Η «περίεργη» αίσθηση που άφησε η τελευταία ημέρα των μεταγραφών

Οι μεταγραφές ολοκληρώθηκαν με Ερνάνες-Λεμινά και το συμπέρασμα είναι ότι... ελπίζουμε να μας βγουν.

Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Don Luciano

Η φετινή μεταγραφική περίοδος ήταν από τις πιο περίεργες που θυμόμαστε για την Γιουβέντους. Ηταν ένα καλοκαίρι που άρχισε πολύ καλά με τις κινήσεις που έγιναν νωρίς και στο οποίο όλοι ήμασταν με απολύτως θετική διάθεση απέναντι στη διοίκηση.

Και με εμπιστοσύνη. Είτε γιατί η ομάδα ερχόταν από μια σχεδόν τέλεια σεζόν, είτε γιατί ξέραμε ότι λεφτά υπάρχουν και θα ξοδευτούν περισσότερα από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια, είτε γιατί θεωρούσαμε όλοι δεδομένο ότι θα γίνει τουλάχιστον ένα... μπαμ. Μια μεταγραφή που σε ανεβάζει αυτομάτως επίπεδο και ενθουσιάζει και τον κόσμο.

Αυτή η θετική διάθεση υπήρχε ως το τέλος αλλά τώρα η διάθεση του καθενός είναι κάπως... Η Γιουβέντους αποφάσισε να παίξει πολύ τακτική με τους Γερμανούς για το θέμα του Ντράξλερ και δεν της βγήκε, με συνέπεια να πρέπει τώρα να βολευτούμε με τον Ερνάνες.

Ο Βραζιλιάνος ξέρει μπάλα και μπορεί να βοηθήσει στο να συνδεθούν οι γραμμές αλλά δεν είναι αυτός που θα σε ανεβάσει επίπεδο. Δεν είναι αυτός που θα κάνει την διαφορά όταν θα έρθουν τα δύσκολα στο Champions League. Γενικά, αυτή είναι και η αίσθηση που αφήνει η μεταγραφική περίοδος με όσα έγιναν στο τέλος της...

Η Γιουβέντους μοιάζει να είχε μια πολύ καλή ευκαιρία να ισχυροποιηθεί με μια-δυο δυνατές κινήσεις σε συγκεκριμένες θέσεις για να στοχεύει και φέτος στον τελικό αλλά την έχασε... Οk, σίγουρα όλα κρίνονται στο γήπεδο και εκεί θα φανεί τι μπορεί να κάνει η ομάδα αλλά η αισιοδοξία και η θετική διάθεση που υπήρχε μέχρι τον Ιούλιο, χάθηκε. Οπως χαμένη φάνηκε να είναι η διοίκηση τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου αναφορικά με τις δύο τελευταίες κινήσεις που είχαν απομείνει. Αυτές που ήταν και οι πιο σημαντικές.

Αντί για το όνομα 10άρι ήρθε ο Ερνάνες και ο αντι-Βιδάλ είναι ο Λεμινά. Ειλικρινά δεν τον έχω δει ποτέ, μου έχουν πει καλά λόγια άνθρωποι που έχουν δει την περσινή Μαρσέιγ αλλά ο 21χρονος Λεμινά είναι ουσιαστικά ένα στοίχημα. Και όταν θες να επιβεβαιωθείς ψηλά στην Ευρώπη, δεν μπορείς πάντα να στοιχηματίζεις.

Πρέπει κάποια στιγμή να ποντάρεις και χοντρά. Η Γιούβε έκανε μια μεταγραφική καμπάνια χωρισμένη στα δύο. Ενισχύθηκε σημαντικά σε συγκεκριμένες θέσεις που έπρεπε να ενισχυθεί αλλά εκεί που είχε την μεγαλύτερη ανάγκη, δεν το έκανε...

Τα λεφτά υπήρχαν, το πλάνο έλεγαν ότι υπήρχε, λογικό είναι κατά τη διάρκεια της σεζόν να υπάρχει και κριτική διάθεση από τον κόσμο αν το γήπεδο -που κρίνει τους πάντες και τα πάντα- βγάλει αρνητικό πρόσημο στο τέλος...