Η αγωνιστική κρίση της ομάδας, ο Αλέγκρι στην πόρτα εξόδου και η… απάθεια των Ultras

Όταν η Γιούβε έχασε στον πρώτο αγώνα του πρωταθλήματος στην έδρα της κόντρα στην Ουντινέζε πολλοί από μας δε δώσαμε και πολύ σημασία λογικό άλλωστε το βρίσκω.

Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Il giovane bianconero

Ήρθε μετά από μια βδομάδα η δεύτερη «σφαλιάρα» από την Ρόμα και τότε όλοι σιγά-σιγά αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε πως κάτι δεν πάει καλά, κάτι λείπει από την αγωνιστική εικόνα της ομάδας μας. Η δικαιολογία πάνω-κάτω γνωστή.

Οι νίκες επί Μάντσεστερ Σίτι και Σεβίλλη θόλωσαν τα νερά και η Κυρία ονοματίστηκε από πολλούς ως μια ομάδα χωρίς ταυτότητα. Δεν θα διαφωνήσω μαζί τους. Ο Αλέγκρι βρίσκεται  στην πόρτα της εξόδου πιο κοντά από ποτέ μέσα σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο.

Η ομάδα του τελείως ανίκανη να συνδέσει την άμυνα με το κέντρο του γηπέδου. Μια ομάδα χωρίς πλάνο χωρίς σχέδιο για το παιχνίδι. Μια ομάδα που έπαψε να είναι κυρίαρχη του παιχνιδιού μια ομάδα που έπαψε να είναι η Γιουβέντους.

Η μόνη έκπληξη στο θέμα του Αλέγκρι είναι η στάση των οπαδών και αναφέρομαι κυρίως στους οργανωμένους που δεν έχουν πάρει θέση στην κακή αγωνιστική εικόνα της ομάδας γιατί πολλοί μη οργανωμένοι αποδοκίμασαν την ομάδα μας σε κάποια ματς όπως με την Κίεβο Βερόνα ή την Γκλάντμπαχ. Εξακολουθούν να πηγαίνουν κάθε Κυριακή γήπεδο και να βλέπουν τη Γιούβε εξακολουθούν να τραγουδούν συνθήματα στήριξης προς τους παίκτες μας.

Αν και μεταξύ μας πίστευα πως θα του την έχουν στημένη στην γωνία γιατί ποτέ οι σχέσεις οπαδών-Αλέγκρι δεν ήταν οι καλύτερες.

Καθοριστικό πολύ θα είναι το παιχνίδι του Σαββάτου κόντρα στη μισητή Τορίνο που άμα η Γιούβε χάσει ξανά βαθμούς δε θα αργήσει και η οργή των Ultras.

Ως τότε… Fino Alla Fine Forza Juventus

ΥΓ: Το άρθρο είναι αφιερωμένο σε όλους τους Γιουβεντίνους στον πλανήτη Γη με αφορμή τα 118 χρόνια της ομάδας μας!