Τα καλά και τα άσχημα συμπεράσματα μετά από την εύκολη κατάκτηση του Σούπερ Καπ

Δεν μπορείς να πεις και τόσα πολλά για ένα παιχνίδι που ο διαιτητής σφύριξε την λήξη του ημιχρόνου στο… 43ο λεπτό και 30 δευτερόλεπτα. Παρόλα αυτά που θέλαμε να δούμε, τα είδαμε.

Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Don Vito

Η Γιούβε έκανε το χρέος και πήρε εύκολα το Σούπερ Καπ με 2-0, φτάνοντας τα 7 και πλέον είναι η μόνη που έχει τόσες κατακτήσεις στην Ιταλία. Αυτό ήταν το πρώτο ζητούμενο. Το δεύτερο είναι να δούμε σε τι κατάσταση βρίσκονται οι ποδοσφαιριστές και πόσο έχουν δέσει μεταξύ τους.

Ο Αλέγκερι παρέταξε την ομάδα με μόλις ένα νέο πρόσωπο στη σύνθεσή της. Τον Μάντζουκιτς. Οι υπόλοιποι δέκα ήταν τουλάχιστον από πέρσι στον σύλλογο: Μπουφόν, Μπαρτσάλι, Μπονούτσι, Κάσερες, Λιχτστάινερ, Εβρά, Μαρκίσιο, Στουράρο, Πογκμπά, Κομάν.

Η σκέψη του προπονητή που αποτυπώθηκε μέσα στο γήπεδο, δείχνει πως η ομάδα με τις νέες μεταγραφές στη σύνθεσή της δεν είναι ακόμη έτοιμη. Ο χρόνος είναι σύμμαχός μας σε τέτοιες περιπτώσεις, περνάει όμως.

Η καλύτερη γραμμή της Γιούβε που παρατάχθηκε στον τελικό ήταν η αμυντική. Μπαρτσάλι, Μπονούτσι και Κάσερες μαζί με τους Λιχτστάινερ και Εβρά όταν αμυνόμασταν έδειχναν επικοινωνία και σιγουριά. Όχι βέβαια πως είχαν και ιδιαίτερη δουλειά, αλλά έβγαινε μια σταθερότητα.

Στη μεσαία γραμμή τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Πρώτη φορά αγωνίστηκαν όλοι αυτοί οι ποδοσφαιριστές μαζί, δεν νομίζω πως περιμέναμε να κάνουν… παπάδες. Μην ξεχνάμε πως δεν είναι και το βασικό μας σχήμα καθώς υπήρχαν απουσίες.

Δεν υπάρχει λόγος να είμαστε αυστηροί στην κριτική μας. Αυτό που θα ήθελα να σημειώσω όμως, είναι πως ο Μαρκίσιο δε φάνηκε καθόλου στα επιθετικά του καθήκοντα. Περίμενα περισσότερη κίνηση.

Στην επίθεση, ο Μάντζουκιτς ούτε κρύο ούτε ζέστη. Εχασε ένα τετ α τετ από αυτά που δεν χάνονται με την έναρξη του β’ ημιχρόνου, σημείωσε ένα γκολ χωρίς να δημιουργηθεί ευκαιρία και άνοιξε τον δρόμο για την κατάκτηση του τροπαίου. Δεν ήταν κακός, δεν ήταν καλός. Σίγουρα χρειάζεται να δέσει με το υπόλοιπο σύνολο.

Σε γενικές γραμμές και για 8 Αυγούστου έμεινα ευχαριστημένος από όσα είδα. Μπορούσαμε να είμαστε καλύτεροι σε ό,τι αφορά τις μεταγραφές και την ενίσχυση της ομάδας, όχι στην εικόνα της.

Αυτό που σκέφτομαι βλέποντας πλέον στην πράξη ποιοι θα παίζουν, όταν επιστρέψουν και οι τραυματίες, και ποιοι μας λείπουν, είναι πως δεν ξέρω ποιο μπορεί να είναι το πικ αυτού του συνόλου.

Μαχητικό, δυνατό, φιλότιμο, πωρωμένο θα είναι. Δεν φτάνει αυτό για να βγάλεις και να πρωταγωνιστήσεις σε έναν συνδυαστικό μαραθώνιο Καμπιονάτο-Champions League. Αυτό είναι η μοναδική μου ένσταση στην παρούσα φάση. Δείχνουμε λίγο «φτωχή» στο ρόστερ.

Παρόλα αυτά, εμείς κατακτήσαμε την πρώτη κούπα της χρόνιας. Το DNA του να σηκώνεις κύπελλα πάντα θα μας ακολουθεί. Forza Juve. Καλό πρωτάθλημα από ’δω και πέρα.