόνια, και το πιο σημαντικό, να γίνει ο επόμενος ηγέτης της ομάδας.

Ο Ντιμπάλα δείχνει, ότι γουστάρει που αγωνίζεται με τα μπιανκονέρι χρώματα. Καταλαβαίνει, πως είναι να αγωνίζεται κανείς στον μεγαλύτερο σύλλογο της Ιταλίας που τον δόξασαν μερικοί από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές της ιστορία του ποδοσφαίρου.

Είναι σαφές βέβαια, ότι λόγω του νεαρού της ηλικίας του κάνει λάθη κατά τη διάρκεια του αγώνα και εδώ έγκειται η καθοδήγηση και η νουθεσία που είπαμε παραπάνω. Αλλά γεγονός είναι, ότι δεν «αντανακλά το φως που δημιουργούν οι άλλοι», αν το δημιουργούν, γιατί και αυτό πλέον είναι υπό αμφισβήτηση, αλλά το δημιουργεί μόνος του.

Με έχει γεμίσει προσδοκίες η εικόνα που έχει ως τώρα, και με κάνει να χαίρομαι που είναι μέρος του μέλλοντος της ομάδας μας. Forza Paulo!

*Το είπε ο Γάλλος ποιητής Paul Claudel (1868-1955)