Είναι επαρκής η ενημέρωση για την Γιούβε και το ιταλικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα;

Ως Γιουβεντίνοι ψάχνουμε κυρίως τις ειδήσεις για την αγαπημένη μας ομάδα. Ανάλογα θα λειτουργούν και οι φίλαθλοι των υπόλοιπων ομάδων της Serie A. Καλύπτεται η ασπρόμαυρη και ενε γένει η ιταλική ενημέρωση από τα ελληνικά αθλητικά σάιτ και πόσο μπορείς να τα πάρεις στα σοβαρά;

Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Mr. Black

Στην χώρα μας υπάρχουν 4-5 δυνατά αθλητικά σάιτ και άλλα τόσα που προσπαθούν να τα ανταγωνιστούν. Αιχμή του δόρατος της ενημέρωσής τους δεν είναι φυσικά το ιταλικό ποδόσφαιρο αλλά το ελληνικό. Λογικό.

Λίγα από αυτά κάνουν καλή δουλειά και τα περισσότερα αρκούνται σε ενημερωτικά πασαλείμματα, έχοντας τα βασικά, όπως αρέσκεται να λέει η δημοσιογραφική πιάτσα. Τις προάλλες ρίχνοντας μια ματιά στα αποτελέσματα του Coppa Italia, διάβασα σε γνωστότατο ειδησεογραφικό τόπο πως η Τορίνο νίκησε στο Ντέλε Άλπι. Αλήθεια, πόσο μπορείς να εμπιστευθείς ένα τέτοιο σάιτ όταν αναφέρει ένα γήπεδο που δεν υπάρχει εδώ και χρόνια;

Σκοπός του άρθρου δεν είναι να κατακρίνουμε την δουλειά κάποιων ανθρώπων αλλά να δούμε εάν η ενημέρωση που προσφέρουν για την Ιταλία είναι ή δεν είναι ικανοποιητική. Αυτό που λείπει σίγουρα είναι η άποψη. Λίγες είναι οι φορές που αφιερώνονται κάποιες γραμμές για να αναλυθεί λίγο παραπάνω ένα γεγονός στο calcio. Συνήθως παρουσιάζεται απλά η είδηση, με λίγες λέξεις.

Αντίθετα, για Αγγλία και Ισπανία υπάρχει περισσότερο υλικό για να διαβάσει κάποιος. Τα ελληνικά αθλητικά σάιτ δεν επενδύουν στην ιταλική ενημέρωση. Ακολουθούν την, πάντα διαχρονική για την Ελλάδα, Premier League και προβάλλουν την ισπανική ποδοσφαιρική μόδα.

Βέβαια, σε αυτό βοηθάει και το ίδιο το ιταλικό ποδόσφαιρο με την έλλειψη αστέρων και ποδοσφαιρικού επιπέδου. Το φτωχότερο ιταλικό ποδόσφαιρο επηρεάζει την ενημέρωση. Δεν μπορεί να επενδύσει κάποιο ξένο σάιτ στις ειδήσεις ενός πρωταθλήματος που εδώ και χρόνια έχει φθίνουσα πορεία. Αυτό αποτελεί μια πρώτη τάξης καλή δικαιολογία.

Από την άλλη, η Ελλάδα πάντα ασχολούταν με την ποδοσφαιρική Ιταλία αλλά σαν μια δύναμη που απλά έπρεπε να αναφερθεί. Ποτέ δεν αγκάλιασε η ελληνική ενημέρωση την Γιουβέντους, την Μίλαν, την Ιντερ, την Ρόμα, την Λάτσιο, την Νάπολι κλπ, όπως έκανε με την Γιουνάιτεντ, την Λίβερπουλ, την Άρσεναλ. Ή όπως κάνει με την Μπαρτσελόνα και την Ρεάλ.

Το ιταλικό ποδόσφαιρο μπορεί να έχει καλύτερη θέση στην ενημέρωση από αυτή που κατέχει η Γερμανία ή η Γαλλία αλλά στην ουσία λειτουργεί ένα μοντέλο τριών ταχυτήτων. Στο πρώτο γκρουπ δυναμικότητας είναι η Αγγλία και η Ισπανία. Στο δεύτερο μόνη της η Ιταλία και στο τρίτο τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία κλπ).

Αυτό το άτυπο ενημερωτικό διάγραμμα τηρείται ευλαβικά από όλα τα σάιτ, μικρά και μεγάλα. Λες και υπάρχει μια συμφωνία. Φυσικά και δεν υπάρχει κάποια συνεννόηση. Τις τάσεις κάθε εποχής ακολουθούν τα ΜΜΕ και ό,τι πουλάει.

Μην ξεχνάμε όμως πως στην Ελλάδα η επίσημη αγαπημένη είναι η Αγγλία. Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται καλά την προβολή που είχε το αγγλικό πρωτάθλημα και οι ομάδες τους από τις αθλητικές εκπομπές στην κρατική τηλεόραση, ενώ το ιταλικό ποδόσφαιρο ήταν στην ανυπαρξία, την στιγμή που στην Ιταλία έπαιζε ο Πλατινί, ο Μαραντόνα και ο Ζίκο και εδώ μας ενημέρωναν για τους ξυλοκόπους του Νησιού.

Σκοπός του άρθρου δεν είναι να αναφερθούν ονόματα. Σκοπός δεν είναι να πούμε ποιοι είναι καλοί και ποιοι κακοί. Ο καθένας από εμάς έχει την δική του άποψη και διαβάζει όποιους θεωρεί πως τον καλύπτουν.

Για το τέλος όμως θα αναφέρω κάτι που το κουβαλάω χρόνια. Όταν είχε υποβιβαστεί η Γιούβε λόγω Καλτσιόπολις στην Serie B, θυμάμαι τον τίτλο που είχε βάλει το τότε κορυφαίο ελληνικό σάιτ. «Εκεί, εκεί, στην Β’ Εθνική», έγραφε. Αυτό βέβαια δεν είναι ενημέρωση αλλά το προσωπικό απωθημένο του συντάκτη της είδησης.

Στην εποχή της καταιγιστικής ενημέρωσης, ο κόσμος, ο φίλαθλος κόσμος στην προκειμένη περίπτωση, θα πρέπει να ξεχωρίζει αυτούς που του προσφέρουν σωστή ενημέρωση. Να ξεχωρίζει αυτούς που δουλεύουν και αφιερώνουν ώρες για να προσφέρουν ένα αποτέλεσμα με σοβαρότητα και βαρύτητα. Ο καθένας μας έχει δικαίωμα να διαβάζει ό,τι θέλει χωρίς να δίνει αναφορά σε κανέναν. Απλά δεν είναι όλοι ίδιοι.