Μια σημαντική απόφαση όχι μόνο για την Γιούβε αλλά και για το ιταλικό ποδόσφαιρο

Η εκτελεστική επιτροπή της UEFA θα συνεδριάσει σε λίγες μέρες και εκεί θα επισημοποιηθεί μια απόφαση που σημαίνει πολλά για την Γιουβέντους και το ιταλικό ποδόσφαιρο.

Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Don Luciano

Η εκτελεστική επιτροπή, για να το πούμε πιο απλά, είναι το διοικητικό συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Οσο για τα μέλη της επιτροπής, πλην του προέδρου Πλατινί και του γενικού γραμματέα Ινφαντίνο, είναι κυρίως πρόεδροι ποδοσφαιρικών ομοσπονδιών.

Από τώρα και για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, μέλος της εκτελεστικής επιτροπής θα είναι και ο Αντρέα Ανιέλι. Είναι μάλιστα η πρώτη φορά στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου που μπαίνει στην εκτελεστική επιτροπή της UEFA ένας πρόεδρος ομάδας.

Μαζί με τον Ανιέλι, θα επισημοποιηθεί η είσοδος ακόμη ενός προέδρου ομάδας και συγκεκριμένα του Καρλ Χάιντς Ρουμενίνγκε της Μπάγερν Μονάχου. Η είδηση, θεωρητικά, είναι πολύ καλή για την Γιούβε και την ποδοσφαιρική Ιταλία αφού το ποδόσφαιρο πλέον δεν είναι μόνο μπάλα.

Μακάρι να ήταν έτσι αλλά όταν μιλάμε για τόσο χρήμα, είναι και πολιτική. Χωρίς κανέναν δισταγμό, επομένως, ευχόμαστε ο Ανιέλι να κάνει ό,τι πρέπει από εδώ και πέρα για το καλό πρωτίστως της ομάδας του και αφετέρου του ιταλικού ποδοσφαίρου.

Με το «ό,τι πρέπει», φυσικά, δεν εννοούμε ότι η Γιουβέντους θα παίρνει του κόσμου τα σφυρίγματα. Εννοούμε ότι θα πρέπει να παίρνει τον σεβασμό που δικαιούται γιατί αυτό είχε χαθεί για χρόνια. Από το 2006 για την ακρίβεια.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το γεγονός ότι η UEFA αποφάσισε να γίνει κανονικά το ματς με την Γαλατασαράι στο χοιροστάσιο που έχουν για γήπεδο οι Τούρκοι. «Το είχα πει ο ίδιος προσωπικά στην UEFA ότι δεν έπρεπε να βάλουν την Γιουβέντους να παίξει ένα ματς-πρόκριση σε τέτοιο γήπεδο», είχε πει τότε ο -κοίτα σύμπτωση- Ρουμενίνγκε...

Αυτά, από εδώ και πέρα, θα πρέπει να κοπούν. Ο Αντρέα Ανιέλι δεν είναι μεγάλο κεφάλαιο μόνο για την Γιουβέντους αλλά για το σύνολο του ιταλικού ποδοσφαίρου και το γεγονός ότι δέχεται να ασχολείται ενεργά για τέσσερα χρόνια με την UEFA, αποδεικνύει ότι δεν βλέπει το ποδόσφαιρο σαν... χαβαλέ για να περνάει η ώρα. Το αντιμετωπίζει ως κάτι πολύ σοβαρό και γι' αυτό ζητάει συνεχώς από τις άλλες ομάδες να έρθουν στο πλευρό του για να ανατραπεί η κατάσταση τόσο στην Lega όσο (κυρίως) στην ιταλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία.

Αν θα τα καταφέρει ή αν θα είναι αρκετά όσα πετύχει, δεν μπορούμε να το ξέρουμε σήμερα. Αν, πάντως, δεν τα καταφέρει ούτε αυτός, τότε το calcio θα έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα τα επόμενα χρόνια.