Από την αρχή της χρονιάς φάνηκε πως βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Μετά από πέντε αγωνιστικές στην Serie A φαίνεται πως διανύουμε ένα διαφορετικό μονοπάτι.
Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Don Vito
Θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο να μπει η Γιούβε στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Δεν είναι μόνο το -10. Είναι με ποιους αντίπαλους και πού το κάναμε. Χάσαμε από την Ουντινέζε και την Ρόμα ενώ φέραμε δύο ισοπαλίες με Κιέβο Βερόνα και Φροζινόνε.
Για όποιους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, δεν είναι και εύκολο εδώ που τα λέμε, σε τρεις εντός έδρας αγώνες στην έδρα μας δεν έχουμε νικήσει κανέναν! Βαθμό μας πήρε η Κιέβο, μια ομάδα που παραδοσιακά κάθε σεζόν παλεύει να μείνει στην κατηγορία και η νεοφώτιστη Φροζινόνε. Ηττηθήκαμε, επίσης εντός, από την Ουντινέζε, εναν μικρομεσαίο συλλόγο που τον έχουμε μέσα-έξω τις περισσότερες χρονιές.
Θα μπορούσαμε να είμαστε στο -10 και να είχαμε βγάλει ντέρμπι και δύσκολες έδρες. Εκεί τα υπολογίζεις διαφορετικά. Μπορείς να ρεφάρεις με ένα καλό σερί απέναντι στους λεγόμενους «μικρούς». Τώρα που την ζημιά την έχουν κάνει οι «μικροί», θα ρεφάρουμε μέσω των «μεγάλων»; Γιατί να γίνει αυτό;
Μπορεί έτσι να το θέλουμε αλλά δε γίνεται πάντα αυτό που θέλουμε. Αν δούμε τα πράγματα ψυχρά και όπως είναι, η Γιουβέντους βρίσκεται εκτός τροχιάς τίτλου. Ρεαλισμός. Διακρίνω μια ηρεμία στον σύλλογο, σαν να μην απασχολεί κανέναν η βαθμολογική θέση αλλά και η εικόνα της ομάδας. Μην μπερδευτούμε, δεν λέω πως θα έπρεπε να γίνει ο κακός χαμός, αλλά τα μεγάλα κεφάλια αντιμετωπίζουν πολύ ψύχραιμα την κατάσταση.
Λίγο η επιστολή του Αντρέα Ανιέλι, την οποία όποιος την περνάει στο ντούκου κάνει τεράστιο λάθος, γιατί αναφερόταν σε ανθρώπους που βάζουν και περιμένουν λεφτά και όχι σε οπαδούς. Στους επενδυτές οφείλεις να είσαι ρεαλιστικής για να σε εμπιστευτούν ξανά. Και η Γιούβε είναι μια άρτια δομημένη επιχείρηση.
Στους οπαδούς αρκεί ο Μαρότα να πει πως η Γιούβε κυνηγάει όλους τους τίτλους που διεκδικεί. Μια που πιάσαμε τα κεφάλια, πάμε και στο τρίτο κατά σειρά. Ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι δήλωσε πως μπορούμε να χάσουμε από οποιονδήποτε και να νικήσουμε οποιονδήποτε. Αυτή η κατάσταση είναι πραγματική αλλά δεν είναι Γιούβε.
Όσοι παρακολουθούν χρόνια την ομάδα, στα ωραία και στα άσχημα, δεν περιμένουν την φετινή χρονιά ή κάθε χρονιά που έρχεται για να αγαπήσουν ή να πωρωθούν με την Γιούβε μας. Οσοι παρακολουθούν την ομάδα ξέρουν να αφουγκράζονται όταν κάτι δεν πάει καλά.
Εχουμε χρόνο να αναλύσουμε ποιος είναι ο αντίκτυπος όλων αυτών των γεγονότων που ζούμε εδώ και καμιά 40αριά μέρες αλλά και οι προοπτικές στην Ευρώπη, μην ξεχνάμε πως αυτό είναι ένα άσχετο κεφάλαιο. Πριν απ’ όλα αυτά, θα ήθελα να θυμίσω ένα θέμα που είχε ανεβάσει η Famiglia Bianconera. Γράφτηκε στις 29 Ιουνίου και είχε τίτλο «Η φετινή Γιούβε θα είναι διαφορετική, θα είναι η ομάδα του Αλέγκρι». Αξίζει να το διαβάσει κανείς σήμερα, τρεις μήνες μετά.
Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Don Vito
Θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο να μπει η Γιούβε στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Δεν είναι μόνο το -10. Είναι με ποιους αντίπαλους και πού το κάναμε. Χάσαμε από την Ουντινέζε και την Ρόμα ενώ φέραμε δύο ισοπαλίες με Κιέβο Βερόνα και Φροζινόνε.
Για όποιους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, δεν είναι και εύκολο εδώ που τα λέμε, σε τρεις εντός έδρας αγώνες στην έδρα μας δεν έχουμε νικήσει κανέναν! Βαθμό μας πήρε η Κιέβο, μια ομάδα που παραδοσιακά κάθε σεζόν παλεύει να μείνει στην κατηγορία και η νεοφώτιστη Φροζινόνε. Ηττηθήκαμε, επίσης εντός, από την Ουντινέζε, εναν μικρομεσαίο συλλόγο που τον έχουμε μέσα-έξω τις περισσότερες χρονιές.
Θα μπορούσαμε να είμαστε στο -10 και να είχαμε βγάλει ντέρμπι και δύσκολες έδρες. Εκεί τα υπολογίζεις διαφορετικά. Μπορείς να ρεφάρεις με ένα καλό σερί απέναντι στους λεγόμενους «μικρούς». Τώρα που την ζημιά την έχουν κάνει οι «μικροί», θα ρεφάρουμε μέσω των «μεγάλων»; Γιατί να γίνει αυτό;
Μπορεί έτσι να το θέλουμε αλλά δε γίνεται πάντα αυτό που θέλουμε. Αν δούμε τα πράγματα ψυχρά και όπως είναι, η Γιουβέντους βρίσκεται εκτός τροχιάς τίτλου. Ρεαλισμός. Διακρίνω μια ηρεμία στον σύλλογο, σαν να μην απασχολεί κανέναν η βαθμολογική θέση αλλά και η εικόνα της ομάδας. Μην μπερδευτούμε, δεν λέω πως θα έπρεπε να γίνει ο κακός χαμός, αλλά τα μεγάλα κεφάλια αντιμετωπίζουν πολύ ψύχραιμα την κατάσταση.
Λίγο η επιστολή του Αντρέα Ανιέλι, την οποία όποιος την περνάει στο ντούκου κάνει τεράστιο λάθος, γιατί αναφερόταν σε ανθρώπους που βάζουν και περιμένουν λεφτά και όχι σε οπαδούς. Στους επενδυτές οφείλεις να είσαι ρεαλιστικής για να σε εμπιστευτούν ξανά. Και η Γιούβε είναι μια άρτια δομημένη επιχείρηση.
Στους οπαδούς αρκεί ο Μαρότα να πει πως η Γιούβε κυνηγάει όλους τους τίτλους που διεκδικεί. Μια που πιάσαμε τα κεφάλια, πάμε και στο τρίτο κατά σειρά. Ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι δήλωσε πως μπορούμε να χάσουμε από οποιονδήποτε και να νικήσουμε οποιονδήποτε. Αυτή η κατάσταση είναι πραγματική αλλά δεν είναι Γιούβε.
Όσοι παρακολουθούν χρόνια την ομάδα, στα ωραία και στα άσχημα, δεν περιμένουν την φετινή χρονιά ή κάθε χρονιά που έρχεται για να αγαπήσουν ή να πωρωθούν με την Γιούβε μας. Οσοι παρακολουθούν την ομάδα ξέρουν να αφουγκράζονται όταν κάτι δεν πάει καλά.
Εχουμε χρόνο να αναλύσουμε ποιος είναι ο αντίκτυπος όλων αυτών των γεγονότων που ζούμε εδώ και καμιά 40αριά μέρες αλλά και οι προοπτικές στην Ευρώπη, μην ξεχνάμε πως αυτό είναι ένα άσχετο κεφάλαιο. Πριν απ’ όλα αυτά, θα ήθελα να θυμίσω ένα θέμα που είχε ανεβάσει η Famiglia Bianconera. Γράφτηκε στις 29 Ιουνίου και είχε τίτλο «Η φετινή Γιούβε θα είναι διαφορετική, θα είναι η ομάδα του Αλέγκρι». Αξίζει να το διαβάσει κανείς σήμερα, τρεις μήνες μετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου