Ξεκίνησε τον όμιλο του Champions League με ένα δυνατό διπλό στο Μάντσεστερ και συνέχισε με μια επαγγελματική εντός έδρας νίκη επί της Σεβίλλης. Ακολούθησαν δύο συνεχόμενες ισοπαλίες με τους Γερμανούς. Παρόλα αυτά, η Γιούβε παραμένει αήττητη στην Ευρώπη.
Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Mr. Black
Και αν δεν αποτελεί κατόρθωμα αυτό, είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα για το πόσο αλλοπρόσαλλη είναι η φετινή ομάδα. Μια ομάδα που έχασε από Ουντινέζε και Σασουόλο στην Ιταλία.
Θεωρώ δεδομένο πως αυτή τη Γιούβε θα βλέπουμε από ’δω και πέρα μέχρι το τέλος της χρονιάς. Κάποιες επιτυχίες και περισσότερες μέτριες έως κακές εμφανίσεις. Μια στο καρφί, μία στο πέταλο.
Στο πρώτο ημίχρονο με την Γκλάντμπαχ το γήπεδο είχε γύρει για τα καλά. Οι Γερμανοί πίεζαν ψηλά και δεν μας άφηναν να ανασάνουμε. Η ομάδα έχει μεγάλο πρόβλημα όταν πιέζεται. Δεν μπορεί να βγάλει με ηρεμία και καθαρό μυαλό στην μπάλα στο άλλο μισό του γηπέδου με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος να δημιουργούνται στην εστία του Μπουφόν κάμποσες φάσεις.
Από την άλλη, υπάρχουν κάποια δεκάλεπτα που μπορεί να μην μαγεύει αλλά κάνει εκείνη παιχνίδι. Εκλάμψεις! Μπορούσαμε να πετύχουμε δεύτερο γκολ στη Γερμανία αλλά μπορούσαμε να δεχτούμε κιόλας. Δίκαιη και όχι κακή η ισοπαλία.
Και όπως φάνηκε, στο τελευταίο τέταρτο την κυνηγήσαμε, γνωρίζοντας και το αποτέλεσμα στην Ισπανία. Η πρόκριση, δύο αγωνιστικές πριν συμπληρωθεί ο όμιλος, είναι στα χέρια μας. Και νομίζω πως θα την πάρουμε.
Σε μια χρονιά που δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει από ματς σε ματς, ό,τι καταφέρνουμε είναι κέρδος. Το ζήτημα είναι, και αυτό νομίζω πως μας πονάει όλους μας, είναι πως δεν κάνουμε εμείς παιχνίδι. Δεν μοιράζουμε εμείς την τράπουλα.
Η τύχη της φετινής Γιούβε δεν είναι αποκλειστικά στα πόδια των δικών μας ποδοσφαιριστών. Κρίνεται και από τις διαθέσεις των αντιπάλων. Και αυτό δε χωνεύεται εύκολα.
Forza Juve!
Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Mr. Black
Και αν δεν αποτελεί κατόρθωμα αυτό, είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα για το πόσο αλλοπρόσαλλη είναι η φετινή ομάδα. Μια ομάδα που έχασε από Ουντινέζε και Σασουόλο στην Ιταλία.
Θεωρώ δεδομένο πως αυτή τη Γιούβε θα βλέπουμε από ’δω και πέρα μέχρι το τέλος της χρονιάς. Κάποιες επιτυχίες και περισσότερες μέτριες έως κακές εμφανίσεις. Μια στο καρφί, μία στο πέταλο.
Στο πρώτο ημίχρονο με την Γκλάντμπαχ το γήπεδο είχε γύρει για τα καλά. Οι Γερμανοί πίεζαν ψηλά και δεν μας άφηναν να ανασάνουμε. Η ομάδα έχει μεγάλο πρόβλημα όταν πιέζεται. Δεν μπορεί να βγάλει με ηρεμία και καθαρό μυαλό στην μπάλα στο άλλο μισό του γηπέδου με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος να δημιουργούνται στην εστία του Μπουφόν κάμποσες φάσεις.
Από την άλλη, υπάρχουν κάποια δεκάλεπτα που μπορεί να μην μαγεύει αλλά κάνει εκείνη παιχνίδι. Εκλάμψεις! Μπορούσαμε να πετύχουμε δεύτερο γκολ στη Γερμανία αλλά μπορούσαμε να δεχτούμε κιόλας. Δίκαιη και όχι κακή η ισοπαλία.
Και όπως φάνηκε, στο τελευταίο τέταρτο την κυνηγήσαμε, γνωρίζοντας και το αποτέλεσμα στην Ισπανία. Η πρόκριση, δύο αγωνιστικές πριν συμπληρωθεί ο όμιλος, είναι στα χέρια μας. Και νομίζω πως θα την πάρουμε.
Σε μια χρονιά που δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει από ματς σε ματς, ό,τι καταφέρνουμε είναι κέρδος. Το ζήτημα είναι, και αυτό νομίζω πως μας πονάει όλους μας, είναι πως δεν κάνουμε εμείς παιχνίδι. Δεν μοιράζουμε εμείς την τράπουλα.
Η τύχη της φετινής Γιούβε δεν είναι αποκλειστικά στα πόδια των δικών μας ποδοσφαιριστών. Κρίνεται και από τις διαθέσεις των αντιπάλων. Και αυτό δε χωνεύεται εύκολα.
Forza Juve!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου