Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Don Luciano
Για να υπάρχει μια σοβαρότητα, θέλω απλά να υπενθυμίσω ότι πριν το ματς έγραφα πως «δεν βλέπω τον τρόπο με τον οποίο θα πάρουμε αποτέλεσμα στην Αγγλία έτσι όπως παρουσιάστηκε η ομάδα στις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος». Τελικά η ομάδα δεν παρουσιάστηκε όπως στα τρία ματς πρωταθλήματος...
Παρουσιάστηκε ως Γιουβέντους και κυρίως υπενθύμισε στη Σίτι ότι δεν αρκούν τα εκατ. ευρώ που ξοδεύει σαν στραγάλια, χρειάζεται και η φανέλα. Και σε ένα παιχνίδι ανάμεσα στη Γιούβε και την Σίτι ξέρει και ο τελευταίος κάτοικος αυτού του πλανήτη ποιος έχει την φανέλα.
Πέρα από αυτά όμως, αν δεν επικεντρωθούμε απλά σε ό,τι αφορά την Γιούβε αλλά το δούμε πιο γενικά το θέμα, αυτή η νίκη ήταν μια πραγματική απόλαυση επειδή σημειώθηκε κόντρα σε αγγλική ομάδα και μάλιστα στην Αγγλία. Μια χώρα που χαρακτηρίζεται από μια ανεξήγητη αλαζονεία σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρο, το πρωτάθλημα τους και τις ομάδες τους.
Καταρχάς, να ξεκαθαρίσω ότι ποτέ δεν συμπαθούσα, δεν συμπαθώ και δεν θα συμπαθήσω οτιδήποτε αγγλικό στο ποδόσφαιρο. Βασικά είμαι της άποψης ότι είναι η χώρα που ανακάλυψε το ποδόσφαιρο και δεν έχει μάθει ακόμη πώς να το παίζει.
Από εκεί και πέρα, είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πώς οι Αγγλοι έχουν αυτή την απίστευτη αλαζονεία απέναντι σε όλους και ειδικά τους Ιταλούς. Αν διαβάσει κάποιος τι γράφουν οι αγγλικές ιστοσελίδες ή εφημερίδες πριν από αγώνες ομάδων τους με ιταλικές, αυτό που θα νιώσει για τους... νησιώτες θα είναι ό,τι πιο αποκρουστικό.
Είναι απολύτως κατανοητό το να προσπαθεί ο καθένας να διαφημίσει το προϊόν του -είναι κανόνας αυτός και δεν θα αλλάξει- αλλά είναι τελείως διαφορετικό στην προσπάθεια σου να διαφημίσεις το προϊόν σου, να μηδενίζεις όλα τα υπόλοιπα.
Η Πρέμιερ Λιγκ, κατά την άποψη μου, είναι ένα υπερβολικά υπερτιμημένο πρωτάθλημα. Οι ομάδες τους δεν είναι τόσο δυνατές όσο θέλουν να πιστεύουν, το ποδόσφαιρο που παίζουν δεν είναι τόσο... ποδόσφαιρο όσο θέλουν να πιστεύουν και φυσικά οι γνώσεις τους γύρω από την τακτική είναι ελάχιστες ως μηδαμινές.
Είναι η χώρα που θεωρεί καλό μόνο ότι βρίσκεται σε αυτή, έχουν μια άποψη για τις ιταλικές ομάδες που δεν βασίζεται πουθενά αφού τολμούν να γράφουν ακόμη και σήμερα, στο 2015, ότι οι Ιταλοί παίζουν κατενάτσιο και φυσικά είναι οι τελευταίοι σε αυτόν τον πλανήτη που μπορούν να κάνουν μαθήματα ηθικής στους Ιταλούς.
Το εκπληκτικό με το αγγλικό ποδόσφαιρο είναι ότι αυτοί που το υποστηρίζουν στην Ελλάδα είναι πιο... Αγγλοι και από τους Αγγλους. Μια βόλτα αν κάνει κάποιος σε ελληνικά sites στα οποία υπάρχει η δυνατότητα σχολιασμού από τους αναγνώστες θα διαπιστώσει την αλαζονεία με την οποία αντιμετωπίζουν οι αγγλόφιλοι όλους τους υπόλοιπους και ειδικά τους ιταλόφιλους.
Μια αλαζονεία η οποία προκύπτει, ξεκάθαρα, από το γεγονός ότι δεν έχουν ιδέα από μπάλα. Ιδέα όμως... Και αφού δεν έχουν, εύκολα επηρεάζονται από όσα γράφουν τα αγγλικά ΜΜΕ και τα αναπαράγουν με υφάκι.
Κανείς, βέβαια, από όλους αυτούς δεν θα αναφέρει ποτέ αυτό που είχε πει ο Ρόι Κιν, ιστορικός αρχηγός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μετά τον περσινό αποκλεισμό της Τσέλσι από την Παρί Σεν Ζερμέν στους «16» του Champions League: «Ας είμαστε ειλικρινείς. Το αγγλικό πρωτάθλημα δεν είναι το πιο δυνατό, το καλύτερο του κόσμου. Είναι απλά το πιο ακριβό. Αλλο το ένα άλλο το άλλο». Ο Κιν είπε απλά μια αλήθεια, η οποία επιβεβαιώνεται και από την βαθμολογία της UEFA.
Στην 1η θέση είναι η Ισπανία, στην 2η είναι η Γερμανία και η Αγγλία βρίσκεται με πολύ μεγάλη διαφορά από τους πρώτους δύο στην 3η θέση. Πίσω της, με πολύ μικρή διαφορά, είναι η 4η Ιταλία.
Ακόμη ένας λόγος, επομένως, να θέλουμε μια δυνατή πορεία και φέτος της Γιουβέντους στο Champions League, όπως θέλουμε να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερους βαθμούς και η Ρόμα. Οπως θέλουμε και μια ανάλογη με την περσινή από τις ιταλικές ομάδες στο Europa League και αν οι Νάπολι-Λάτσιο-Φιορεντίνα το δουν σοβαρά, θα φτάσουν πολύ μακριά.
Τόσο μακριά ώστε η Serie A να πιστεύει βάσιμα πλέον ότι είναι θέμα χρόνου να ξαναπάρει 4ο εισιτήριο για την έξοδο στο Champions League μέσω πρωταθλήματος. Και θα είναι απόλαυση να πάρει αυτή τη θέση από τους αλαζόνες, προκλητικούς και πάντα υπερτιμημένους Αγγλους...
Είναι μαγκιά τους που το έχουν περάσει και αυτό οφείλεται κυριώς στο ότι δεν υπάρχουν αλληλομαχαιρώματα και φαντάζουν όλα ρόδινα (αυτό που λέτε, ξέρουν να προστατεύουν το προϊόν τους).Σίγουρα τα όμορφα,γεμάτα και χωρίς έκτροπα γήπεδα χτυπάνε ωραία στο μάτι του απλού φίλαθλου όπως και οι καλοί παίχτες που αγωνίζονται.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ακόμη ένας λόγος, επομένως, να θέλουμε μια δυνατή πορεία και φέτος της Γιουβέντους...οι Νάπολι-Λάτσιο-Φιορεντίνα το δουν σοβαρά, θα φτάσουν πολύ μακριά".
Δε νομίζω ο Λοτίτο,ο Ντε Λαουρέντις,ο Γκαλιάνι,οι Ντάλα Βάλε κλπ να χάρουν με μια διάκριση αντίπαλης ομάδας έστω και να γνωρίζουν ότι βγαίνουν και αυτοί κερδισμένοι(όλα αυτά με κάθε επιφύλαξη).Αν ξεπεραστεί αυτό στο οποίο πρέπει να βοήθησουν και οι Ιταλοί δημοσιογράφοι τα υπόλοιπα(ποδοσφαιριστές,φινέτσα,ατμόσφαιρα,πάθος,τακτική,ανταγωνισμός) νομίζω υπάρχουν.Τα γήπεδα θα φτιαχτούν.
Υ.Γ. Ερώτηση (κυριώς προς Drugho). Πιστεύεις-ετε πως υπάρχουν πραγματικοί ultras στα υπόλοιπα μεγάλα πρωταθλήματα.(Ισπανία,Γερμανία,Γαλλία);
Φυσικά και είναι μαγκιά τους. Πλασάρουν καλύτερα από όλους το προϊόν τους. Δεν χωρά αμφισβήτηση αυτό. Γι’ αυτό θεωρείται η σύγχρονη Μέκκα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
ΔιαγραφήΟι ιταλικοί σύλλογοι δεν έχουν πια την λογική της επένδυσης. Περισσότερο την λογική του «σωστού» ισολογισμού ώστε να υπάρχουν κέρδη. Και οι Άγγλοι το έχουν αυτό αλλά μέσω της επένδυσης. Οι Ιταλοί μέσω της οικονομίας ή της εφήμερης επιτυχίας (να βγούμε μια φορά Champions League, αν μιλάμε για Νάπολι και Βιόλα). Γι’ αυτό και δεν ενδιαφέρονται για το Europa League.
Drugho: FJR, αν ήμουν πολιτικός, για να είμαστε στο κλίμα των ημερών, θα σου έλεγα «σ’ ευχαριστώ για την ερώτηση που μου έκανες». Στην πραγματικότητα τώρα…
ΔιαγραφήΚίνημα Ultras φυσικά και υπάρχει σε Γερμανία και Γαλλία. Υπάρχουν δυνατοί σύνδεσμοι, στην χώρα της Μέρκελ περισσότεροι, με ανησυχίες και οπαδικές αρχές. Πολλά πανό για τα ακριβά εισιτήρια, για την απαγόρευση των καπνογόνων. Κάνουν ακόμη πορείες στα εκτός έδρας. Την ψάχνουν με κάθε τρόπο.
Και στην Γαλλία υπάρχει σχετικό κίνημα. Στην Ελλάδα βέβαια, δεν είναι λίγοι αυτοί που τους θεωρούν «φλώρους» τους Γάλλους ή τους Γερμανούς. Ισως επειδή δεν τους ακούμε τόσο συχνά σε επεισόδια.
Ως κινήματα, τα θεωρώ ανταγωνιστικά με το ιταλικό κίνημα των οπαδών, γιατί οι τελευταίοι έχουν (και εκεί) φθίνουσα πορεία. Είναι σεβάσμιες δυνάμεις. Με χαρακτήρα και ταυτότητα. Αυτό κάνει ένα κίνημα ιδιαίτερο. Η ταυτότητα που έχει, αν έχει.
Τώρα από Ισπανία μεριά, δεν έχω και την καλύτερη άποψη. Χουλιγκανισμός υπάρχει αλλά απουσιάζει η οπαδική κουλτούρα. Το βλέπεις και σε ένα κοντινό πλάνο σε ντέρμπι της Ρεάλ ή της Μπαρτσελόνα. Ή στην ατμόσφαιρα του γηπέδου. Δεν τους έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση ως οπαδούς. Πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις βέβαια.
Τους Γερμανούς και τους Γάλλους τους θεωρώ πιο σοβαρούς οπαδούς από τους Ισπανούς. Με διαφορά.
Το ποδόσφαιρο δεν το ανακάλυψαν οι Άγγλοι, αλλά οι αρχαία Έλληνες!
ΑπάντησηΔιαγραφή!!!
Διαγραφή
ΔιαγραφήΤο άθλημα που παιζόταν με μπάλα στην αρχαία Ελλάδα, λεγόταν "επίσκυρος". Η μπάλα ήταν φτιαγμένη από κομμάτια δέρματος, ραμμένα μαζί με εντόσθια ζώων (pics)
news247
Οκτώβριος 13 2014 10:01
Το ποδόσφαιρο είναι ένα από τα λαοφιλέστερα αθλήματα στον κόσμο. Οι Άγγλοι είναι ιδιαιτέρως υπερήφανοι για το πρωτάθλημά τους, αλλά κι επειδή θεωρούν ότι αυτοί επινόησαν το δημοφιλέστερο σπορ.
Σίγουρα, οι Άγγλοι ήταν οι πρώτοι που οργάνωσαν πρωτάθλημα, ενώ το λεγόμενο «ποδόσφαιρο του όχλου» (mob football) ήταν πολύ συνηθισμένο στη Βρετανία, όπου ομάδες με απεριόριστο αριθμό παικτών από γειτονικές πόλεις ή χωριά, προσπαθούσαν να μετακινήσουν τη σφαίρα ως την εκκλησία της περιοχής των αντιπάλων.
ADVERTISEMENT
Το ποδόσφαιρο του όχλου
Ωστόσο, μία απεικόνιση σε αρχαίο ελληνικό λήκυθο, που δείχνει έναν νεαρό άντρα να ισορροπεί μία μπάλα στον δεξιό του μηρό, τεκμηριώνει ότι μάλλον και αυτό το άθλημα, το επινόησαν πρώτοι οι αρχαίοι!
Το άθλημα που παιζόταν με μπάλα στην αρχαία Ελλάδα, λεγόταν «επίσκυρος». Δύο ομάδες, συνήθως δεκατεσσάτων παικτών χωρίζονταν από μία γραμμή, την οποία σχημάτιζαν στο χώμα με πέτρα, την οποία ονόμαζαν «σκύρο». Άλλες δύο γραμμές υπήρχαν πίσω από τις δύο ομάδες. Τοποθετούσαν την μπάλα στην κεντρική γραμμή και η ομάδα που την έπαιρνε πρώτη, έπρεπε να την πετάξει πάνω από την αντίπαλη, η οποία έπρεπε να την πιάσει όσο κινούνταν και να την ξαναπετάξει στην άλλη.
Η επίσκυρος παιζόταν κυρίως από άντρες, αλλά σε αυτήν εξασκούνταν και οι γυναίκες. Η μπάλα ήταν φτιαγμένη από κομμάτια δέρματος, ραμμένα μαζί με εντόσθια ζώων. Εξωτερικά ήταν ζωγραφισμένη με έντονα χρώματα και γεωγραφικά σχήματα. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, η FIFA, αναγνωρίζει την επίσκυρο ως μία από τις πρώτες μορφές ποδοσφαίρου.
Επίσκυρος: "ό παιδιά τις διά σφαίρας", " ό μετά πολλών σφαιρισμός " (Ησυχ.) Από το Ομηρικό Λεξικό των LIDDEL & SCOTT. Δηλαδή "αυτός που παίζει με τη σφαίρα (μπάλλα) "ή αυτός που παίζει με πολλούς τη σφαίρα (μπάλλα)". Στην αγγλική μετάφραση του ίδιου Λεξικού λέει: Επίσκυρος = Ballgame, football or rugby.
ΔιαγραφήΑν ανατρέξουμε στα Ομηρικά έπη θα βρούμε τις πρώτες πληροφορίες για παιχνίδι με μπάλλα στη λεκάνη της Μεσογείου. Μια παρόμοια αναφορά γίνεται και στον "Θεαίτητο" του Πλάτωνα.
Μεγάλη επιτυχία στην αρχαία Ελλάδα γνώρισε το παιχνίδι « Επίσκυρος » που είχε πάρει το όνομά του από τη γραμμή με σκύρα (σπασμένα κομμάτια πέτρας, πετραδάκια) που χώριζε το γήπεδο.Με λίγα λόγια είχαμε και κεντρική διαχωριστική γραμμή, των δύο μεγάλων περιοχών του γηπέδου.
(Σωκράτης) Λέγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυτοι σφαῖραι, ποικίλη, χρώμασιν διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα, οἷς δὴ οἱ γραφῆς καταχρῶνται.
(μτφ): “Λέγεται λοιπόν, ω συνομιλητή, πως η γη, εάν την δει κανείς από ψηλά είναι σαν τις σφαίρες (μπάλες) που αποτελούνται από δώδεκα κομμάτια διαφορετικού δέρματος. Είναι δηλαδή πολύχρωμη σφαίρα και τα μέρη της ξεχωρίζουν από τα χρώματα που έχει το καθένα (Πλάτων «Φαίδων» ή περί ψυχής 110b).
Άρα η μπάλα ήταν φτιαγμένη από 12 χρώματα, 12 κομμάτια δέρματος συμβολίζοντας τους 12 Έλληνες Θεούς.
«Φύγετε νεαροί, αυτό το παιχνίδι με την μπάλα φουσκωμένη από αέρα έχει γίνει για μεσήλικες και παιδιά» - Αρριανός ΧΙV 47
"Έριχνε ψηλά την σφαίρα και την γη που έθρεψε πολλούς άρχισε να κτυπά με προικισμένα πόδια και να κάνη στροφές γρήγορες και εναλλασσόμενες, ενώ οι άλλοι νέοι τον ζητωκραύγαζαν και στον ουρανό υψώνονταν δυνατές φωνές." - Οδύσσεια Θ 370 - 375.
Μπάλα που βρέθηκε μετά από ανασκαφές στην Σαμοθράκη.
Πληροφορούμεθα λοιπόν από τον αρχαιολόγο Ε. Μπεξή ότι: Υπήρχε ένα άθλημα με το όνομα "Επίσκυρος".
Το γήπεδο που διεξήγετο ο αγώνας ήταν χωρισμένο σε δύο μέρη με γραμμές από χαλίκια και η μπάλα ήταν κατασκευασμένη από δερμάτινα κομμάτια ραμμένα μεταξύ τους με εντόσθια ζώων, ενώ στις άκρες του γηπέδου ήταν χαραγμένη μία γραμμή που συμβόλιζε τα δύο τέρματα.
Η μπάλα ήταν φουσκωμένη με αέρια και εξωτερικά ήταν ζωγραφισμένη με ζωντανά χρώματα και γεωμετρικά σχήματα. Σκοπός ήταν και για τις δύο ομάδες όπως και σήμερα να περάσουν την μπάλα από την απέναντι εστία, το τέρμα.
Εντύπωση προξενεί επίσης η ιατρική(!) παρατήρηση του αθλήματος. Ο μεγάλος γιατρός της ύστερης αρχαιότητος Γαληνός μας δίνει μία καταπληκτική περιγραφή στο έργο του "Περί ασκήσεων με μικρή μπάλα" του παιχνιδιού.
"Όταν οι παίκτες παρατάσσονται σε αντίθετες σειρές και αγωνίζονται, για να εμποδίσουν τον αντίπαλο να κρατήσει την μπάλα στο κέντρο, τότε είναι βίαια άσκηση με κρατήματα στους ώμους και λαβές πάλης.
Έτσι το κεφάλι και ο λαιμός ασκούνται με τις κινήσεις, τα κρατήματα των ώμων και τα πλευρά και το στήθος και το στομάχι ασκούνται από τα κρατήματα και τις λαβές πάλης με τα χέρια.
Σε αυτό το παιχνίδι οι γλουτοί και τα πόδια τεντώνονται βίαια, γιατί αποτελούν την βάση των κινήσεων. Ο συνδυασμός με το τρέξιμο μπροστά και πίσω και τα πηδήματα στα πλάγια, κάθε άλλο παρά μικρή άσκηση είναι όχι μόνο για τα πόδια αλλά και για όλο το σώμα που είναι σε κίνηση."
Εάν δεν αρκούν τα λόγια έχουμε και "κατευθείαν αναμετάδοση" από το αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών αθλητή - ποδοσφαιριστή, ο οποίος προσπαθεί με άψογη τεχνική να κοντρολάρει την μπάλα πάνω στο δεξί του πόδι. Είναι σαφές ότι ο παίκτης δεν πρέπει να πιάσει την μπάλα με τα χέρια του γι αυτό τα κρατάει πίσω από την πλάτη του.
Μας διασώζονται ακόμη και ονόματα διάσημων «ποδοσφαιριστών» της αρχαιότητος ,όπως του Αριστόνικου του Καρυστίου, του Δημοτέλη του Χίου, του Χαιρεφάνη και του Κτησιβίου του Χαλκιδέως.
Ευχαριστούμε για την συνέχεια που έδωσες στο θέμα. Διαβάσαμε με ενδιαφέρον τα στοιχεία που έστειλες. Ομολογούμε πως δεν τα γνωρίζαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή