Θετικό ότι σκόραρε ο Ντιμπάλα, θετικό ότι βρήκε επιτέλους δίχτυα ο Μάντζουκιτς αλλά υπάρχει κάτι άλλο που αποτελεί το πιο ευχάριστο νέο για την Γιουβέντους από το ματς με την Αταλάντα.
Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Don Luciano
Ποιο είναι αυτό; Η αμυντική λειτουργία. Το ξέρουμε όλοι ότι δεν είχαμε απέναντι μας κάποιο θηρίο αλλά θηρία δεν ήταν ούτε οι ομάδες που μας έκοψαν βαθμούς στις πρώτες αγωνιστικές. Τότε που η Γιούβε με κάποιον μαγικό τρόπο κατάφερνε να δέχεται πάντα γκολ.
Αυτό, τώρα, δείχνει να αλλάζει. Καμία απειλή για την εστία του Μπουφόν στον αγώνα με την Σεβίλλη, ένα δοκάρι σε ένα σουτ από πλάγια θέση στον αγώνα με την Ιντερ και από εκεί και πέρα κανένας άλλος κίνδυνος, θεατής ο Τζίτζι στο ματς με την Γκλάντμπαχ, θεατής και σε αυτό με την Αταλάντα.
Η αμυντική λειτουργία είναι το πιο σημαντικό για κάθε ομάδα και πολύ περισσότερο για την Γιουβέντους, η οποία ανέκαθεν όταν είχε καλή άμυνα είχε και φιέστες στο τέλος της σεζόν. Αν θα έχουμε φέτος δεν μπορούμε να το ξέρουμε από τώρα αλλά ξέρουμε πως αν θέλουμε να στοχεύουμε σε κάτι τέτοιο θα πρέπει τα μετόπισθεν να δουλέψουν όπως πρέπει. Και στα τελευταία ματς φαίνεται ότι τα πράγματα αρχίζουν να φτιάχνουν σιγά-σιγά.
Οχι τυχαία, επίσης, οι Ιταλοί έχουν αρχίσει να λένε και να γράφουν ότι η ομάδα έχει αρχίσει να δένει, να δίνει την εικόνα ομάδας στον αγωνιστικό χώρο, από την στιγμή που άρχισε να δουλεύει και πάλι σωστά η άμυνα. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι αυτομάτως λύνονται όλα τα προβλήματα αλλά αν είναι η ομάδα «ok» πίσω, μπροστά εύκολα ή δύσκολα θα την βρει την άκρη.
Κάποια στιγμή άλλωστε, νομοτελειακά, θα υπάρξει και στην επίθεση το δέσιμο, θα βγουν και αυτοματισμοί, θα παρουσιάσουν κάτι όμορφο δημιουργικά. Εκτός κι αν στο Βίνοβο... παίζουν τάβλι καθημερινά αλλά δεν το νομίζω.
Οπως και να έχει, το πρόγραμμα -με βάση την λογική- λέει νίκες από εδώ και πέρα. Την Τετάρτη με την Σασουόλο εκτός, το Σάββατο με την Τορίνο εντός, μετά την Εμπολι εκτός και πάει λέγοντας...
Το έδαφος που χάθηκε στις πρώτες αγωνιστικές δεν είναι λίγο αλλά δεν είναι και τέτοιο που να μην καλύπτεται. Ειδικά με 29 αγωνιστικές μπροστά μας και (επίσης) ειδικά από την στιγμή που η Γιουβέντους θα παίξει ως Γιουβέντους. Στην άμυνα, πλέον, αρχίζει και το κάνει. Ας πάμε σιγά-σιγά και πιο μπροστά στο γήπεδο...
Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Don Luciano
Ποιο είναι αυτό; Η αμυντική λειτουργία. Το ξέρουμε όλοι ότι δεν είχαμε απέναντι μας κάποιο θηρίο αλλά θηρία δεν ήταν ούτε οι ομάδες που μας έκοψαν βαθμούς στις πρώτες αγωνιστικές. Τότε που η Γιούβε με κάποιον μαγικό τρόπο κατάφερνε να δέχεται πάντα γκολ.
Αυτό, τώρα, δείχνει να αλλάζει. Καμία απειλή για την εστία του Μπουφόν στον αγώνα με την Σεβίλλη, ένα δοκάρι σε ένα σουτ από πλάγια θέση στον αγώνα με την Ιντερ και από εκεί και πέρα κανένας άλλος κίνδυνος, θεατής ο Τζίτζι στο ματς με την Γκλάντμπαχ, θεατής και σε αυτό με την Αταλάντα.
Η αμυντική λειτουργία είναι το πιο σημαντικό για κάθε ομάδα και πολύ περισσότερο για την Γιουβέντους, η οποία ανέκαθεν όταν είχε καλή άμυνα είχε και φιέστες στο τέλος της σεζόν. Αν θα έχουμε φέτος δεν μπορούμε να το ξέρουμε από τώρα αλλά ξέρουμε πως αν θέλουμε να στοχεύουμε σε κάτι τέτοιο θα πρέπει τα μετόπισθεν να δουλέψουν όπως πρέπει. Και στα τελευταία ματς φαίνεται ότι τα πράγματα αρχίζουν να φτιάχνουν σιγά-σιγά.
Οχι τυχαία, επίσης, οι Ιταλοί έχουν αρχίσει να λένε και να γράφουν ότι η ομάδα έχει αρχίσει να δένει, να δίνει την εικόνα ομάδας στον αγωνιστικό χώρο, από την στιγμή που άρχισε να δουλεύει και πάλι σωστά η άμυνα. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι αυτομάτως λύνονται όλα τα προβλήματα αλλά αν είναι η ομάδα «ok» πίσω, μπροστά εύκολα ή δύσκολα θα την βρει την άκρη.
Κάποια στιγμή άλλωστε, νομοτελειακά, θα υπάρξει και στην επίθεση το δέσιμο, θα βγουν και αυτοματισμοί, θα παρουσιάσουν κάτι όμορφο δημιουργικά. Εκτός κι αν στο Βίνοβο... παίζουν τάβλι καθημερινά αλλά δεν το νομίζω.
Οπως και να έχει, το πρόγραμμα -με βάση την λογική- λέει νίκες από εδώ και πέρα. Την Τετάρτη με την Σασουόλο εκτός, το Σάββατο με την Τορίνο εντός, μετά την Εμπολι εκτός και πάει λέγοντας...
Το έδαφος που χάθηκε στις πρώτες αγωνιστικές δεν είναι λίγο αλλά δεν είναι και τέτοιο που να μην καλύπτεται. Ειδικά με 29 αγωνιστικές μπροστά μας και (επίσης) ειδικά από την στιγμή που η Γιουβέντους θα παίξει ως Γιουβέντους. Στην άμυνα, πλέον, αρχίζει και το κάνει. Ας πάμε σιγά-σιγά και πιο μπροστά στο γήπεδο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου