Η περίπτωση Ζλάταν, η χειρονομία του Τρεζεγκέ και μια κίνηση που χαρακτηρίζεται ή ύποπτη ή ηλίθια

Πριν λίγες ημέρες ακούστηκε και γράφτηκε το ενδεχόμενο επιστροφής του Ιμπραΐμοβιτς στο Τορίνο. Δεν νομίζω πως θα ερχόταν ξανά ο Ζλάταν στην Γιούβε αλλά οι μνήμες γύρισαν, αναγκαστικά, σε εκείνες τις ημέρες.

Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Don Vito

Ο Ιμπραΐμοβιτς ήταν από τους πρώτους που έφυγε όταν βγήκε η απόφαση του Καλτσιόπολις, το καλοκαίρι του 2006. Ήταν από τους πρώτους που έφυγε γιατί ήταν από τους πρώτους που βγήκαν στο σφυρί. Εκείνη την εποχή, ήταν ένα καλό οικονομικό χαρτί για την διοίκηση που έψαχνε να καλύψει τις απύθμενες οικονομικές τρύπες που δημιουργήθηκαν.

Προφανώς και ο Σουηδός θα έφευγε από την ομάδα. Στα φόρτε του τότε, είχε όλο τον ποδοσφαιρικό κόσμο στα πόδια του. Και φυσικά δεν γεννήθηκε Γιουβεντίνος. Δεν είχε κανέναν λόγο, κανένα κίνητρο να αγωνιστεί στην Serie B. Και εγώ, και εσείς θα φεύγαμε αν οι συνθήκες ήταν ίδιες. Το πρόβλημα εκείνης της εποχής δεν ήταν η φυγή Ιμπραΐμοβιτς.

Το μεγάλο πρόβλημα ήταν οι κινήσεις πανικού σε συνδυασμό με την ανικανότητα της διοίκησης που έστειλαν στον Ζλάταν σε ανταγωνιστική ομάδα. Αν τον πουλούσαν στην Ισπανία, στην Γερμανία ή στην Αγγλία, τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Και προτάσεις υπήρχαν.

Αλλά η τότε διοίκηση, με τον Τζον Ελκαν επικεφαλής, αποφάσισε να τον στείλει στην Ιντερ. Πακέτο με τον Γάλλο, τον Πατρίκ Βιεϊρά. Η κίνηση ήταν ή ηλίθια ή ύποπτη. Διαλέγετε και παίρνετε. Ήταν μια κίνηση που άλλαξε την ιστορία εκείνων των χρόνων.

Να θυμίσω πως η Ιντερ έδωσε μόλις 25 εκατ. ευρώ για να τον αγοράσει. Δεν είναι και πολλά για ένα τέτοιο ταλέντο. Βλέπετε μας βρήκαν στην ανάγκη και είπαμε, πανικός και ανικανότητα είναι ένας καταστροφικός συνδυασμός. Είναι όμως ο Ιμπραΐμοβιτς προδότης;

Προδότης, στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε ποδοσφαιρικά, είναι κάποιος αν πουλάει την ομάδα σου για κάποια άλλη. Η Γιουβέντους πούλησε τον Ιμπραΐμοβιτς. Και εκείνος πήγε στην ομάδα που η διοίκησή μας επέλεξε να τον δώσει. Περισσότερο επαγγελματία (ή μισθοφόρο, πείτε το όπως θέλετε) μου δείχνει αυτή η κίνηση, παρά προδοσία.

Η κόντρα που δημιουργήθηκε τώρα μεταξύ ultras και Ιμπραΐμοβιτς δεν ήθελε και πολύ. Μόνοι εναντίον όλων τότε και αρκετά θυμωμένοι για όσα συνέβησαν, δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρούμε στο πρόσωπό του τον άνθρωπο που θα μισούσαμε. Βοήθησε και αυτός με κάποιες κουβέντες του. Και η φανέλα που φορούσε φυσικά.

Βέβαια, στις κουβέντες του είχε πει κάποτε πως «κέρδισα δύο πρωταθλήματα με την Γιουβέντους και κανείς δεν μπορεί να μου τα πάρει πίσω». Και τα είπε όταν έπαιζε ακόμη στην Ιντερ. Δεν δικαιολογών ούτε υποστηρίζω για τίποτα τον Ζλάταν. Γιατί μπορεί να τον ήθελα στην ομάδα όταν τον πήραμε από τον Αγιαξ αλλά ποτέ δεν δέθηκα μαζί του και ποτέ δεν τον αγάπησα ως ποδοσφαιριστή της ομάδας μου. Προσπαθώ να ξεκαθαρίσω, σε μένα πρώτα, πως άλλο πράγμα είναι η προδοσία και άλλο ο στυγνός επαγγελματισμός.

Την ίδια εποχή, από τους πρώτους που έφυγαν ήταν και ο προπονητής μας. Ο Φάμπιο Καπέλο. Ιταλός που είχε φορέσει και την φανέλα της ομάδας και απολάμβανε την πλήρη εμπιστοσύνη της διοίκησης. Αν από κάποιον περίμενα μια περισσότερο οπαδική στάση, αυτός ήταν ο Καπέλο και ο όχι ο Ιμπραΐμοβιτς.

Την ίδια εποχή πάνω-κάτω, ένας ακόμη παίκτης της Γιούβε ήθελε να φύγει από την ομάδα. Ενας παίκτης που έγραψε χρυσή ιστορία στην ομάδα και έγινε τελικά ο πρώτος ξένος σκόρερ του συλλόγου. Ο Νταβίντ Τρεζεγκέ, σε ένα ματς στο μισοάδειο τότε Ολίμπικο του Τορίνο, αφού είχε σκοράρει, πανηγύρισε τον γκολ του στέλνοντας ένα μήνυμα.

Δεν ξέρω πόσοι το θυμούνται το περιστατικό. Ο Γάλλος έκανε με τα χέρια του μια χειρονομία που έδειχνε ένα αεροπλάνο να πετάει. Το μήνυμα που έστειλε στην διοίκηση ήταν «αφήστε με να φύγω, πουλήστε με». Η διοίκηση που είχε ήδη πουλήσει σχεδόν ολόκληρη την ομάδα, του είχε ξεκαθαρίσει: «δεν πρόκειται να φύγεις, εδώ θα μείνεις».

Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς έφυγε. Ο Φάμπιο Καπέλο έφυγε. Ο Νταβίντ Τρεζεγκέ έμεινε ενώ ήθελε να φύγει. Ο τελευταίος έχει σήμερα ρόλο στην ομάδα (και δικαίως τον έχει), ο δεύτερος ήταν καλεσμένος στα εγκαίνια του Juventus Stadium (μια κίνηση που έδειξε πως η ομάδα ήθελε να ρίξει γέφυρες επαφές μαζί του). Ο πρώτος έχει χαρακτηρίστηκε προδότης.

Σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνω τον Ιμπραΐμοβιτς με τον λατρεμένο Νταβίντ Τρεζεγκέ απλά επισημαίνω την λεπτή γραμμή μεταξύ προδοσίας και καθαρού επαγγελματισμού. Και αν με ρωτούσε κάποιος αν ήθελε να επιστρέψει ο Ζλάταν, η απάντησή μου θα ήταν «όχι». Όχι γιατί τον θεωρώ προδότη αλλά γιατί πιστεύω πως δεν μπορούμε να στηριχθούμε σε έναν παίκτη που έπαιζε πριν 10 χρόνια σε εμάς.