Ποιος μπορεί να «έφαγε» τον Ντελ Πιέρο από τη Γιουβέντους;

Στον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο ήταν αφιερωμένη η χθεσινή ημέρα. Η ομάδα στο σάιτ της είχε τα γενέθλιά του και τις ευχές πρώτο θέμα. Κάθε Γιουβεντίνος που σέβεται τον εαυτό του και την ιστορία του ασχολήθηκε με τον αρχηγό. Η παγκόσμια κοινότητα αποθέωσε και νοστάλγησε τον Αλεξ. Σήμερα θα πάμε στα πιο δύσκολα…

Αρθρογραφία | Γιουβέντους

Τον Μάιο του 2012, μετά από 705 συμμετοχές και 290 γκολ με την μπιανκονέρα φανέλα, ο Ντελ Πιέρο σταμάτησε να συνεργάζεται με τη Γιουβέντους. Μια ιστορία που ξεκίνησε το 1993 ολοκληρώθηκε σε πλήρη αποθέωση αλλά και με ένα μεγάλο ερωτηματικό.

Ποιος αποφάσισε να σταματήσει ο Αλεξ από τη Γιουβέντους;

Ας πάμε λίγο πιο πίσω όμως. Ο Ντελ Πιέρο όδευε στα 38 του τότε και είχε ξεκαθαρίσει πως επιθυμεί να παίξει ποδόσφαιρο για τουλάχιστον ένα ακόμη χρόνο. Γνώριζε ο ίδιος πως δεν μπορούσε να είναι βασικός όπως παλιότερα. Ηθελε όμως να είναι μέσα στα γήπεδα, να ενσωματώνεται στις αποστολές, να μυρίζει το χορτάρι και όποτε του ζητείται, να μπαίνει και να προσφέρει.

Παράλληλα, είχε ξεκαθαρίσει πως τα χρήματα δεν αποτελούσαν πρόβλημα. Θα υπέγραφε εν λευκώ την ανανέωσή του στην ομάδα. Δεν ήθελε να βγάλει περισσότερα ή να εξαργυρώσει την προσφορά του. Να παραμείνει στον σύλλογο ήθελε.

Στην αρχή της σεζόν 2011-12 τέθηκε για πρώτη φορά τι θα γίνει με τον Αλεξ. Το συμβόλαιό του έληγε. Αν και ήταν νωρίς, ο Ντελ Πιέρο είχε δείξει πως ήταν αποφασισμένος να περιμένει μέχρι την τελευταία στιγμή την ομάδα. Δεν φαινόταν πρόσφορο έδαφος για την ανανέωσή του. Η διοίκηση δεν αντιμετώπιζε «ζεστά» το θέμα.

Οι περισσότεροι νομίζαμε πως δεν ήταν στις άμεσες προτεραιότητες του συλλόγου και όταν έρθει η ώρα, θα διευθετηθεί μέσα σε λίγα λεπτά. Εξάλλου δεν είχαν πολλά να πουν οι δύο πλευρές για να υπογράψουν μια ακόμη ανανέωση. Μια ανανέωση που φυσικά δεν ήρθε ποτέ.

Ο χρόνος περνούσε, ο Ντελ Πιέρο αγωνιζόταν όποτε του το ζητούσε ο προπονητής και πρόσφερε. Σαν σωστός φαντάρος, αν και ήταν συνταγματάρχης, περίμενε υπομονετικά χωρίς να δημιουργεί προβλήματα ή να βάζει φιτιλιές. Μπήκαμε στο 2012 και ο Ντελ Πιέρο ήταν στην ουσία ελεύθερος να αποφασίσει το μέλλον του. Περίμενε την Γιουβέντους όμως.

Μια Γιουβέντους που πήρε ένα ακόμη πρωτάθλημα και ο Ντελ Πιέρο αποθεώθηκε στο τελευταίο του εντός έδρας παιχνίδι. Ο κύβος ερρίφθη από πολύ νωρίτερα όμως. Η φράση που είχε πει ο Ιούλιος Καίσαρας λέγεται σε περιπτώσεις που μετά από πολλές σκέψεις και αμφιταλαντεύσεις λαμβάνεται οριστική απόφαση με πλήρη επίγνωση των συνεπειών που μπορεί να προκύψουν και την ανάγκη αντιμετώπισης αυτών





Ποιος ή ποιοι πήραν αυτήν την απόφαση; Ποιος ή ποιοι οδήγησαν στην ουσία τον Ντελ Πιέρο εκτός Γιουβέντους; Αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα κυριολεκτικά, ο Αλεξ διώχθηκε από την Γιουβέντους.

Μετά από μια καριέρα και μοναδική προσφορά δύο δεκαετιών, η ομάδα είπε στον Ντελ Πιέρο «σε ευχαριστούμε για όλα αλλά δε σε θέλουμε άλλο. Δεν μπορούμε να ικανοποιήσουμε την επιθυμία σου να αγωνίζεσαι ένα χρόνο ακόμη. Είσαι ελεύθερος να πας όπου θέλεις». Δεν ήταν και η πιο κομψή αντιμετώπιση.

Η σύνθεση της διοίκησης ήταν η ίδια με τη σημερινή, εκτός από τη θέση του αντιπροέδρου που έχει αναλάβει ο Πάβελ Νέντβεντ. Αντρέα Ανιέλι στην κορυφή της πυραμίδας, Μπέπε Μαρότα τεχνικός διευθυντής. Προπονητής ήταν ο Αντόνιο Κόντε.

Επιχειρώντας να δώσω μια εξήγηση, αρχίζω να αφαιρώ. Βγάζω εκτός τον Μαρότα. Νομίζω πως ο Μαρότα δε θα τολμούσε να προτείνει κάτι τέτοιο αν δεν ήταν σύμφωνος ο Αντρέα Ανιέλι αλλά πάνω από όλα δεν είναι το μέγεθος για να προτείνει κάτι τέτοιο. Ο ηθικός αυτουργός της απόφασης είναι η ο πρόεδρος ή ο προπονητής. Ποιος από τους δύο ήθελε κάτι τέτοιο;

Η ανάλυση δεν είναι απλή φυσικά και δε νομίζω να λειτουργούσε κάποιος κατά το δοκούν. Περισσότερο ως συλλογική απόφαση μου φαίνεται. Ο ένας παρακίνησε τον άλλον και οι δύο κατέληξαν στην τελική λύση: να αποδεσμευτεί ο Ντελ Πιέρο.

Ανάμεσα στον Αντρέα Ανιέλι και τον Αντόνιο Κόντε, αν και ο πρώτος έχει την απόλυτη δύναμη, θεωρώ πως πέρασε του προπονητή. Κατά τη δική μου γνώμη, ο Αντόνιο Κόντε δεν ήθελε να κρατήσει τον Ντελ Πιέρο στην ομάδα. Και έπεισε τον Αντρέα Ανιέλι, ο οποίος όμως φαίνεται πως ήταν ανοιχτός σε μια τέτοια σκέψη.

Γιατί ο Κόντε;

Για τη ματαιοδοξία του. Γιατί ήταν προπονητής που λειτουργούσε ως σταρ. Γιατί ήθελε να κινούνται όλα γύρω από αυτόν στην ομάδα. Γιατί λάτρευε να πέφτουν όλοι οι προβολείς πάνω του. Γιατί ήθελε να λένε για την Γιούβε του Κόντε και όχι για την Γιούβε του Ντελ Πιέρο.

Πριν ακόμη πάρει το πρώτο πρωτάθλημα, ο Κόντε ένιωθε δυνατός. Ενιωθε πως μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Ανέτειλε μια νέα εποχή στο Τορίνο. Ήταν η εποχή του Κόντε. Η ανερχόμενη προπονητική δύναμη.

Ο Αντόνιο Κόντε δούλεψε σκληρά για να τα πετύχει ό,τι κατάφερε στην ομάδα. Δούλεψε με παίκτες εργαλεία όμως και όχι με βεντέτες. Αν εξαιρέσουμε τον Τζανλουίτζι Μπουφόν που η ιδιαιτερότητα της θέσης του του περιόριζε τις αρμοδιότητες, οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές δούλευαν για τον προπονητή και κατ’ επέκταση για την ομάδα.

Βγαίνοντας ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο από τη μέση, ο Κόντε θα ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος. Εγινε κορεό στην κούρβα sud (αλήθεια, θυμάται κανείς να έχει γίνει κορεό ο Μαρτσέλο Λίπι;), έγινε το σύμβολο της τότε Γιούβε.

Να θυμίσω πως στις αρχές του επόμενου πρωταθλήματος είχε τιμωρηθεί και δεν καθόταν στους πάγκους και η επιστροφή του συνδυάστηκε από την καμπάνια της Γιούβε «ελάτε στο Juventus Stadium να δείτε τον Κόντε στο πρώτο του επίσημο παιχνίδι στον πάγκο της ομάδας». Ήταν η απόλυτη βεντέτα της ομάδας. Κάτι σαν… one and only. Η Γιούβε είχε αποκτήσει τον δικό της Μουρίνιο σε ό,τι αφορά τις τάσεις βεντετισμού.

Ο προπονητής που έδωσε το «ok» για να έρθουν στην ομάδα επιθετικοί τύπου Μπέντνερ ή του παροπλισμένου Ανελκά, δε γίνεται να μην υπολόγιζε τον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο. Ο one man show Αντόνιο Κόντε, κατά τη δική μου γνώμη, έπεισε τον Αντρέα Ανιέλι πως η ομάδα πρέπει να προχωρήσει χωρίς τον Αλεξ.

Η Γιούβε είναι πάνω από πρόσωπα και ποδοσφαιριστές και όφειλε να μπει σύντομα στην μετά Ντελ Πιέρο εποχή. Πράγματι, η Γιούβε είναι πάνω από πρόσωπα αλλά εκείνη την περίοδο ο Κόντε ήταν ο βασικός πυλώνας ανάπτυξης της ομάδας.

Ο Αντρέα Ανιέλι δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Ούτε είναι κάποιο παιδάκι που άγεται και φέρεται. Ακόμη κι αν έχει βάση αυτό το σκεπτικό και πείστηκε από τον Κόντε, έκανε λάθος. Βλέπετε, τη δόξα δεν τη μίσησε ποτέ κανείς. Και ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο «έκλεβε» τη δόξα από όλους τους άλλους. Γιατί ήταν η μπαντιέρα της Γιούβε. Μια μαντιέρα που κατέβηκε άδοξα από τον ιστό της.

Το σίγουρο είναι πως ο Αλεξ δεν έφυγε από την ομάδα γιατί ολοκληρώθηκε ο κύκλος του. Έφυγε γιατί κάποιος τον «έφαγε». Κάποια στιγμή θα το μάθουμε. Ακόμη και ο σοβαρός και μετρημένος στις κουβέντες του Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο θα τοποθετηθεί. Και ο αρχηγός δεν έχει μάθει να λέει ψέματα ή να κοροϊδεύει τον κόσμο της Γιούβε.

Μέχρι τότε, μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε…