Ο χρόνος περνάει και τα μυστήρια του Αλέγκρι συνεχίζονται

Σε σχέση με τους αγώνες κόντρα σε Ρόμα και Νάπολι η Γιουβέντους ήταν καλύτερη στο Μιλάνο αλλά πάλι δεν νίκησε και αυτό είναι το πρόβλημα.

Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Don Luciano

Οτι οι μπιανκονέρι είναι καλύτερη ομάδα από την Ιντερ το ξέραμε. Φάνηκε άλλωστε στο μεγαλύτερο, αν όχι σε όλο, διάστημα του αγώνα στο Μεάτσα. Δεν θέλαμε να μάθουμε αυτό, όμως, γιατί το ξέραμε ήδη. Αυτό που θέλαμε να μάθουμε είναι ότι η Γιούβε μπαίνει ξανά στη μάχη του τίτλου και δεν το μάθαμε... Και το κακό είναι ότι δεν υπάρχει πολύς χρόνος διαθέσιμος ακόμη.

Το είπε και ο Μαρκίσιο μετά το ματς: «Είμαστε δυνατοί και το ξέρουμε, ειδικά αν είμαστε πλήρεις, αλλά θα πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν έχουμε πολύ χρόνο στη διάθεση μας ακόμη».

Χρόνο, 2-3 ματς δηλαδή, για να βρει ρυθμό, χρειάζεται ο ίδιος μετά τους δύο σερί τραυματισμούς. Η Γιουβέντους, όπως τα κατάφερε, δεν μπορεί να έχει περισσότερο χρόνο αλλά πρέπει να έχει αποτελέσματα και αυτά προς το παρόν δεν έρχονται. Οπως κι αν παίζει.

Το γιατί δεν έρχονται ή μάλλον το πώς θα έρθουν, προφανώς είναι θέμα του προπονητή. Δική του δουλειά να βρει την λύση δηλαδή. Ο Αλέγκρι ακόμη και χθες, μετά το 0-0 στο Μιλάνο, παρέμεινε σίγουρος για το γεγονός ότι η ομάδα θα είναι εκεί, στη μάχη ως το τέλος. «Το θέμα είναι στα Χριστούγεννα να έχουμε μειώσει στο -4, -5 από την κορυφή ώστε να έχουμε τον δεύτερο γύρο στη διάθεση μας για να ανατρέψουμε την κατάσταση» είπε.

Οπως το λέει, όπως ακούγεται δηλαδή, είναι εύκολο. ΟΚ, μειώνουμε την διαφορά στο -4 μέχρι τα Χριστούγεννα και μετά, όντως, πιστεύω κι εγώ ότι στον δεύτερο γύρο θα τους καταπιούμε. Για να είμαστε στο -4 τον Δεκέμβριο όμως θα πρέπει να γίνει ένα σερί νικών και αυτό μέχρι τώρα δείχνει πολύ δύσκολο για την Γιούβε. Αν δεν ήταν, θα το είχε κάνει ήδη και θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα. Δεν το έκανε όμως και τα πράγματα είναι δύσκολα.

Τόσο δύσκολο, όσο μοιάζει για την φετινή Γιουβέντους το να εκτελέσει καλά ένα φάουλ. Είτε απευθείας είτε με κομπίνα. Τι κάνουν σε αυτόν τον τομέα στο Βίνοβο τόσο καιρό, μετά την αποχώρηση του Πίρλο, είναι πραγματικά μυστήριο...

Οπως ήταν μυστήριο, τουλάχιστον για μένα, το γιατί ο Τζάτζα έμεινε 78 λεπτά στο ματς ή το γιατί ο Μοράτα επιλέχθηκε για να παίξει σαν στήριγμα από αριστερά, με συνέπεια βασικά να χαθεί.

Οσο για την coreo των οπαδών της Ιντερ, δύο πράγματα μόνο: Πρώτον, πολύ καλή τόσο ως σκέψη όσο και ως εκτέλεση. Δεύτερον, είναι ωραίο να «φωνάζουν» ότι η μόνη τους χαρά είναι το γεγονός ότι η Γιουβέντους δεν κάνει τρεμπλ...