Για τις ευθύνες των ποδοσφαιριστών πότε θα μιλήσουμε;

Ποτέ δεν μου αρέσει να γράφω λες και δουλεύω στην ομάδα ή για την ομάδα. Ούτε δημοσιογράφος είμαι. Οπότε δεν πρόκειται να γράψω την κλισέ και βαρετή φράση «η ομάδα χρειάζεται ηρεμία και θα βρει τον δρόμο της». Αυτά να τα πει ο Αλέγκρι, ο Μαρότα και ο Ανιέλι.
Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Mr. Black

Επίσης κάποια στιγμή, τέλη Σεπτέμβρη έχουμε, να σταματήσουμε πιπιλάμε αυτή την καραμέλα. Το αποτέλεσμα με την Φροζινόνε μας έδειξε πως οι ποδοσφαιριστές που απαρτίζουν αυτή την ομάδα δεν μπορούν να σηκώσουν μόνοι τους το βάρος αυτής της φανέλας. Κάτι λείπει από την ενδεκάδα.

Νομίζω πως δεν χρειάζεται προπονητής για να κερδίζεις μια ομάδα που παίζει πρώτη φορά στην Serie A και μέχρι να έρθει στο Juventus Stadium είχε μηδέν πόντους. Μόνοι τους οι παίκτες οφείλουν και πρέπει να πάρουν το ματς, παίζοντας και καλό ποδόσφαιρο. Και στα δύο απέτυχαν.

Η ομάδα έχει μαζέψει μια 18άδα από μέτριους και κάποιους καλούτσικους παίκτες. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Ο Πογκμπά, για παράδειγμα, που κοστολογείται περί τα 100 εκατομμύρια ευρώ δεν μπορεί να πάρει μόνος του την Φροζινόνε (ας μου θυμίζει κάποιος ένα μεγάλο παιχνίδι που έχει πάρει μόνος του ο Γάλλος, τον οποίον δεν αμφισβητώ συνολικά φυσικά, απλά δεν είναι κα αυτό που έχουμε φτιάξει στο μυαλό μας). Ο Τζάτζα που μας κόστισε 18 εκατομμύρια ευρώ πέτυχε ένα γκολ από κόντρα και τίποτα άλλο.

Στουράρο, Περέιρα απλά συμπλήρωσαν την ενδεκάδα. Ο Λεμινά που ήρθε την τελευταία ημέρα των μεταγραφών δεν έκανε τίποτα. Ο Κουαδράδο που ομολογουμένως ξέρει καλύτερη μπαλίτσα από πολλούς στην ομάδα, επίσης δεν τα κατάφερε. Ο Ντιμπαλά που μπήκε αλλαγή δεν μπήκε ποτέ μέσα στο ματς.

Δεν ξέρω γιατί να φταίει ο Αλέγκρι και όχι οι παραπάνω ποδοσφαιριστές. Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει όσοι φοράνε την φανέλα μας να θεωρούνται παιχταράδες. Τους στηρίζουμε, είμαστε μαζί τους αλλά θα πρέπει να ξέρουμε και τις δυνάμεις τους.

Από το blog έχει γραφτεί πολλάκις πως η ομάδα δεν έχει ηγέτη. Ηγέτη και όχι τόσο δεκάρι. Η απουσία του ανθρώπου που θα πάρει την ομάδα πάνω του είναι εμφανής. Και κοστίζει. Όπως κόστιζε και στην διοίκηση και δεν το έφερε.

Η ομάδα δεν έδειξε τίποτα απολύτως. Τίποτα όμως. Απέναντι σε έναν από τους πιο αδύναμους αντιπάλους της Serie A, η Γιούβε δεν έκανε τίποτα. Αν μπούμε στην διαδικασία να κουβεντιάσουμε πως άλλαξαν τέσσερις-πέντε μπαλιές, είχαν ένα δοκάρι και έκαναν δυο-τρεις ακόμη ευκαιρίες και πως είχαμε κατοχή μπάλας, τότε απλά να σταματήσουμε να βλέπουμε μπάλα.

Με την Φροζινόνε παίζαμε. Ναι, ήθελα να δω λίγο θέαμα. Μετά από σχεδόν ενάμιση μήνα ήθελα να δω κάτι ωραίο. Να δω παιχνίδι από την ομάδα, να δω γκολ και να πω πως πέρασα καλά σε έναν αγώνα που δεν είχε άγχος. Κρίμα. Μέτριο έως κακό ποδόσφαιρο από την Γιούβε. Και τελικά το πλήρωσε στο τέλος. Άδικο το «X» γιατί οι φιλοξενούμενοι δεν έκαναν τίποτα σε όλο το ματς.

Αλλά και πάλι εσύ φταις. Φέτος έχεις δώσει το δικαίωμα σε όλους να σε παίζουν στα ίσια και να πιστεύουν πως θα σου πάρουν αποτέλεσμα. Και μέχρι τώρα αυτό το έχει πετύχει η Ουντινέζε, η Βερόνα και τώρα η Φροζινόνε.

Γιούβε, πού πας;