Τι κατάφεραν πέντε παίκτες που φόρεσαν τη φανέλα της Γιούβε και της Μίλαν

Με αφορμή τη διπλή μεταγραφή του Λεονάρντο Μπονούτσι από τη Γιουβέντους στη Μίλαν και τη... Μίλαν στη Γιουβέντους, θυμόμαστε κάποιες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που έκαναν τον ίδιο ή ον αντίθετο δρόμο.

Αφιέρωμα | Ποδόσφαιρο

Κάποιοι πέτυχαν στο Τορίνο, κάποιοι στο Μιλάνο, κάποιοι φορώντας και τις δύο φανέλες απλά γιατί εκτός από σπουδαίοι επαγγελματίες ήταν άξιοι παίκτες. Το σίγουρο είναι πως το πέρασμά τους έμεινε στην ιστορία.

Για να δούμε πέντε χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Η λίστα είναι μεγάλη και μόνο στις φετινές ομάδες, πλην του Μπονούτσ, υπάρχουν οι Γκονσάλο Ιγκουαΐν, Ματία Ντε Σίλιο και Ματία Καλντάρα...


Ρομπέρτο Μπάτζο

Σε μια ψηφοφορία της Gazzetta dello Sport για τον καλύτερο Ιταλό ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, ο «θεϊκός κοτσιδάκιας» πήρε την πρώτη θέση. Αυτός ήταν ο Ρομπέρτο Μπάτζο... Φαντασία και ουσία, μπαλαδόρος από τους λίγους, ο «μικρός Βούδας» έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο της ζωής του στη Γιουβέντους, τη φανέλα της οποίας φόρεσε από το 1990 ως το 1995.

Εχοντας κατακτήσει πρωτάθλημα, κύπελλο, κύπελλο ΟΥΕΦΑ και Χρυσή Μπάλα, το καλοκαίρι του '95 πήρε μεταγραφή στη Μίλαν, με την οποία κατέκτησε ένα πρωτάθλημα στα δύο χρόνια παρουσίας του εκεί.


Αντρέα Πίρλο

Ο Maestro είναι γνωστός σε όλους και θα παραμείνει στην ιστορία ως, ενδεχομένως, ο σπουδαιότερος μέσος στην ιστορία του calcio. Φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα της Μίλαν το 2001 και παρέμεινε για δέκα χρόνια στους ροσονέρι, κατακτώντας δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο και δύο Champions League.

Μετά από μια 10ετία, έχοντας φτάσει στα 32 του, αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα για αλλαγή και είπε «ναι» στην πρόταση της Γιουβέντους, την οποία βοήθησε τα μέγιστα ώστε να επανέλθει στον θρόνο της. Στα τέσσερα χρόνια παραμονής του στο Τορίνο πανηγύρισε ισάριθμα πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, δύο Σούπερ Καπ και... άγγιξε και το Champions League.


Εντγκαρ Ντάβιντς

Ολοι έχουν ταυτίσει το «πίτμπουλ» με την Γιουβέντους και λίγοι θυμούνται ότι πέρασε και από την Μίλαν. Για την ακρίβεια, οι ροσονέρι ήταν αυτοί που τον αγόρασαν από τον Αγιαξ το 1996, σε ηλικία 23 ετών. Στο Μιλάνο, όμως, δεν ήταν ευτυχισμένος και έτσι ο Λουτσιάνο Μότζι βρήκε την ευκαιρία και τον έντυσε μπιανκονέρο τον Δεκέμβριο του 1997.

Αυτό ήταν... Στα επόμενα επτά χρόνια ο Ντάβιντς θα καθιερωνόταν ως το καλύτερο αμυντικό χαφ της Ευρώπης, πανηγυρίζοντας τέσσερα πρωταθλήματα με την Γιούβε, σε μια από τις καλύτερες περιόδους της ιστορίας της.


Φίλιπο Ιντσάγκι

Εφτιαξε το όνομα του στην Αταλάντα, με τη φανέλα της οποίας βγήκε πρώτος σκόρερ το 1996-97 και το καλοκαίρι του '97 υπέγραψε στη Γιουβέντους. Αποστολή του ήταν να μη φανεί το κενό που άφησε ο Κριστιάν Βιέρι και μάλλον τα κατάφερε αφού έβαλε πολλά γκολ.

Το πρόβλημα είναι ότι θα έβαζε άλλα τόσα αν δεν είχε... γεννηθεί οφσάιντ. Με τους μπιανκονέρι ο Ιντσάγκι κατέκτησε το πρωτάθλημα του '98 και το καλοκαίρι του 2001 πουλήθηκε στη Μίλαν, όπου πήρε δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο και δύο Τσάμπιονς Λιγκ. Από τους μεγαλύτερους σκόρερ στην ιστορία του ιταλικού και όχι μόνο ποδοσφαίρου.


Πιέτρο Πάολο Βίρντις

Αυτό που λένε «για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι»... Ο Βίρντις ήταν σέντερ φορ, αγωνίστηκε στη Γιουβέντους την περίοδο 1977-80 και επανήλθε για την σεζόν 1981-82. Επιθετικός που ήξερε μπάλα, στο Τορίνο δεν ένιωσε ποτέ σαν στο σπίτι του ενώ και οι σχέσεις του με τους οπαδούς δεν ήταν η καλύτερη.

Τελικά, αφού πρώτα μεσολάβησε η Ουντινέζε για δύο χρόνια, πήρε μεταγραφή στη Μίλαν το 1984 και εκεί έδειξε την αξία του. Ως ροσονέρο αγωνίστηκε για πέντε χρόνια (ως το 1989) και έδωσε πολύτιμες λύσεις, με σημαντικά γκολ, στη Μίλαν των Ολλανδών που είχε αρχίσει να χτίζει ο Αρίγκο Σάκι.